Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην ιστοσελίδα "ThePresident.g", που δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουλίου 2024.
"Η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της"
Όταν βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι, πρέπει να αποφασίσεις προς τα που θα πας. Ποια κατεύθυνση θα επιλέξεις... Η Ευρώπη δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, καθώς είναι προφανές ότι βρίσκεται ενώπιον κρίσιμων αποφάσεων και επιλογών, ούτως ώστε να αποδυναμώσει τις φυγόκεντρες τάσεις που παρατηρούνται στο εσωτερικό της, αφού τα υψηλά ποσοστά αποχής που καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, μαρτυρούν την απογοήτευση των πολιτών για τον αποστειρωμένο τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων που εδρεύουν στις Βρυξέλλες.
Σήμερα, η άλλοτε ενιαία ευρωπαϊκή "οικογένεια" είναι βαθιά διχασμένη και το χειρότερο είναι ότι, χρόνο με τον χρόνο, αδυνατεί να εμπνεύσει τα κράτη-μέλη της, παραδομένη σε ταυτοτικά ζητήματα όπως η μειωμένη ενωσιακή αλληλεγγύη, οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές και η απουσία οράματος. Πάσχει από έλλειμμα ταυτότητας, προσανατολισμού, συνοχής και ηγεσίας. Ασφαλώς, όλα τα παραπάνω δεν προέκυψαν εν μια νυκτί, μα είναι απόρροια της ευθείας αμφισβήτησης των αξιών της Ευρώπης, που άλλοτε λειτουργούσαν ως συνεκτικός ιστός της. Στα πρώτα χρόνια της ιστορικής της διαδρομής, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν μόνο μια "ένωση κρατών", αλλά συνιστούσε ένα αξιακό σύστημα, το περιεχόμενο του οποίου εξελισσόταν ιστορικά. Πλέον, αυτή η συνθήκη έπαψε να υφίσταται, με αποτέλεσμα τα κράτη-μέλη να μην γνωρίζουν ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν, ώστε να επιτύχουν τον στόχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Άρα, αρχής γενομένης από την έναρξη της νέας θητείας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, είναι προφανές ότι η Ευρώπη της περιόδου 2024-2029 πρέπει να αναζητήσει και να βασιστεί σε μια νέα αρχιτεκτονική που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο.
Η Ευρώπη δεν είναι η γραφειοκρατική διοίκηση, ούτε η σημερινή φυσιογνωμία της. Είναι η ανάπτυξη και οι ίσες ευκαιρίες που μπορεί να παρέχει, παρά τις όποιες δομικές ατέλειες. Οφείλει να είναι ταυτόσημη με την προοπτική και την εξέλιξή των μελών της, τον διάλογο και την ελπίδα. Ήταν και παραμένει προορισμός και όχι.. φορτίο, είναι η εξωστρέφεια των χωρών και όχι η εσωστρέφεια των τελευταίων χρόνων, είναι συνώνυμη με τη συνομιλία και την συνεννόηση, την ελευθερία και τον ορθολογισμό, τη φροντίδα και τον πολιτισμό, είναι δεσμοί φιλίας και όχι διαχωριστικά σύνορα μεταξύ βορρά και νότου. Είναι, σε τελική ανάλυση, μια κατάκτηση που μας διασφάλιζε επί δεκαετίες το πολύτιμο αγαθό της ειρήνης, που τόσο αμφισβητείται και αυτό σήμερα.
Με αφορμή, λοιπόν, τη χαμηλή συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών στις κάλπες της 9ης Ιουνίου και την απουσία ενδιαφέροντος των εθνικών πληθυσμών για τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, πρέπει να γίνουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις προτού το ευρωπαϊκό όνειρο "σβήσει" δίχως να το έχουμε αντιληφθεί. Η επιστροφή στις "ρίζες" είναι μονόδρομος.
