Παναγιώτατε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμε,
Πρόεδρε της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας, Σεβασμιώτατε Μητροπολιτη Δημητριάδος, κ. Ιγνάτιε,
Σεβασμιώτατοι,
Αγαπητοί συμμετέχοντες,
Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
Καλησπέρα σας και Χριστός Ανέστη.
Είναι ιδιαίτερη χαρά να βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας και να συμμετέχω ενεργά στην ημερίδα για τη συμβολή της Εκκλησίας μας στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, οι οποίοι οδήγησαν στην απελευθέρωση των αλύτρωτων τότε εδαφών της Μακεδονίας.
Σε όλες τις δύσκολες εποχές για τον Ελληνισμό, η προσφορά της Εκκλησίας στο Γένος μας, φανέρωνε κάθε φορά αυτόν τον ανεπανάληπτο δεσμό με το λαό μας.
Φανέρωνε την Εκκλησία:
-της θυσίας
-της Αναστάσεως,
-και της λύτρωσης.
Με πνεύμα αδάμαστο, ο κλήρος:
-αγωνίστηκε,
-θυσιάστηκε
-και καθαγίασε τα τιμημένα χώματα της Μακεδονίας.
Για αυτό και δίπλα στους ήρωες των Βαλκανικών Πολέμων, κατατάσσουμε και τις «στρατιές» των ταπεινών ιερέων, των μαρτύρων της Χριστιανικής Πίστης, οι οποίοι έδωσαν πρώτοι το παράδειγμα της αυταπάρνησης για τη Μακεδονία μας.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει:
-τον Γερμανό Καραβαγγέλη,
-τον τότε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο Αλεξιάδη
-και τόσους άλλους ιερείς που αποτέλεσαν την πρώτη γραμμή άμυνας του Ελληνισμού.
Όλους εκείνους που με την καταλυτική συμβολή τους:
-κράτησαν όρθιο το Γένος μας στα χρόνια της σκλαβιάς
-και μαρτύρησαν όταν αντιστάθηκαν στα σχέδια όσων επιχείρησαν τη μεταστροφή του εθνικού φρονήματος του Ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας.
Με τα κηρύγματά του ο κλήρος έδωσε στο ποίμνιό του πνοή ηρωικού ήθους.
Με λόγο μεστό από υψηλά θρησκευτικά νοήματα:
-μετέτρεψε τους άμβωνες σε επάλξεις ελευθερίας
-και «έκτισε» ελληνικές ψυχές,
τονώνοντας το φρόνημα των σκλαβωμένων Χριστιανών.
Χάρη και σε αυτούς, ο Ελληνισμός κατόρθωσε να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Πόσο δίκαιο είχε ο Παύλος Μελάς όταν είπε πως: «Πάντοτε κατά τους αγώνες του Έθνους μας, προΐστατο η Εκκλησία. Έτσι, τώρα προπάντων, στη Μακεδονία, ότε κατ’ Αυτής κυρίως στρέφονται οι επιθέσεις των εχθρών, η Εκκλησία και πάλι θα προστατεύει τον αγώνα».
Και τον προστάτευσε ως όφειλε.
Διότι η Μητέρα Εκκλησία, υπέρμαχος της:
-πνευματικής
-και εθνικής ελευθερίας,
αποτέλεσε -και εξακολουθεί να αποτελεί- λαμπρό οδηγό του Γένους μας, ως:
-η πρωταρχική
-και κύρια δύναμη
για τη σωτηρία της μαρτυρικής μας περιοχής.
Παναγιώτατε,
Άγιοι Πατέρες,
κυρίες και κύριοι,
εκατό χρόνια μετά το δικό μας 1821, ημερίδες όπως η σημερινή διδάσκουν πως:
-το να θυμάσαι
-και να τιμάς
το παρελθόν και την ένδοξη ιστορία σου, δεν είναι εθνικισμός.
Είναι ιερή υποχρέωση απέναντι σε όλους αυτούς που έβαλαν το εθνικό συμφέρον πάνω από το ατομικό.
Οι Έλληνες δεν έχουμε μάθει να σκύβουμε το κεφάλι.
Ούτε έχουμε επιλεκτική ιστορική μνήμη.
Αντίθετα:
τιμούμε το χθες,
-αντιμετωπίζουμε περήφανα το σήμερα
-και οραματιζόμαστε ένα καλύτερο αύριο.
Εκκλησία και Πολιτεία,
Εκκλησία και ποίμνιο,
βασιζόμενοι σε διακριτά όρια,
συμπορεύονται ανά τους αιώνες στηριζόμενοι στην αρχή της συναλληλίας, η οποία δεν πρέπει να διαρραγεί.
Σήμερα, το Έθνος μας οφείλει:
-να μην πενθεί,
-αλλά να θυμάται.
Να μην παζαρεύει την ιστορική και αδιαπραγμάτευτη αλήθεια.
Περάσαμε κακουχίες, μα μείναμε όρθιοι λέγοντας πάντα: Δόξα σοι ο Θεός.
Το ίδιο θα πράξουμε και τώρα.
Αρκεί μονάχα να θυμόμαστε πως ενωμένοι, οι Έλληνες μπορούμε να πετύχουμε θαύματα
Σας ευχαριστώ.
