Κυρίες και κύριοι,
Από τους Βυζαντινούς ακόμα χρόνους οι Σέρρες ήταν γνωστές ως η πόλη των σοφών.
Εδώ υπηρέτησαν την εκπαίδευση φωτεινές προσωπικότητες των γραμμάτων, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Σιατιστινός Λεωνίδας Παπαπαύλου, ο οποίος ως γυμνασιάρχης του 1ου γυμνασίου Αρρένων Σερρών έμεινε στις επάλξεις της παιδείας και ως άλλος εθνομάρτυρας θανατώθηκε με τον πιο άγριο τρόπο από τους Βούλγαρους τον Ιούνιο του 1913.
Η θυσία του υπήρξε αποτέλεσμα της αγάπης που έτρεφε:
-για το Θεό,
-τα παιδιά
-και την Πατρίδα
Χάρη σε αυτόν, αλλά και στους άλλους εκπαιδευτικούς που υπηρέτησαν εκείνη την περίοδο στα χωριά της Μακεδονίας, τα Ελληνόπουλα:
-διατήρησαν αναλλοίωτη την εθνική τους συνείδηση,
-αποτελώντας το σπόρο που καρποφόρησε τον Μακεδονικό αγώνα.
Η αυτοθυσία εκείνων των εκπαιδευτικών:
-απέτρεψε τον προσηλυτισμό που επιχείρησαν οι Βούλγαροι σε αυτά τα τιμημένα χώματα,
-εμπόδισε να αλλοιωθεί η εθνική συνείδηση του πληθυσμού
-και άνοιξε το δρόμο της ελευθερίας, που ήρθε με τους Βαλκανικούς Πολέμους.
Οφείλω να συγχαρώ τους διοργανωτές αυτής της σπουδαίας εκδήλωσης:
-τον σημερινό γυμνασιάρχη κ. Απόστολο Βαγενά
-και το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του ιστορικού και μαρτυρικού 1ου γυμνασίου Σερρών,
οι οποίοι πραγματοποιούν μια εκδήλωση τιμής και μνήμης σε έναν:
-σημαντικό
-και συμβολικό χώρο,
όπως είναι αυτός του 1ου γυμνασίου Σερρών, από το οποίο αποφοίτησαν γενιές και γενιές Σερραίων.
Τιμή και δόξα σε όλους εκείνους που έπεσαν υπέρ της πατρίδος.
Τιμή και δόξα στον Λεωνίδα Παπαπαύλου και στους υπόλοιπους γνωστούς και μη Σερραίους, που προσέφεραν τη ζωή τους για να μπορούμε σήμερα εμείς να είμαστε ελεύθεροι.
Σας ευχαριστώ.
