2024

Ομιλία του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην Ολομέλεια της Βουλής για την ίδρυση Μη Κρατικών Μη Κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα (07-03-2024)

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

50 χρόνια Μεταπολίτευσης:
-με επιτεύγματα και ελλείμματα,
-με προσδοκίες και οράματα.

Με:
-δόγματα,
-μύθους,
-πολώσεις,
-νοοτροπίες,
-αγώνες
-διεκδικήσεις,
-νίκες
-και κατακτήσεις.
Με:
-γεγονότα,
-παρασκήνια
-στρατηγικές επιλογές
-και πρωταγωνιστές,
αλλά και μια ωριμότητα τα τελευταία χρόνια, την οποία αποκτήσαμε ως κοινωνία, αφού προηγουμένως κοιτάξαμε κατάματα την άβυσσο της οικονομικής κρίσης.

Σε αυτήν τη συγκεντρωτική:
-παράθεση
-και αξιολόγηση
πεπραγμένων, ο ιστορικός βηματισμός αποκτά ιδιαίτερη αξία όταν εμβαθύνουμε στην ουσία των πραγμάτων. Μονάχα τότε κάθε επέτειος παύει να λειτουργεί ως ανακύκλωση των περασμένων και ανοίγει το δρόμο προς το μέλλον, δημιουργώντας προοπτική.

Και σήμερα, με το νομοσχέδιο που συζητούμε για τα μη Κρατικά ΑΕΙ, αντικρίζουμε τις καινούργιες απαιτήσεις της νέας εποχής, που αναδύονται μέσα από τον υπό εξέλιξη:
-οικονομικό
-και παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας.

Γιατί η πρόκληση με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι στην παρούσα χρονική περίοδο, είναι να δείξουμε ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα διδάγματα που επέφεραν οι κρίσεις. Ιδίως τώρα, που η Ελλάδα έχει μπροστά της καθαρό πολιτικό ορίζοντα να καλύψει το χαμένο έδαφος και να συγκλίνει με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η ίδρυση μη Κρατικών μη Κερδοσκοπικών πανεπιστημίων είναι μια εμβληματική μεταρρύθμιση, διότι απελευθερώνει την Τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας από:
-ιδεοληψίες δεκαετιών
-και αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Είναι και μια επιβεβλημένη μεταρρύθμιση, γιατί κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές φεύγουν από την Ελλάδα για να σπουδάσουν σε μη κρατικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και αρκετοί εξ' αυτών δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω.

Περισσότερα από 40.000 Ελληνόπουλα σπουδάζουν σήμερα στο εξωτερικό, εκ των οποίων:
-18.000 στην Κύπρο,
-περίπου 9.500 στη Μεγάλη Βρετανία
-και άλλα 4.200 στη Βουλγαρία.

Χώρες υποδοχής είναι, επίσης:
-η Ιταλία,
-η Τσεχία,
-η Γερμανία,
-η Ολλανδία
-και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Γιατί, λοιπόν, να μην επαναπατρίσουμε αυτά τα παιδιά ώστε να σπουδάζουν στον τόπο τους;

Γιατί να μην ανακουφίσουμε τις οικογένειες τους από τα σημαντικά έξοδα;

Γιατί, σε τελική ανάλυση, η πατρίδα μας να μην καταστεί με αξιώσεις χώρα παροχής ανταγωνιστικών υπηρεσιών εκπαίδευσης, προσελκύοντας χιλιάδες φοιτητές από όλο τον κόσμο;

Γιατί από χώρα εξαγωγής φοιτητών να μην γίνει η χώρα εισαγωγής φοιτητών;

Το ζήτημα δεν είναι ταξικό, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά θέμα συντονισμού με την πραγματικότητα.

Δεν νοείται να συζητούμε για την εκπαίδευση του 2030 με:
-όρους,
-φρασεολογία
-και επιχειρήματα του 1974.

Αυτού του είδους οι:
-πρακτικές,
-λογικές
-και συμπεριφορές
δεν είναι προοδευτισμός, αλλά οπισθοδρόμηση.

Όπως είναι:
-υποκρισία
-και στρουθοκαμηλισμός, να παριστάνουν τους τιμητές των δημόσιων πανεπιστημίων εκείνες και εκείνοι που:
-έχουν φοιτήσει οι ίδιες και οι ίδιοι
-ή στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια,
αλλά και εκείνες και εκείνοι, που ενώ στην Ελλάδα πολεμούν τα μη κρατικά ΑΕΙ, διδάσκουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο και το εξωτερικό.

Στη Νέα Δημοκρατία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης, υλοποιούμε εθνική πολιτική και όχι:
-κομματική
-ή προσωπικού συμφέροντος.

Δεν βλέπουμε τους φοιτητές ως "πελάτες", αλλά ως ενεργούς πολίτες που πρέπει να αποκτήσουν τα κατάλληλα γνωστικά εφόδια για να διαπρέψουν και να σηκώσουν την Ελλάδα ψηλότερα.

Και επειδή είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, παρά τη διαρκή προσπάθεια της Αριστεράς να μπολιάσει την κοινωνία με τα κλισέ και τους μύθους της, το αφήγημα ότι δήθεν ο ερχομός ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα οδηγήσει στην υποβάθμιση των δημοσίων, δεν έχει δράκο!

Και αυτό, γιατί το 70% των άρθρων του νομοσχεδίου αναφέρεται στην ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστήμιου.

Ποτέ ξανά και καμία Κυβέρνηση στο παρελθόν δεν ενίσχυσε τόσο πολύ την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της.

Σήμερα, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ από εθνικούς και άλλους πόρους είναι διπλάσια αυτής του 2018, φθάνοντας το 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

Σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια έγιναν 25.000 διορισμοί δασκάλων και καθηγητών.

Την ίδια ώρα:
-διπλασιάστηκαν τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία.
-τα γυμνάσια και τα λύκεια πέρασαν στην ψηφιακή εποχή με διαδραστικούς πίνακες παντού,
-ενισχύουμε την επαγγελματική εκπαίδευση προσφέροντας εξειδικευμένη γνώση και σίγουρη απασχόληση και
-αναβαθμίσαμε το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο ως Κέντρο Δια βίου μάθησης.

Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, η δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην πατρίδα μας θα προχωρήσει μέσα από αυστηρές
-οικονομικές
-και εκπαιδευτικές προδιαγραφές.

Είναι ένα νομοσχέδιο:
-καλά προετοιμασμένο
-και μελετημένο,
με βάση όσα ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Κάθε παράρτημα πρέπει να διαθέτει κατ' ελάχιστον τρεις σχολές, με ένα τουλάχιστον πρόγραμμα πρώτου κύκλου σπουδών η καθεμία.

Προβλεπόμενο:
-διδακτικό,
-διοικητικό,
-τεχνικό προσωπικό.

Άρτιες εγκαταστάσεις με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό.
Και φυσικά θα αξιολογούνται από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Και τέλος, δεν θα δέχεται φοιτητές από το... παράθυρο. Θα εισάγονται αυτοί που δικαιούνται να φοιτήσουν.

Δεν πρόκειται για... βιομηχανία παραγωγής πτυχιούχων, αλλά για ένα ιστορικό βήμα προς τα εμπρός για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη χώρα μας.

Με αυτές τις σκέψεις, εννοείται ότι υπερψηφίζω το νομοσχέδιο.

Μάλιστα, καλώ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πράξουν το ίδιο, γιατί αρνούμαι να δεχθώ ότι Έλληνες Βουλευτές θα καταψηφίσουν άρθρα που αναφέρονται ρητά στην ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου.

Σε τελική ανάλυση, με την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας θα αποδειχθεί στην πράξη ποιά κόμματα λειτουργούν με μεταρρυθμιστική πυξίδα και ποιά συγκρούονται με την πραγματικότητα, η οποία τους προσπερνά.

Σας ευχαριστώ.

Ομιλία του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην Ολομέλεια της Βουλής και το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών για την επιστολική ψήφο (23-01-2024)

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Καλή χρονιά σε όλες και όλους:
-με υγεία για εσάς και τις οικογένειες σας,
-αλλά και ομοφωνία στα σημαντικά νομοσχέδια που συμβάλλουν τα μέγιστα ώστε η πατρίδα μας να προχωρά:
-σταθερά,
-τολμηρά,
-μπροστά.

Είναι σημαντικό και εξόχως συμβολικό ότι στη νέα κοινοβουλευτική χρονιά κάνουμε... ποδαρικό με ένα νομοσχέδιο το οποίο θεσπίζει τον θεσμό της επιστολική ψήφου, που ως νομοθετική πρωτοβουλία αφορά όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως εάν κατοικούν στο εξωτερικό ή εντός της χώρας.

Το γεγονός ότι η επιστολική ψήφος εξασφάλισε επί της αρχής ευρεία πλειοψηφία στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή δεν ικανοποιεί μονάχα ένα ομόθυμο αίτημα της ομογένειας, αλλά στέλνει ηχηρό μήνυμα στην κοινωνία πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας διαθέτει την ωριμότητα να προτάξει τη λογική απέναντι σε κάθε λογής μικροκομματικό και μικροπολιτικό τακτικισμό.

Άλλωστε, δεν πρόκειται για μια:
-δεξιά,
-αριστερή
-ή κεντρώα πρωτοβουλία,
αλλά για μέσο εμβάθυνσης της Δημοκρατίας μας, την αναγκαιότητα της οποίας αναγνωρίζουν και υποστηρίζουν 7 στους 10 συμπολίτες μας, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης.

Άρα, στη συμπλήρωση 50 χρόνων Μεταπολίτευσης, η Ελλάδα κάνει ένα ποιοτικό άλμα δημοκρατίας.

Διότι, δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι το νομοσχέδιο που συζητούμε είναι μια:
-ριζοσπαστική και
-προοδευτική τομή εκσυγχρονισμού,
η οποία προφανώς δεν αλλοιώνει το εκλογικό αποτέλεσμα, όπως ισχυρίζονται όσοι αντιτάσσονται σε αυτήν, αλλά απεναντίας:
-βελτιώνει την εκλογική διαδικασία,
-διευρύνει το εκλογικό σώμα,
-αυξάνει τη συμμετοχή, φέρνοντας τους πολίτες πιο κοντά στην πολιτική και στο αναφαίρετο δικαίωμα της άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος.

Και αυτό, γιατί αίρονται όλα τα αντικειμενικά εμπόδια που στερούν από όσους έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν να ψηφίσουν από απόσταση στις προσεχείς ευρωεκλογές:
-το κόμμα
-και τους υποψήφιους της επιλογής τους.

Συν τοις άλλοις είναι ζήτημα ποιότητας της δημοκρατίας.
Δεν νοείται η σύνθεση κανενός κοινοβουλίου:
-εθνικού
-ή ευρωπαϊκού,
να εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες όπως:
-τι καιρό θα κάνει την ημέρα των εκλογών,
-τις δουλειές,
-τις σπουδές
-ή την οικονομική δυνατότητα της καθεμιάς και του καθενός να μεταβεί στον τόπο όπου είναι εγγεγραμμένος.

Κάνω αυτήν την επισήμανση, θέλοντας να καταδείξω ότι η εφαρμογή της επιστολικής ψήφου είναι επίκαιρη όχι μόνο γιατί επιτρέπει την ουσιαστική συμμετοχή στις εκλογές των Ελλήνων του εξωτερικού, αλλά και γιατί προσφέρει διέξοδο σε συμπολίτες μας:
-με κινητικά προβλήματα,
-προβλήματα υγείας
-και μεγάλης ηλικίας.

Με λίγα λόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χορηγούμε κανένα δικαίωμα ψήφου, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι κακοπροαίρετα, αλλά διευκολύνουμε την άσκηση του ήδη υπάρχοντος δικαιώματος.

Παράλληλα:
καταπολεμούμε την αποχή
-και εφαρμόζουμε αυξημένες δικλείδες ασφάλειας και διαφάνειας.

Είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια με απόλυτη επιτυχία σε άλλες δημοκρατίες, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο την εκλογική διαδικασία πιο αντιπροσωπευτική.

Ως εκ τούτου έχει θεμελιώδη αξία η ιστορική μεταρρύθμιση για την οποία συζητούμε να υπερψηφιστεί με τη μέγιστη δυνατή πλειοψηφία.

Γιατί έτσι ενδυναμώνουμε τη Δημοκρατία μας και μαζί της την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην πολιτική!

Ωστόσο, ο εκσυγχρονισμός του τρόπου εκλογής των Ευρωβουλευτών μας δεν περνά μονάχα μέσα από τη διασφάλιση των βασικών συνταγματικών αρχών:
-της αμεσότητας,
-της καθολικότητας
-και της μυστικότητας της ψήφου.

Συνδέεται άμεσα με την εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων, οι οποίοι εφεξής θα απεικονίζουν πληρέστερα το εκλογικό σώμα.

Είναι μια διαδικασία που πρέπει να γίνει, ιδίως τη στιγμή που σε αυτούς εξακολουθούν να περιλαμβάνονται Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού που σήμερα δεν βρίσκονται στη ζωή.
Και αυτό γιατί, ενώ ο θάνατός τους δηλώθηκε στον τόπο κατοικίας τους:
-στη Γερμανία,
-στη Σουηδία,
-στην Αυστραλία
και όπου αλλού ανθεί ο οικουμενικός ελληνισμός, εν τούτοις δεν δηλώθηκε στα δημοτολόγια που είναι εγγεγραμμένοι.

Κλείνοντας, καθώς αναφέρθηκα στον εκσυγχρονισμό του τρόπου εκλογής των Ευρωβουλευτών, θέλω να καταθέσω στο Σώμα τον προβληματισμό μου, που περισσότερο είναι αγωνία, όσον αφορά στο ζήτημα του σταυρού προτίμησης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό το μοντέλο δεν προσφέρει καλή υπηρεσία στην πατρίδα.

Σέβομαι την άποψη ότι ως εκλογικό σύστημα η λίστα περιγράφεται «προνομιακή» για τον εκάστοτε πολιτικό αρχηγό.
Ωστόσο, στην πράξη συμβάλλει αποδεδειγμένα στην καλύτερη επιλογή υποψηφίων.

Από τη στιγμή που και στις ευρωεκλογές καθιερώθηκε η σταυροδοσία παρατηρούμε άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική και τα οποία απολαμβάνουν δημοσιότητας, γιατί ήταν επιτυχημένοι:
-αθλητές
- ή ηθοποιοί,
-αναγνωρίσιμα πρόσωπα,
να εκπροσωπούν την πατρίδα μας στο υψηλότερο επίπεδο δίχως να έχουν καμία ουσιαστική γνώση των ευρωπαϊκών θεμάτων.

Η Ευρωβουλή:
δεν είναι γήπεδο που με μια περίτεχνη κίνηση θα αποσπάσεις την επιδοκιμασία,
ούτε θέατρο που με ένα καλό σενάριο κερδίζεις το χειροκρότημα για τις ατάκες που λες.

Αντίθετα:
-απαιτεί πολιτικό αισθητήριο,
-προϋποθέτει βαθιές και όχι επιδερμικές γνώσεις.

Δεν απαξιώνω κανέναν και καμία.
Θέτω, όμως, έναν εύλογο προβληματισμό, διότι στην ευρωθητεία που ολοκληρώνεται τον προσεχή Ιούνιο, 5 από τους συνολικά 21 ευρωβουλευτές μας απασχόλησαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη δικαιοσύνη.

Ένας στους τέσσερις ευρωβουλευτές βρέθηκε στη φυλακή ή κινδύνευσε με φυλάκιση...

Στο ίδιο πλαίσιο, ενδεχομένως η χώρα θα μπορούσε να «σπάσει» σε πολλές περιφέρειες από τις οποίες να εκλέγονται οι ευρωβουλευτές μας.

Ας το σκεφτούμε για το μέλλον, γιατί η ενιαία περιφέρεια δεν προσφέρει καμία τοπική εγγύτητα και μοιραία οι πολίτες στρέφονται προς εκείνους και εκείνες που γνωρίζουν καλύτερα μέσα από την τηλεόραση, αφού δεν έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν και να γνωρίσουν τα πρόσωπα που διαθέτουν την τεχνογνωσία να μας εκπροσωπήσουν επάξια στο υψηλότερο επίπεδο.

Μέσα από τις δυο επισημάνσεις θέλω να καταδείξω την ανάγκη οι Ευρωβουλευτές μας να έχουν γνώση των ευρωπαϊκών θεμάτων και να μην αντιμετωπίζουν τις Βρυξέλλες ως εφαλτήριο για την εθνική πολιτική τους καριέρα.

Με αυτές τις σκέψεις, αλλά και τον προσωπικό προβληματισμό, σας ζητώ να υπερψηφίσετε το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο.

Είναι ζήτημα εμβάθυνσης της Δημοκρατίας!

Σας ευχαριστώ.