Karaoglou - Καράογλου Θεόδωρος, Βουλευτής Ν.Δ Β Περιφέρειας Θεσσαλονίκης

Θ. Καράογλου: "Η Κυβέρνηση πρέπει να επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις"

Συνέντευξη του Βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην εφημερίδα "Espresso" και την δημοσιογράφο Βίβιαν Μπενέκου, που δημοσιευτήκε στις 12 Ιουλίου 2025.

Θεόδωρος Καράογλου: «Η κυβέρνηση πρέπει να επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις της!»

«Το δημόσιο χρήμα δεν είναι… τσιφλίκι κανενός», λέει μιλώντας ανοιχτά και καθαρά σήμερα στην «Espresso» ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός, Θεόδωρος Καράογλου. Συμπληρώνει μάλιστα με νόημα, αναφερόμενος φυσικά στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ότι πρέπει να αποδοθούν ευθύνες στα πρόσωπα που συνέδραμαν ώστε κάποιοι να πάρουν πακτωλό χρημάτων, χωρίς να τα δικαιούνται.

Ο Θεόδωρος Καράογλου δηλώνει θυμωμένος με όλα αυτά που βλέπει να συμβαίνουν και εντός της κυβέρνησης, ενώ ξεκαθαρίζει -στέλνοντας παράλληλα μήνυμα- ότι δεν είναι όλοι ίδιοι! Θεωρεί ότι η Ν.Δ. πρέπει να επιστρέψει στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις της, που είναι η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η δουλειά, η διαφάνεια και η λογοδοσία.

«Νιώθω απογοήτευση, γιατί βλέπω ορισμένες συμπεριφορές να επιμένουν να προκαλούν το κοινό αίσθημα. Αυτό το “όλοι ίδιοι είστε” που ακούγεται από τον κόσμο είναι “μαχαιριά” στην καρδιά πολλών συναδέλφων» υποστηρίζει ο πρώην υπουργός, που δεν μασάει τα λόγια του. Επιμένει, δε, ότι η πολιτική δεν είναι εργαλείο προσωπικής ανέλιξης ούτε μηχανισμός εξυπηρετήσεων. Ο πρωθυπουργός πρέπει να απομονώσει τέτοιες συμπεριφορές, συνεχίζει ο Θεόδωρος Καράογλου. Στην πορεία της συζήτησής μας ο ίδιος δεν διστάζει να πει ότι έχει σκεφτεί πως κάποτε πρέπει να μπαίνει ένα χρονικό όριο στην πολιτική, καθώς όπως λέει: «Δεν πιστεύω ότι η πολιτική είναι επάγγελμα ούτε θεωρώ κανέναν μας μόνιμο στις καρέκλες του Κοινοβουλίου». Στην προσωπική του ζωή ο Θεόδωρος Καράογλου ζει ακόμα μια χαρά, αυτή της γέννησης προ ολίγων μηνών της εγγονής του, κόρης του γιου του Γιώργου Καράογλου. Φέτος το καλοκαίρι θα τον βρει ξανά στο Ποσείδι Χαλκιδικής και στο χωριό του, το Ζαγκλιβέρι, μόνιμους τόπους διακοπών του από παιδί!

1) Αγανακτήσατε και εσείς, με τα όσα βγήκαν στην επιφάνεια για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, και την προκλητικότητα ορισμένων στελεχών και υπουργών της ΝΔ. Αυτό όμως, δεν ήταν κοινό μυστικό;

«Φυσικά και αγανάκτησα. Όπως κάθε συμπολίτης μας που βλέπει γύρω του να υπάρχουν ορισμένοι “πονηροί” που σκαρφίζονται διάφορους τρόπους και τεχνάσματα για να καρπωθούν παράνομα ευρωπαϊκούς πόρους. Όχι μόνο ως πολιτικός, αλλά πρωτίστως ως ενεργός πολίτης, πιστεύω ότι το δημόσιο χρήμα δεν είναι… τσιφλίκι κανενός. Προφανώς υπάρχουν ευθύνες και πρέπει να αποδοθούν στα πρόσωπα που ευθύνονται για το γεγονός ότι κάποιοι έλαβαν πακτωλό χρημάτων δίχως να τα δικαιούνται. Το επισήμανα από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίζοντας τη θέση μου, διότι σε διαφορετική περίπτωση το πολιτικό σύστημα θα (αυτο)υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική. Θα μου επιτρέψετε, όμως, να διαφωνήσω με το “κοινό μυστικό”. Δεν το γνωρίζαμε όλοι, ούτε συμβιβαστήκαμε με αυτήν την κατάσταση. Μπορεί κάποιοι να λειτουργούσαν εκ του πονηρού, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Γι’ αυτό δεν διστάζω να πω όχι στο κουκούλωμα, όχι στους συμψηφισμούς. Γιατί η ανοχή σε τέτοιες πρακτικές και συμπεριφορές είναι συνενοχή. Και προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να μπω στο ίδιο… καζάνι με όσους ευθύνονται».

2)Η υπόθεση πλήττει νομίζω όλους σας, και όλους μας που θα κληθούμε να πληρώσουμε τις ατασθαλίες όλων αυτών. Άλλωστε είπατε ότι «δεν είστε όλοι ίδιοι». Τι πρέπει να γίνει εδώ για να αποδοθεί δικαιοσύνη;

«Και εξακολουθώ να διατρανώνω την άποψη ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν πλήττει μόνο την κυβέρνηση ή ένα υπουργείο, αλλά συνολικά την πολιτική. Πλήττει όλους όσοι προσπαθούμε με συνέπεια να υπηρετήσουμε τον πολίτη. Και ναι, πλήττει τελικά την ίδια την κοινωνία, γιατί τα λεφτά που κάποιοι διαχειρίστηκαν με ελαφρότητα ή ιδιοτέλεια, είναι λεφτά του ελληνικού λαού. Από εκεί και πέρα αυτό που χρειάζεται είναι άμεση και εις βάθος έρευνα. Όποιος έχει ευθύνη, είτε πολιτική, είτε διοικητική, πρέπει να λογοδοτήσει. Και φυσικά, πέρα από τις ποινές, να επιστραφούν όλες οι παράνομες επιδοτήσεις που έχουν εισπραχθεί. Αν δεν ξεριζωθούν αυτές οι πρακτικές, θα συνεχίζουμε να τις βρίσκουμε μπροστά μας ξανά και ξανά. Το χρέος μας, λοιπόν, είναι να πούμε "ως εδώ". Όχι για τα μάτια του κόσμου, αλλά για την αξιοπρέπεια του δημόσιου βίου».

3)Στην ανακοίνωση που βγάλατε, μιλάτε για «επαναλαμβανόμενα λάθη» και «κουλτούρα πολιτικής ασυδοσίας». Είναι γενικευμένο δηλαδή το πρόβλημα;

«Στην ανακοίνωσή μου στηλιτεύω διαχρονικές παθογένειες, τις πελατειακές νοοτροπίες, τη λογική του “βολέματος”, το να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί ή να το μετακυλούμε στον επόμενο. Θέλω, δηλαδή, να δείξω ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και αν θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά και να το “χτυπήσουμε” στη ρίζα του, πρέπει να το κοιτάξουμε κατάματα. Να σας πω και κάτι ακόμα; Η πολιτική, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, δεν είναι εργαλείο προσωπικής ανέλιξης, ούτε μηχανισμός εξυπηρετήσεων. Είναι ευθύνη και προσφορά. Όταν το ξεχνάμε, χάνουμε το ηθικό μας πλεονέκτημα και δεν μπορούμε να ζητάμε από τον πολίτη να κάνει θυσίες, όταν βλέπει τέτοια φαινόμενα να ανακυκλώνονται και να μην τιμωρούνται».

4) Σε προσωπικό επίπεδο πώς νιώθετε για όλα αυτά; Θυμό; Απογοήτευση; Στενοχώρια; Απολογητικά; Πώς;

«Πρώτα νιώθω θυμό προς όλους εκείνους που θεώρησαν ότι η άσκηση εξουσίας είναι ατομικό προνόμιο και όχι ευθύνη. Η συμπεριφορά τους προσβάλλει κάθε έντιμο πολιτικό, κάθε άνθρωπο που δούλεψε με αξιοπρέπεια και υπηρέτησε το κοινό καλό. Νιώθω και απογοήτευση, γιατί βλέπω ορισμένες συμπεριφορές να επιμένουν να προκαλούν το κοινό αίσθημα. Αυτό το «όλοι ίδιοι είστε» που ακούγεται από τον κόσμο, είναι “μαχαιριά” στην καρδιά πολλών συναδέλφων. Σίγουρα δεν νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ για κάτι, γιατί προσωπικά δεν συμμετείχα, ούτε ανέχτηκα τέτοιες λογικές. Αισθάνομαι, όμως, υποχρέωση να πάρω δημόσια θέση για όσα συνέβησαν, έστω και αν ενοχλήσω. Αν σιωπήσουμε όσοι δεν φταίμε, τότε θα επιτρέψουμε να κυριαρχήσει η εντύπωση πως είμαστε μέρος του προβλήματος. Κι αυτό δεν το δέχομαι».

5) Ο Μητσοτάκης φταίει και που;

«Δεν μπορούμε να φορτώνουμε προσωπικά στον Πρωθυπουργό κάθε πράξη ή παράλειψη στελεχών. Είναι, όμως, αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι η στελέχωση κρίσιμων θέσεων στον κρατικό μηχανισμό έχει αντανάκλαση σε όσους πήραν τις αποφάσεις και επέλεξαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Από εκεί και πέρα θα επισημάνω ότι η πρόκληση για κάθε Πρωθυπουργό είναι να μπορεί να απομονώνει τέτοιες συμπεριφορές, να προλαβαίνει τις παθογένειες και να στέλνει σαφή μηνύματα μηδενικής ανοχής σε πράξεις και επιλογές που δεν συνάδουν με το κυβερνητικό αφήγημα. Είναι λοιπόν καθοριστικής σημασίας να γίνει κατανοητό από όλους ότι η αξιοπιστία του Κράτους και της πολιτικής δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση».

6) Η κυβέρνηση πλήττεται συνολικά, από δυσώδεις υποθέσεις τελευταία. Τι συμβαίνει και πώς αυτό μπορεί να διορθωθεί; Μπορεί κάποιοι να καβάλησαν τα καλάμια και ελλείψει αντιπολίτευσης;

«Πρέπει να επιστρέψουμε στις “εργοστασιακές ρυθμίσεις” που είναι η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η δουλειά, η διαφάνεια και η λογοδοσία. Αυτά περιμένει από εμάς η κοινωνία, ώστε να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε πιο αποτελεσματικά τους πολίτες και να βελτιώσουμε την καθημερινότητά τους. Κανένας υπουργός και υφυπουργός δεν είναι μόνιμος στην κυβέρνηση και αυτό πρέπει να το θυμούνται όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Σε τελική ανάλυση οι πολίτες δεν ψηφίζουν “πρόσωπα για πάντα”, αλλά ανθρώπους με αποστολή και χρονικό ορίζοντα. Κι όταν κάποιος ξεχνά την παραπάνω αρχή, όταν νομίζει ότι η θέση που κατέχει είναι προσωπικό κεκτημένο, τότε όχι μόνο φθείρει τον εαυτό του, αλλά εκθέτει και την παράταξη που τον εμπιστεύτηκε. Ξέρετε, η πολιτική δεν έχει ανάγκη από “αλάνθαστους” και “άριστους”, αλλά από ρεαλιστές και υπεύθυνους ανθρώπους. Από εκείνους που γνωρίζουν τι σημαίνει μέτρο, προέρχονται από την κοινωνία και δεν είναι πορφυρογέννητοι».

7)Βλέπετε κοντά τις εκλογές;

«Η χώρα δεν χρειάζεται πρόωρες εκλογές. Προέχει η πολιτική σταθερότητα, ώστε να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που ήδη έχουν δρομολογηθεί και που είναι κρίσιμες για την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, την παιδεία, την υγεία και τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους. Ενδεχόμενη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα “παγώσει” σημαντικές εξελίξεις, θα ανέκοπτε την πορεία ανάκαμψης και θα έδινε λάθος μήνυμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στους εταίρους μας στο εξωτερικό. Άρα, το ζητούμενο σήμερα είναι να διορθώσουμε τα λάθη και να επιταχύνουμε το κυβερνητικό έργο. Εξάλλου, οι μεταρρυθμίσεις απαιτούν χρόνο, συνέχεια και καθαρό πολιτικό στίγμα, όχι αποσταθεροποίηση. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της καθαρό πολιτικό χρόνο μέχρι το 2027, όπως όρισε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του. Αυτό είναι ένα πολύτιμο κεφάλαιο που δεν πρέπει να σπαταληθεί».

8) Έχετε άποψη για την αντιπολίτευση; Ζωή Κωνσταντοπούλου, Νίκο Ανδρουλάκη, κλπ;

«Η αντιπολίτευση είναι κατώτερη των περιστάσεων και δεν εμπνέει σοβαρότητα. Αυτό το συμπέρασμα δεν το καταθέτω για να υποτιμήσω τα υπόλοιπα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς τους, αλλά είναι μια πραγματικότητα που την βιώνω καθημερινά. Τη βλέπω στον τρόπο που γίνεται η δημόσια συζήτηση, την ακούω από τους πολίτες που την χαρακτηρίζουν στείρα και υπερβολική.

Για παράδειγμα, ο Νίκος Ανδρουλάκης αρκείται σε γενικόλογες αναφορές και προσωπικές επιθέσεις. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει επιλέξει τον δρόμο της καταγγελίας και των κραυγών. Το ύφος της, οι χαρακτηρισμοί της και η μόνιμη υπερβολή της δεν υπηρετούν τη δημοκρατία. Δεν είναι πολιτική πρόταση να φωνάζεις πιο δυνατά από όλους. Αυτό είναι απόπειρα φθηνού εντυπωσιασμού. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό οποιαδήποτε ηγεσία, παραμένει εγκλωβισμένος στον λαϊκισμό και συνεχίζει να πολιτεύεται με συνθήματα και στείρες καταγγελίες. Δεν ακούμε προτάσεις, δεν είδαμε εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνηση. Μόνο φωνές, συνθήματα και μια διαρκής προσπάθεια να εκμεταλλευτούν την κάθε κρίση πολιτικά. Το “όχι σε όλα” δεν είναι πολιτική, είναι ένδεια προτάσεων».

9)Έχετε σκεφθεί να βάλετε χρονικό όριο, στην παραμονή σας στην πολιτική; Έχει περάσει από το μυαλό σας;

«Είναι μια σκέψη που, όποιος σέβεται τον εαυτό του και τον ρόλο που του έχουν αναθέσει οι συμπολίτες του, οφείλει να την κάνει με σοβαρότητα. Δεν πιστεύω ότι η πολιτική είναι επάγγελμα, ούτε θεωρώ κανέναν μας μόνιμο στις καρέκλες του κοινοβουλίου. Από την άλλη πλευρά, όσο αισθάνομαι ότι μπορώ να προσφέρω ουσιαστικά στους συμπολίτες του, θα συνεχίσω να το κάνω με σεβασμό και υψηλό αίσθημα ευθύνης από όποια θέση με εμπιστευθούν. Όλα στην ώρα τους, λοιπόν. Το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, είναι να ξέρεις πότε είσαι χρήσιμος και πότε παύεις να είσαι ωφέλιμος».

10) Τι αλλάξατε στον τρόπο ζωής σας, μετά την τελευταία περιπέτεια υγείας; Τι θα συμβουλεύατε όσους πέρασαν ή περνούν αντίστοιχα προβλήματα;

«Έδωσα στην γυμναστική περισσότερο χώρο στην καθημερινότητά μου. Όσον αφορά τη συμβουλή μου, αυτή είναι “μην αγνοείτε τα σημάδια. Κάντε προληπτικές εξετάσεις, ακούστε το σώμα σας, δώστε χρόνο στον εαυτό σας”. Η πολιτική και η δουλειά δεν αξίζουν αν δεν είμαστε υγιείς».

11) Παππούς γίνατε ή θα γίνετε;

«Έγινα πριν λίγους μήνες και είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα που έχω νιώσει. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την αθωότητα και την αγνότητα του βλέμματος της εγγονής μου».

12) Πώς και πού περνάτε τα καλοκαίρια σας;

«Τα περνάω σχεδόν πάντα στο Ποσείδι στη Χαλκιδική και στο χωριό μου στο Ζαγκλιβέρι. Με γεμίζουν ενέργεια και με βοηθούν να αντιμετωπίσω με ανανεωμένη διάθεση τις προκλήσεις της πολιτικής και της ζωής».

Διαβάστε περισσότερα...

(Video) Δευτερολογία στην Ολομέλεια της Βουλής για τον Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας

Δευτερολογία του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην Ολομέλεια της Βουλής, ως εισηγητής της κυβέρνησης, στο Σ/Ν για τον Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας (16-07-2025)

Διαβάστε περισσότερα...

(Video) Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής για το Σ/Ν Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας

Ομιλία του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην Ολομέλεια της Βουλής, ως εισηγητής της κυβέρνησης, στο Σ/Ν για τον Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας (16-07-2025)

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας

κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

αν κάποιος μας ρωτούσε το 2015 πως φανταζόμασταν την Ελλάδα δέκα χρόνια μετά, λίγοι θα απαντούσαμε ότι την οραματιζόμασταν:

-δυναμική,

-με αναπτυξιακή προοπτική,

-με ισχυρές επενδύσεις,

-με υψηλές αποδόσεις

-και μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Και όμως, σήμερα, το 2025, η Ελλάδα είναι μια άλλη χώρα!

Προφανώς δεν είναι όλα ρόδινα…

Όμως είναι η ελληνική οικονομία:

-ισχυρότερη,

-σταθερότερη

-και πιο αισιόδοξη από ποτέ!

Το 2015, μετρούσαμε πληγές...

Ζούσαμε τον εφιάλτη της χρεοκοπίας,

-με capital controls,

-κλειστές τράπεζες

-και δημόσιο χρέος στο 181% του ΑΕΠ.

Η ανεργία ξεπερνούσε το 27%, η αβεβαιότητα ήταν διάχυτη παντού και ο όρος «επένδυση» ακουγόταν ως κακόγουστο αστείο.

Δέκα χρόνια μετά η εικόνα έχει αλλάξει αισθητά…

Ανακτήσαμε την επενδυτική βαθμίδα από όλους τους μεγάλους οίκους αξιολόγησης.

Η ανεργία μειώθηκε στο 8% και έχει σημαντικά περιθώρια ακόμα μεγαλύτερης υποχώρησης.

Καταγράψαμε ρεκόρ άμεσων ξένων επενδύσεων για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, που ξεπέρασαν τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024.

Οι τράπεζες μας χρηματοδοτούν την πραγματική οικονομία.

Και, κυρίως, έχουμε πολίτες που σχεδιάζουν τη ζωή τους:

-Που ξεκινούν επιχειρήσεις,

-που αγοράζουν ακίνητα,

-που προγραμματίζουν το μέλλον τους.

Διότι, χάρη στις πολιτικές που εφαρμόσαμε από τον Ιούλιο του 2019 έως σήμερα η ανασφάλεια έδωσε τη θέση της:

-στη σταθερότητα

-και την πρόοδο.

Όσα πετύχαμε τα τελευταία έξι χρόνια ήταν αποτέλεσμα μιας:

-συνεκτικής,

-μεταρρυθμιστικής πολιτικής

η οποία:

-σεβάστηκε τη μεσαία τάξη,

-προστάτευσε τους ευάλωτους συμπολίτες μας

-και έδωσε έμφαση στην αξιοπιστία και τη λογική.

Ειδικότερα στον χώρο της φορολογίας, έγιναν σημαντικά βήματα.

Για παράδειγμα:

-Μειώθηκε το ασφαλιστικό κόστος στην εργασία,

-ενισχύθηκαν τα ψηφιακά εργαλεία της ΑΑΔΕ,

-επιταχύνθηκαν οι επιστροφές φόρων.

Ωστόσο, το πεδίο που αφορούσε την ατομική περιουσία ήταν:

-ασαφές

-και γεμάτο αντιφάσεις.

Δεν είναι μυστικό ότι η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα βασιζόταν σε μια… ξεπερασμένη νομοθεσία, με διατάξεις που χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’50.

Αποτέλεσμα;

-Ο πολίτης να μην ξέρει πόσο θα φορολογηθεί.

-Να μην γνωρίζει αν η μεταβίβαση της περιουσίας του στα παιδιά του είναι συμφέρουσα ή παγίδα.

Να αντιμετωπίζει, δηλαδή, την ίδια του την περιουσία ως βάρος.

Και εδώ ακριβώς έρχεται να δώσει λύσεις το Σχέδιο Νόμου που συζητούμε.

Ο νέος Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας είναι μια τομή.

Πρόκειται για μια παρέμβαση που ενώ έπρεπε να γίνει νόμος του Κράτους πριν 30 χρόνια, έρχεται τώρα στη Βουλή των Ελλήνων.

Οι αλλαγές που προωθούμε:

-Θεμελιώνουν το δικαίωμα του πολίτη να γνωρίζει.

-Κατοχυρώνουν το δικαίωμα της Πολιτείας να φορολογεί με βάση κανόνες.

-Και το σημαντικότερο είναι ότι αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη στη φορολογική σχέση Κράτους-πολίτη.

Και ας μην το ξεχνάμε:

Ο φορολογικός πολιτισμός μιας χώρας δεν αποτυπώνεται στους φόρους που επιβάλλει, αλλά στον τρόπο που το κάνει.

Κάνω αυτήν την εισαγωγή γιατί η Ελλάδα του 2025 δεν μπορεί να λειτουργεί με τη λογική της «διευκρινιστικής εγκυκλίου».

Ούτε, φυσικά, με διατάξεις που θυμίζουν άλλες εποχές και άλλες οικονομικές συνθήκες.

Γι’ αυτό, το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα δεν είναι απλώς μια νομοθετική πρωτοβουλία.

Είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο και μας αφορά όλους!

Διότι δεν υπάρχει:

-κανένα σπίτι,

-καμία οικογένεια,

-κανένας πολίτης,

που να μην επηρεάζεται άμεσα από τη φορολόγηση της περιουσίας του.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

όπως είπα και νωρίτερα, δεν είμαστε εδώ για να τροποποιήσουμε έναν υφιστάμενο φορολογικό νόμο, αλλά για να θεμελιώσουμε ένα:

-νέο,

-ενιαίο,

-ξεκάθαρο πλαίσιο φορολόγησης της περιουσίας.

Αυτή η πρωτοβουλία της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο το παρόν. Αφορά τις επόμενες δεκαετίες.

Για πρώτη φορά ο νέος Κώδικας Φορολογίας:

-ενώνει

-και κωδικοποιεί

το σύνολο των νομοθετικών διατάξεων που αφορούν στη φορολογία περιουσίας.

Μέχρι σήμερα ο πολίτης - και μαζί ο φοροτεχνικός του- έπρεπε να συμβουλευτεί:

-δεκάδες νομοθετήματα,

-τροπολογίες,

-ερμηνευτικές εγκυκλίους

και αποφάσεις του παρελθόντος,

για να κατανοήσει τι ισχύει.

Αυτό δημιουργούσε:

-Γραφειοκρατική σύγχυση,

-νομική ασάφεια

και οδηγούσε σε:

-ερμηνείες κατά το δοκούν από τις υπηρεσίες,

-καθώς και δικαστικές διαμάχες που επιβάρυναν πολίτες και κράτος.

Ο νέος Κώδικας αλλάζει όλα τα παραπάνω καθώς:

-Απαλείφει περισσότερες από 250 διάσπαρτες διατάξεις,

-οργανώνεται σε θεματικά κεφάλαια με σαφή ιεράρχηση,

-παρουσιάζει ενιαία γλώσσα και νομική συνοχή.

Και κάπως έτσι είναι ο πρώτος φορολογικός Κώδικας που:

-διαβάζεται

-και κατανοείται από μη ειδικούς.

Παράλληλα, συνδέεται λειτουργικά με κρίσιμα ψηφιακά εργαλεία του Κράτους όπως:

-Το Ελληνικό Κτηματολόγιο,

-η ΑΑΔΕ,

-το περιουσιολόγιο.

Για τον πολίτη αυτό σημαίνει:

-Αυτόματη εκκαθάριση ΕΝΦΙΑ και λοιπών φόρων,

-λιγότερη φυσική παρουσία σε εφορίες ή υπηρεσίες

-και μικρότερο κόστος.

Την ίδια στιγμή για την Δημόσια Διοίκηση συνεπάγεται:

-Καλύτερος έλεγχος της φορολογητέας ύλης,

-διασταυρώσεις σε πραγματικό χρόνο,

-καταπολέμηση της φοροαποφυγής μέσω ψευδών δηλώσεων αξιών ή στοιχείων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

πιστεύω ότι θα συμφωνήσουμε πως κανένας φόρος δεν είναι ευχάριστος.

Αλλά ένας φόρος μπορεί και πρέπει να είναι δίκαιος!

Αυτό επιδιώκουμε εδώ…

Τι σημαίνει δίκαιος φόρος περιουσίας;

Φόρος που υπολογίζεται με βάση την πραγματική αξία και όχι κατά το δοκούν.

Φόρος που εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο σε ίδιες περιουσίες, ανεξαρτήτως περιοχής ή ιδιοκτήτη.

Φόρος που προστατεύει την πρώτη κατοικία και ενισχύει την οικογένεια.

Φόρος που δεν αιφνιδιάζει, αλλά προβλέπεται με σαφήνεια στον οικογενειακό προγραμματισμό.

Ο νέος Κώδικας υπηρετεί την παραπάνω αρχή αφού ενσωματώνει όλες τις απαλλαγές για:

-Πρώτη κατοικία,

-αγροτικά ακίνητα και κληρονομιές μικρής αξίας,

-πολύτεκνους, τρίτεκνους, άτομα με αναπηρία

-και οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.

Παράλληλα, εισάγει νέες προβλέψεις, όπως:

-Ρυθμίσεις για την περιουσία στη Θράκη και σε άλλες ακριτικές περιοχές,

-εξορθολογισμό του Φόρου Κληρονομιάς, με βάση τη μικτή και όχι μόνο την αντικειμενική αξία,

-κατάργηση ή συγχώνευση τελών που επιβάρυναν υπέρμετρα τις μεταβιβάσεις.

Και εδώ μπαίνει ο παράγοντας «σταθερότητα».

Βλέπετε, ο Κώδικας που συζητούμε δεν είναι ένα ακόμα «εργαλείο» είσπραξης.

Είναι αναπτυξιακό εργαλείο.

Γιατί με:

-σταθερή,

-προβλέψιμη

-και δίκαιη φορολογία περιουσίας

απελευθερώνεται η αγορά ακινήτων.

Επίσης, διευκολύνονται επενδύσεις:

-στον τουρισμό,

-στις υποδομές,

-στην αγροτική ανάπτυξη.

Ενώ δίνονται κίνητρα για την αξιοποίηση περιουσιών που σήμερα παραμένουν αδρανείς.

Και τελικά, αυτό σημαίνει:

-Περισσότερες εργασίες για επαγγέλματα γύρω από την οικοδομή,

-αύξηση της φορολογικής συμμόρφωσης,

-κίνητρα σε νέους ανθρώπους να επιστρέψουν και να επενδύσουν στην πατρική γη.

Και κάτι ακόμα:

Αυτός ο Κώδικας δεν αλλάζει κάθε χρόνο.

Είναι ο «κορμός» της νέας φορολογικής πολιτικής στα θέματα που αφορούν την περιουσία.

Γιατί, όπως έχουμε πει ξανά:

-Η επιχειρηματικότητα χρειάζεται κανόνες.

-Οι επενδυτές θέλουν σταθερότητα.

-Οι πολίτες απαιτούν συνέπεια από την Πολιτεία.

Υπό αυτό το πρίσμα ο νέος Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας είναι μια από τις πιο:

-ώριμες,

-τεκμηριωμένες

-και σημαντικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών.

Θα την χαρακτήριζα αναγκαία…

Διότι προσεγγίζει το θέμα της ιδιοκτησίας με τρόπο:

-σύγχρονο,

-θεσμικό

-και ανθρώπινο.

Δεν ζητά απλώς να πληρώσει ο πολίτης..

Απεναντίας, του δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζει τι πληρώνει…

Αυτό είναι το σύγχρονο κράτος!

Στεκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι θεσμικής συνείδησης και πολιτικής ευθύνης.

Γιατί, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο νέος Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας συμβολίζει τη μετάβαση της χώρας σε μια νέα εποχή που:

-δεν τιμωρεί την ιδιοκτησία, αλλά τη σέβεται,

-εξηγεί με λογικό και κατανοητό τρόπο τι συμβαίνει

-και μιλά με ακριβείς λέξεις.

Και αυτό δεν είναι μόνο μια τεχνοκρατική επιτυχία.

Τολμώ να πω ότι είναι ένα πολιτικό κεκτημένο.

Οι παλαιότεροι στην πολιτική γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τον πολίτη ότι ο νόμος δουλεύει για εκείνον, και όχι εναντίον του.

Και όμως με αυτό το νομοσχέδιο, το πετυχαίνουμε!

Γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος δεν ζητά προνόμια.

Ζητά:

-δικαιοσύνη,

-σαφήνεια

-και σεβασμό.

Ζητά ένα κράτος που δεν… θυμάται την ιδιοκτησία του μόνο όταν χρειάζεται έσοδα, αλλά την αντιμετωπίζει ως:

-εργαλείο κοινωνικής σταθερότητας

-και οικονομικής εξέλιξης.

Και γι’ αυτό, αν θέλουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, αυτό το Σχέδιο Νόμου είναι πολιτική πράξη αποκατάστασης της σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και πολιτείας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

δεν σας καλώ να ψηφίσετε ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Σας καλώ να υπερψηφίσετε ένα Σχέδιο Νόμου:

-της λογικής,

-της διαφάνειας

-και της θεσμικής προόδου.

Σας καλώ να στηρίξετε ένα πλαίσιο που:

-θα προστατεύσει τον πολίτη σήμερα

-και θα διευκολύνει τα παιδιά του αύριο.

Κλείνω λοιπόν, με ορισμένα συμπεράσματα…

Δεν μπορούμε να μιλάμε για δίκαιη ανάπτυξη, χωρίς δίκαιη φορολογία.

Δεν μπορούμε να χτίζουμε την Ελλάδα του 2030 με εργαλεία του 1960.

Και δεν μπορούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, αν πρώτα δεν σεβαστούμε την καθημερινότητά τους.

Ο νέος Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας είναι ένα ευδιάκριτο πολιτικό μήνυμα:

-Ότι η Ελλάδα αλλάζει.

-Ότι η φορολογία δεν είναι τιμωρία.

Είναι «συμβόλαιο» μεταξύ πολίτη και Πολιτείας.

Και όπως κάθε «συμβόλαιο» πρέπει να είναι ξεκάθαρο.

Συνοψίζοντας:

-Καθαροί νόμοι, καθαρή σχέση με τον πολίτη.

-Η περιουσία δεν είναι βάρος, είναι δικαίωμα.

-Η Ελλάδα του 2025 δεν μπορεί να κυβερνιέται με νόμους του 1955.

Και μία πολιτική πρόσκληση:

-Ανεξαρτήτως παρατάξεων,

-ανεξαρτήτως ιδεολογικών γραμμών.

Ας στείλουμε σήμερα ένα μήνυμα προόδου και συνέπειας.

Ας υπερψηφίσουμε όλοι αυτόν τον Κώδικα.

Γιατί τελικά, δεν είναι θέμα κομματικό.

Είναι θέμα:

-λογικής,

-αξιοπιστίας

-και φορολογικής δικαιοσύνης.

Σας ευχαριστώ.

Διαβάστε περισσότερα...

(Video) Ομιλία στην Επιτροπή Οικονομικών για το Σ/Ν Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας

(Video) Ομιλία του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, ως εισηγητής της κυβέρνησης, στο Σ/Ν για τον Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας (16-07-2025)

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας

κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

η εμπειρία μου στο Κοινοβούλιο μου έχει διδάξει ότι προτού παρουσιάσουμε το περιεχόμενο ενός Σχεδίου Νόμου πρέπει να εξηγούμε:

-το ιστορικό

-και θεσμικό πλαίσιο του.

Αυτή η παρένθεση είναι αναγκαία, διότι κάθε νομοθετική παρέμβαση αντανακλά:

-τις ανάγκες της εποχής της,

-τις δυνατότητες του Κράτους,

-αλλά και το επίπεδο της θεσμικής ωριμότητας της χώρας.

Αν συγκρίνει κανείς την Ελλάδα του 2015 με την Ελλάδα του 2025 βλέπει δυο διαφορετικές χώρες.

Τότε μετρούσαμε αντοχές… Σήμερα διαμορφώνουμε δυνατότητες.

Τότε βιώναμε την οικονομική κρίση… Σήμερα σχεδιάζουμε το μέλλον.

Τότε η οικονομία θύμιζε κινούμενη άμμο… Σήμερα καλπάζει με υψηλότερους ρυθμούς από το μέσο όρο της Ευρώπης.

Τότε το υπουργείο Οικονομικών εισέπραττε φόρους αδιακρίτως… Σήμερα εξασφαλίζει φορολογική δικαιοσύνη και χαράσσει αναπτυξιακές πολιτικές.

Τότε μιλούσαμε για επιβίωση… σήμερα για πρόοδο και ευημερία.

Το 2015, η Ελλάδα βρισκόταν στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς κρίσης:

-Στο χείλος του Grexit,

-υπό καθεστώς κεφαλαιακών ελέγχων,

-με κλειστές τράπεζες,

-με 27% ανεργία

και μηδενική επενδυτική προοπτική.

Θυμίζω ότι το δημόσιο χρέος έφτανε στο 181% του ΑΕΠ…

Δέκα χρόνια μετά, η εικόνα έχει αλλάξει ριζικά!

Και αυτό δεν είναι:

-ούτε τυχαίο,

-ούτε αυτονόητο.

Είναι αποτέλεσμα μιας:

-συνεκτικής,

-μεταρρυθμιστικής πολιτικής,

που προσαρμόζεται στις ανάγκες του σύγχρονου πολίτη.

Το 2025, η Ελλάδα είναι:

-στο ευρώ,

-σταθερή και ισχυρή.

Με επενδυτική βαθμίδα από τους κορυφαίους οίκους αξιολόγησης, με ανεργία γύρω στο 8% και με τις τράπεζες να χρηματοδοτούν ξανά την πραγματική οικονομία.

Πλέον ο πολίτης δεν αγωνιά «…τι μου ξημερώνει».

Χτίζει επιχειρήσεις, επενδύει, αγοράζει, σχεδιάζει!

Το 2015, οι λέξεις:

-«επενδυτής»

-και «επιχειρηματικότητα»

είχαν ποινικοποιηθεί.

Σήμερα, είναι πυλώνες εθνικής στρατηγικής.

Εξ ου και οι άμεσες ξένες επενδύσεις το 2023 ξεπέρασαν τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ, καταγράφοντας ιστορικό υψηλό για δεύτερη συνεχή χρονιά.

Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω ακόμα ορισμένα στοιχεία που δεν είναι απλώς αριθμοί, αλλά δείκτες εθνικής αξιοπρέπειας:

-Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε σημαντικά μετά το 2021,

-η ιδιωτική κατανάλωση ενισχύεται,

ενώ ο τουρισμός, η εξαγωγική μεταποίηση, η ναυτιλία και ο αγροτοδιατροφικός τομέας καταγράφουν θετικές επιδόσεις.

Σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον σταθερότητας έρχεται το Σχέδιο Νόμου για τον Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας να κάνει τομές που άργησαν δεκαετίες.

Γιατί, ας το πούμε ξεκάθαρα:

Η Ελλάδα του 2025 δεν μπορεί να λειτουργεί με νομοθετήματα της δεκαετίας του 1950.

Δεν νοείται η φορολογία περιουσίας να βασίζεται:

-σε αποσπασματικές διατάξεις,

-σε παλαιές και ξεπερασμένες λογικές,

-σε γραφειοκρατικές πρακτικές που κουράζουν και εκνευρίζουν τους πολίτες.

Δεν μπορούμε να μιλούμε με όρους μέλλοντος όταν εξακολουθούμε να πορευόμαστε με ασάφειες που γεννούν:

-αδικίες,

-καθυστερήσεις

-και πολλές φορές οδηγούν και σε απώλεια δημοσίων εσόδων.

Πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε πως η φορολογία της περιουσίας είναι ένα από τα πιο:

-ευαίσθητα

-και σύνθετα πεδία.

Γιατί αγγίζει ένα από τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα: την ατομική ιδιοκτησία.

Αλλά και γιατί συνδέεται με:

-τον οικογενειακό προγραμματισμό,

-την ασφάλεια των επόμενων γενεών

-και τις αποταμιεύσεις μιας ζωής.

Όταν, λοιπόν, η φορολόγηση επί αυτών είναι αντιφατική -για να μην πω άδικη- τότε προκαλεί ανασφάλεια.

Όταν, όμως, είναι:

-δίκαιη

-και ξεκάθαρη,

τότε γεννά εμπιστοσύνη.

Και η εμπιστοσύνη είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιο που μπορεί να έχει ένα ευνομούμενο κράτος.

Υπό αυτό το πρίσμα τολμώ να πω ότι ο νέος Κώδικας δεν περιορίζεται σε τεχνικές διορθώσεις.

Προχωρά σε θεσμικό επανασχεδιασμό!

Ενσωματώνει,

-επικαιροποιεί

-και κωδικοποιεί όλη τη σχετική νομοθεσία.

Επίσης, καταργεί δεκάδες:

-παρωχημένα,

-διάσπαρτα,

-και αντικρουόμενα άρθρα.

Συνδέεται πλήρως με:

-το Κτηματολόγιο,

-τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ΑΑΔΕ

-και την κανονιστική αποτύπωση της ιδιοκτησίας στο περιουσιολόγιο.

Για πρώτη φορά, γίνεται σαφής αναφορά:

-στο σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού αξίας,

-στον προσδιορισμό αγοραίας και μικτής αξίας,

-στον ΕΝ.Φ.Ι.Α., αλλά και

στον Ειδικό Φόρο Ακινήτων.

Ο στόχος είναι απλός και ξεκάθαρος: Η περιουσία να φορολογείται:

-δίκαια,

-προβλέψιμα

και σε πραγματικό χρόνο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, η μεγάλη εικόνα είναι ότι η χώρα μας δεν χρειάζεται μόνο λιγότερους νόμους…

Πρωτίστως χρειάζεται καλύτερους νόμους.

Με αρχή, μέση και τέλος…

Όχι διατάξεις που θα «μπαλώνουν» τα κενά του χθες… Ούτε άλλες ασάφειες που θα τρέχουμε να διορθώνουμε κατόπιν εορτής με τη φράση: «θα διευκρινιστεί με νέα εγκύκλιο…».

Έτσι, λοιπόν, με το Σχέδιο Νόμου για τον Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας, κάνουμε ένα ιστορικό βήμα εκσυγχρονισμού που υπηρετεί:

-τη διαφάνεια,

-τη λογική

-και τη φορολογική ισότητα.

Γιατί τελικά, το κράτος δεν πρέπει απλώς να ζητά.

Πρέπει:

-να εξηγεί,

-να διευκολύνει

-και να σέβεται.

Δεν μπορούμε να ζητάμε από τον πολίτη να είναι συνεπής απέναντι στο κράτος, όταν το ίδιο το κράτος δεν του παρέχει:

-ένα σαφές,

-σύγχρονο

-και κατανοητό πλαίσιο υποχρεώσεων.

Όπως δεν μπορεί η περιουσία να αντιμετωπίζεται ως βάρος και η φορολογία της ως μέσο να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία.

Έτσι, ερχόμαστε να την κωδικοποιήσουμε, καθιστώντας την:

-σαφέστερη,

-δικαιότερη

-και πρωτίστως πιο λογική.

Αυτή είναι εξάλλου η απαίτηση των συμπολιτών μας!

Πως το πετυχαίνουμε αυτό;

Καταργώντας περισσότερα από 250 σημεία νόμων που ισχύουν τυπικά, αλλά στην πραγματικότητα δημιουργούν γραφειοκρατική σύγχυση.

Μειώνουμε το νομοθετικό «όγκο» κατά 50%, ενώ απλοποιούμε τη γλώσσα, ώστε ο πολίτης να μην χρειάζεται:

-νομικό

-ή λεξικό

για να καταλάβει τις υποχρεώσεις του.

Επίσης:

-λαμβάνονται υπόψη οι αγροτικές απαλλαγές, ώστε να μην επιβαρύνονται αδικαιολόγητα μεταβιβάσεις μικρής αξίας σε παραγωγούς.

-Ενσωματώνεται ρύθμιση απαλλαγής για αγορά ακινήτων στη Θράκη, στηρίζοντας περιοχές με εθνική και αναπτυξιακή σημασία.

-Καταργούνται τα υποθηκοφυλακεία στην πράξη από τη φορολογική διαδικασία, με πλήρη προσαρμογή στα κτηματολογικά γραφεία, με ηλεκτρονική ροή πληροφορίας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά για τον πολίτη;

Λιγότερα δικαιολογητικά,

-λιγότερο χρόνο,

-λιγότερο άγχος,

-λιγότερη πίεση.

Τι του εξασφαλίζουν;

-Σταθερότητα στη φορολογική υποχρέωση,

-δικαιοσύνη, αφού όμοιες περιουσιακές καταστάσεις αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο

-και τρίτον, διαφάνεια.

Το Κράτος ξέρει τι ζητά.

Ο πολίτης ξέρει γιατί πληρώνει.

Συνοψίζοντας,