Κύριε Πρέσβη του Ισραήλ,
Κύριε Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας,
Κύριε Δήμαρχε Θεσσαλονίκης,
Κύριε Πρόεδρε του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης,
Υψηλοί προσκεκλημένοι,
Κυρίες και κύριοι,
Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την έναρξη των εκτοπίσεων του εβραϊκού πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου.
Ήταν 15 Μαρτίου του 1943 όταν ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη η πρώτη αμαξοστοιχία με προορισμό το Άουσβιτς Μπιρκενάου.
Υπολογίζεται πως μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, σε συνολικά 19 σιδηροδρομικές αποστολές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν κάτω από φρικτές συνθήκες, εκτοπίστηκαν περίπου 50.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μέλη της μεγαλύτερης εβραϊκής κοινότητας της Μεσογείου.
Από αυτούς μόνο ελάχιστοι κατάφεραν να επιζήσουν.
Το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε μια στιγμιαία εκτροπή της ιστορίας, αλλά η μεγαλύτερη γενοκτονία που καταγράφηκε ποτέ σε:
-μέγεθος,
-συστηματικότητα
-και γεωγραφική έκταση.
Ήταν το ειδεχθέστερο έγκλημα της σύγχρονης ιστορίας που:
-ταπείνωσε την ανθρώπινη φύση
-και αντικατέστησε ονόματα με αριθμούς.
Φίλες και φίλοι,
στο Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος στην Ιερουσαλήμ, υπάρχει ένα ρητό που αναφέρει: «Ποτέ μην ξεχάσεις, ποτέ μην αφήσεις τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου να ξεχάσουν».
Αυτό κάνουμε σήμερα, κρατώντας άσβεστο το κερί της ιστορίας.
Με απόλυτο σεβασμό:
-στη μνήμη των θυμάτων του ολοκαυτώματος.
-αλλά και στη διαδρομή ζωής των επιζώντων, ενώνουμε τις δυνάμεις μας υπερασπιζόμενοι:
-την αυταξία του ανθρώπου,
-και την ύπαρξη της κοινωνικής ισότητας.
Κρατάμε αναλλοίωτες τις αξίες:
-της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας,
-της ελευθερίας,
-της ανεξαρτησίας
-και της δημοκρατίας.
Η θυσία όσων χάθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν ήταν μάταιη.
Μας άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη, που δεν είναι άλλη από την υποχρέωσή μας:
-να κρατήσουμε κλειστές τις πόρτες στους νεόκοπους κήρυκες της διχόνοιας και του ρατσισμού
-και να βαδίσουμε συνειδητά στο δρόμο της ειρήνης και της συνεργασίας.
Σας ευχαριστώ.
