ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πατρίδα μας βρίσκεται στην κρισιμότερη καμπή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας και ζει τις πιο δραματικές στιγμές από τις οποίες θα κριθεί η πορεία της στο μέλλον.
Η χώρα μας ζει σε έναν ασφυκτικό κλοιό και η επιβίωσή της εξαρτάται από τις αποφάσεις που καλούμαστε να λάβουμε. Αποφάσεις που υπό άλλες συνθήκες και υπό άλλες περιστάσεις κανείς από εμάς δεν θα ήθελε να εγκρίνει.
Η αλήθεια είναι ότι λάβαμε σκληρές αποφάσεις και επώδυνες για τους Έλληνες πολίτες, παραμερίζοντας και μη υπολογίζοντας πολιτικό και προσωπικό κόστος, ιδεολογικές θέσεις και προσωπικές απόψεις.
Δεν υπολογίσαμε το πολιτικό κόστος, αλλά προτάξαμε το ένα και μοναδικό: τη σωτηρία της πατρίδας. Βάλαμε την πατρίδα, βάλαμε το έθνος, τους Έλληνες πολίτες πάνω από κομματικά οφέλη και προσωπικές ενστάσεις.
Αναμφίβολα η απόφαση της 12ης Φεβρουαρίου υπήρξε σημαντική, καθώς η χώρα μας κέρδισε σημαντικά πολύτιμο χρόνο και απομακρύνθηκε από τον ορατό κίνδυνο μιας άτακτης χρεοκοπίας. Κερδίσαμε χρόνο και περιθώρια για να αλλάξουμε τη λάθος πορεία της πατρίδας, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολουθούσε και να βρούμε το δρόμο της ανάπτυξης και της εθνικής ανάτασης.
Με την απόφαση αυτή και με τη γενναία στάση που επέδειξε η Νέα Δημοκρατία, διασφαλίστηκε η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και δόθηκε η δυνατότητα έτσι ώστε το χρέος να γίνει βιώσιμο και βέβαια να οδηγηθούμε γρήγορα σε εκλογές, που τόσο ανάγκη έχει η ελληνική κοινωνία.
Οι αποφάσεις που έλαβε το Ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν αποφάσεις-ορόσημο για τη χώρα, που απεμπόλησαν τον κίνδυνο της ολικής κατάρρευσης και διασφάλισαν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Η πρόσφατη επίσης απόφαση του Eurogroup υπήρξε εξίσου σημαντική και θετική, καθώς μπαίνει ένα τέλος στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Η σπουδαιότητα της απόφασης αυτής –της απόφασης του Eurogroup- και τα οφέλη που αποκτά η χώρα μας είναι σημαντικά. Σε πρώτο επίπεδο παρέχεται σταθερότητα και ασφάλεια στο τραπεζικό μας σύστημα, στοιχεία σημαντικότατα, προκειμένου να ενισχυθεί η ρευστότητα των τραπεζών και να υπάρξει ένα ασφαλές, υγιές οικονομικό περιβάλλον.
Δευτερευόντως, η χώρα μας κερδίζει ανεπιφύλακτα πολύτιμο χρόνο από τον οποίον μπορεί να προκύψουν πολύτιμα οφέλη. Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος. Η εφαρμογή αυτών των μεταρρυθμίσεων θα οδηγήσει στη σταδιακή ανάκαμψη της εθνικής μας οικονομίας. Ο ελληνικός λαός ξαναποκτά το δικαίωμα στην ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον όπου θα έχει περιοριστεί η ύφεση, θα έχει αυξηθεί η απασχόληση, θα έχουν επιτευχθεί οι δημοσιονομικοί στόχοι.
Βέβαια, πολλοί είναι αυτοί που το τελευταίο χρονικό διάστημα αγνοούν τις πραγματικές συνθήκες και μας προσάπτουν κατηγορίες: ότι αλλάξαμε, ότι γίναμε μνημονιακοί, ότι ξεχάσαμε όσα λέγαμε στο παρελθόν και μεταβάλλαμε τη στάση μας απέναντι στο Μνημόνιο. Οφείλουμε όμως να καταστήσουμε σαφές σε όλους ότι ούτε στάση αλλάξαμε, ούτε απόψεις μεταβάλλαμε, ούτε το μνημονιακό μανδύα φορέσαμε. Οι απόψεις της Νέας Δημοκρατίας και του Προέδρου μας, του Αντώνη Σαμαρά, από την πρώτη κιόλας στιγμή ήταν γνωστές και σαφείς. Αντιταχθήκαμε στο πρώτο μνημόνιο γιατί γνωρίζαμε ότι ήταν λάθος συνταγή. Από κανέναν πλέον δεν αμφισβητείται ότι το πρώτο Μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς. Ούτε από τους ευρωπαίους αξιωματούχους, αλλά ούτε και από τους κορυφαίους υπουργούς και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και να θέλαμε, λοιπόν, να αλλάξουμε στάση δεν μπορούσαμε, δεν μπορούμε, όταν βλέπουμε τις ολέθριες συνέπειες της εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το πρώτο Μνημόνιο έπεσε σε όλα έξω. Επιδείνωσε την ύφεση, εκτόξευσε το χρέος καθιστώντας το μη βιώσιμο, μείωσε την ανταγωνιστικότητα, οδήγησε σε ραγδαία αύξηση την ανεργία, τους νέους ανθρώπους να ψάχνουν για δουλειά στο εξωτερικό και βέβαια οδήγησε σε πλήθος λουκέτων την αγορά. Με λίγα λόγια οδήγησε την ελληνική κοινωνία σε εξαθλίωση και αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλοι καθημερινά γύρω μας.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ)
Πώς ισχυρίζονται, λοιπόν, σήμερα ορισμένοι ότι άλλαξε η στάση μας όταν όλα αυτά έγκαιρα τα βλέπαμε και τα επισημαίναμε; Πόσες φορές ο Πρόεδρος μας, Αντώνης Σαμαράς, δεν προειδοποίησε την Κυβέρνηση Παπανδρέου για τα χειρότερα που θα έρχονταν με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου το Μάιο του 2010; Πόσες φορές δε σας τονίσαμε ότι η πολιτική που ακολουθείτε είναι προς τη λάθος κατεύθυνση και οδηγεί σε αδιέξοδο; Πώς, επομένως, μετά από όλα αυτά και μετά από 2 χρόνια της συγκεκριμένης, αποτυχημένης πολιτικής μπορούμε να αλλάξουμε στάση υποστηρίζοντας το Μνημόνιο;
Η θέση μας, η άποψή μας, η πίστη μας δεν άλλαξαν. Αυτά που άλλαξαν ήταν τα δεδομένα και οι συνθήκες. Και όταν αγαπητοί συνάδελφοι, αλλάζουν τα δεδομένα σε μια χώρα και η χώρα αυτή οδηγείται προς τον γκρεμό οφείλουμε με γενναιότητα και υπευθυνότητα να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να λάβουμε όλες εκείνες τις δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις που θα δώσουν ελπίδα και αισιοδοξία στον ελληνικό λαό. Μα, πάνω απ’ όλα θα δώσουν τη δυνατότητα να ελπίζουμε όλοι μας ότι θα συνεχιστεί η επιβίωση της χώρας.
Αυτό, λοιπόν, έκανε η Νέα Δημοκρατία. Με την υπεύθυνη στάση που έδειξε όλο αυτό το διάστημα απέδειξε ότι ήταν η μόνη υπεύθυνη και αξιόπιστη δύναμη που μπορούν να εμπιστευθούν οι Έλληνες πολίτες. Ναι, λοιπόν, ψηφίσαμε τη δανειακή σύμβαση, γιατί η κατάσταση άλλαξε άρδην και δεν ήταν αυτή που ήταν πριν από 2 χρόνια.
Το 2009 το χρέος της χώρας μας ήταν μεν μεγάλο αλλά ταυτόχρονα ήταν βιώσιμο. Τώρα έγινε μη βιώσιμο παρά τις τότε διαβεβαιώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. περί του αντιθέτου. Στις αρχές του 2010 η χώρα μας μπορούσε να βγει στις αγορές και να δανειστεί σε λογικά επιτόκια. Ενώ τώρα αυτό είναι πλέον αδύνατο. Ως τον περασμένο Οκτώβριο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είχαν την πίστη ότι η πατρίδα μας μπορεί να σωθεί. Έπειτα όμως από τη φαεινή ιδέα, την καταστροφική πρωτοβουλία του κ. Παπανδρέου για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, οι ευρωπαίοι έχασαν κάθε ίχνος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα και η χώρα μας έγινε η πλέον αναξιόπιστη σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αν όλα αυτά δεν είναι αλλαγή των δεδομένων και των συνθηκών τότε τι είναι; Προκειμένου λοιπόν, να μην επέλθει η πλήρης κατάρρευση των πάντων πήραμε τη δύσκολη απόφαση και υποστηρίξαμε τη δανειακή σύμβαση με την οποία η χώρα μας αποκτά χρόνο και ελπίδα. Από ένα εύκολο «Όχι» που θα μας οδηγούσε στην αναπόφευκτη καταστροφή και στην άτακτη χρεοκοπία, επιλέξαμε το δύσκολο «Ναι» της ελπίδας έτσι ώστε η χώρα μας να βρει το βηματισμό της να απομακρυνθεί από τη λεηλασία και να επιστρέψει στην ανάπτυξη και την ομαλότητα.
Η καταστροφική πολιτική των δυόμισι τελευταίων ετών από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Τις τελευταίες ημέρες αποφύγαμε τα χειρότερα, την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Επιδείξαμε, λοιπόν, ως υπεύθυνο και αξιόπιστο κόμμα γενναιότητα και σοβαρότητα επιλέγοντας το δύσκολο δρόμο, προκειμένου η χώρα να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Τώρα πρώτον, η δρομολόγηση της διαδικασίας του PSI και το κούρεμα του ελληνικού χρέους που σηματοδοτεί η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup και δεύτερον, το νέο πρόγραμμα δανειοδότησης της ελληνικής οικονομίας μέχρι το 2014 έχουν ως στόχο να μπει ξανά σε βιώσιμη πορεία η ελληνική οικονομία, να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και βεβαίως να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της εθνικής μας οικονομίας.
Αυτά, όμως, δεν μπορούν να γίνουν εάν δεν ληφθούν ισχυρά αναπτυξιακά κίνητρα και πρωτοβουλίες έτσι ώστε να αναστραφεί το, ήδη, βεβαρημένο κλίμα και να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα. Διότι χωρίς ανάκαμψη και επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας ούτε οι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα γίνει μακροχρόνια βιώσιμο. Η εφαρμογή μιας αναπτυξιακής πολιτικής που θα βάλει ένα τέλος στον κατήφορο της ελληνικής οικονομίας είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω τις διαφορές, αλλά παράλληλα και τις ομοιότητες του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου. Πρώτα - πρώτα, οι διαφορές είναι δύο και είναι πάρα πολύ σημαντικές. Μ’ αυτό το πρόγραμμα, το μνημόνιο 2, κερδίζουμε χρόνο και ανάσα. Κερδίζουμε χρόνο γιατί θα πληρώνουμε μόνο τόκους και ανάσα γιατί το χρέος κουρεύτηκε και τα επιτόκια θα πέσουν. Με το πρώτο μνημόνιο ούτε χρόνο κερδίζαμε, ούτε το χρέος κουρευόταν. Ανέβαιναν τα επιτόκια και πάνω απ’ όλα η πολιτική του μνημονίου 1 σκότωνε και τελικά σκότωσε την οικονομία. Θα ήθελα ακόμη, δε, να επισημάνω ότι εξαιτίας της πολιτικής αυτής κοντέψαμε και κινδυνέψαμε να βγούμε από το ευρώ.
Από την άλλη, η ομοιότητα του μνημονίου 1 με το πρόσφατο μνημόνιο είναι ότι εξακολουθεί να λείπει το σημαντικότερο στοιχείο, ο πυλώνας της ανάπτυξης. Η πολιτική πίεση που υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη για μέτρα ανάκαμψης είναι διαρκώς αυξανόμενη. Απαιτούνται γενναία μέτρα ανάκαμψης, ειδικά στοχευμένα σε χώρες όπως είναι η Ελλάδα και η Πορτογαλία που πλήττονται περισσότερο από όλες. Απαιτούνται μέτρα, τα οποία θα έχουν διπλό στόχο: αφενός την ανάσχεση της ύφεσης και αφετέρου τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Άλλωστε, αυτά τα οποία χρειάζεται η χώρα μας είναι: η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και η ανάταση της εθνικής μας οικονομίας.
Έρχομαι τώρα στο παρόν νομοθέτημα, στο συγκεκριμένο εφαρμοστικό νόμο και στα άρθρα που έχουν σχέση με την πρόσφατη απόφαση που έλαβε το Κοινοβούλιο. Στο άρθρο 1, αλλά και στο άρθρο 6, προβλέπεται η μείωση των μεσαίων και υψηλών συντάξεων άνω των 1.300 ευρώ κατά 12%, εξαιρώντας βέβαια μια σειρά από ευπαθείς ομάδες. Επιπλέον, προβλέπονται μειώσεις και στις επικουρικές συντάξεις.
Θεωρώ θετικό, καταρχήν, να αναφέρω ότι καταφέραμε για πρώτη φορά στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης -και αυτό χάρη στην πρωτοβουλία και στη συμμετοχή στη διαπραγμάτευση του Προέδρου μας, του Αντώνη Σαμαρά- να μην πειραχθούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι κύριας ασφάλισης και υπήρχε ένα πλαφόν, το πλαφόν των 1.300 ευρώ, κάτω από το οποίο δεν πειράχτηκε καμία σύνταξη.
Ωστόσο, θέτουμε δύο προβληματισμούς. Πρώτον, για το ΝΑΤ, ότι δηλαδή για το ΝΑΤ δεν υπάρχει το πλαφόν των 1.300 ευρώ και προβλέπεται μια οριζόντια μείωση 7% για όλους τους συνταξιούχους. Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο. Είναι ένα θέμα, κύριε Υπουργέ, που θα πρέπει να υπάρξει μια αντιμετώπιση έτσι ώστε να υπάρχει ένα πλαφόν κάτω από το οποίο δεν θα πειράζονται οι συντάξεις και για τους απόμαχους του Ναυτικού Ταμείου.
Δεύτερος προβληματισμός, που ζητούμε και την παρέμβαση του αρμόδιου Υπουργείου, για το γεγονός ότι για πολλούς συνταξιούχους η επικουρική σύνταξη είναι σχεδόν ισοδύναμη με την κύρια, η οποία είναι πολύ χαμηλή. Θα πρέπει, λοιπόν, για λόγους κοινωνικής μέριμνας να υπάρχει ένα πλαφόν και αν η κύρια και επικουρική σύνταξη μαζί δεν ξεπερνάνε αυτό το ποσό να μην υπάρχει μείωση στην επικουρική. Δηλαδή, αν κάποιος έχει κύρια σύνταξη 500 ευρώ και επικουρική 300 ευρώ να μη γίνεται περικοπή στην επικουρική σύνταξη, γιατί τότε πραγματικά δημιουργείται ένα σοβαρό πρόβλημα.
Πέραν αυτού οι περικοπές αυτές γίνονται για να βοηθηθεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων. Ωστόσο, μεγαλύτερο πλήγμα δέχονται τα ταμεία από την τεράστια ανεργία που έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο πολίτες και τα τεράστια ποσά που δεν εισπράττονται, πλέον, ως εισφορές. Θα πρέπει, λοιπόν, αντί να καταφεύγει η Κυβέρνηση στην εύκολη λύση των περικοπών, να εξετάσουμε πως θα τονωθεί η απασχόληση και πως θα αποκτήσουν έσοδα τα ταμεία.
Επίσης, να τονίσω ότι οι οριζόντιες περικοπές είναι άδικες για τους ανθρώπους που έχουν συμπληρώσει τις τριακονταπενταετίες για να βγουν στη σύνταξη, έχουν δώσει όλες τις εισφορές τους και τώρα είναι οι πλέον χαμένοι.
Στο άρθρο 2 έχουμε την πρώτη τροποποίηση του Προϋπολογισμού του 2012. Είναι γεγονός ότι η ύφεση του 2011, η οποία ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα προβλεπόμενα και η πρόβλεψη ότι η ύφεση του 2012 θα είναι μεγαλύτερη από τα προβλεπόμενα στοn Προϋπολογισμό του 2012, μας αναγκάζει να έχουμε περιστολή δαπανών κατά 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Θεωρούμε, όμως, ότι το Υπουργείο θα πρέπει να μελετήσει κάποιες επιμέρους δαπάνες. Ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιες: Τα επιδόματα των πολυτέκνων, οι οποίοι έχουν υποστεί ήδη ένα ισχυρό πλήγμα με τις περικοπές του αφορολόγητου και των λοιπών παροχών τους. Δεύτερον, τις περικοπές των αναπληρωτών στην εκπαίδευση, καθώς θα κινδυνεύουν τα σχολεία, εκτός από βιβλία, να μην έχουν πλέον και δασκάλους. Τρίτον, τις περικοπές και το κλείσιμο των σχολείων του εξωτερικού καθώς οδηγούμαστε στο να χαθεί η συνέχεια της γλώσσας και της ελληνικής παιδείας για τους Έλληνες μετανάστες, ειδικά τώρα που έχουμε μια αυξημένη κίνηση και μια αυξημένη νέα γενιά μεταναστών. Τέταρτον, την περικοπή της φαρμακευτικής δαπάνης. Εμείς συμφωνούμε με το συμμάζεμα της σπατάλης, αλλά είμαστε αντίθετοι στην κατάργηση της παροχής φαρμάκων στον Έλληνα πολίτη. Και επειδή η υγεία είναι το υπέρτατο αγαθό, ανησυχούμε διότι η διαδικασία που πάει να εφαρμοστεί θα οδηγήσει τους Έλληνες που ήδη έχουν υποστεί σημαντικές περικοπές στα εισοδήματά τους να χάσουν ακόμη και αυτήν την παροχή των φαρμάκων.
Στο άρθρο 3 ορίζονται οι μειώσεις στις αποδοχές των αιρετών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ μειώνεται και ο αριθμός των Αντιδημάρχων που δικαιούνται αντιμισθία. Αυτό είναι ένα ζήτημα όπου υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ της κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος και του αρμόδιου Υπουργείου. Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα θα τακτοποιηθεί το θέμα αυτό.
Θα ήθελα, όμως, να σταθώ στο άρθρο 3 και να θίξω μια παράληψη -κατά την άποψή μου- που υπάρχει, ότι δηλαδή, το εκλογικό επίδομα που θα έπρεπε να παίρνουν οι εργαζόμενοι του Εθνικού Τυπογραφείου δεν προβλέπεται. Αυτό είναι άδικο, κύριε Υπουργέ. Θα πρέπει να το προσέξετε αυτό. Οι εργαζόμενοι του Εθνικού Τυπογραφείου εμπλέκονται ενεργά στην προετοιμασία και στην διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας. Για το λόγο αυτό, λοιπόν, μην τους εξαιρείτε από την παροχή του επιδόματος αυτού.
Στο άρθρο 4 υπάρχει μια ρύθμιση για την ταχύτερη απόδοση των ποσών που καταβάλλονται για το τέλος της ΔΕΗ. Όπως τονίσαμε, όμως και στην αρμόδια Επιτροπή Οικονομικών, η Κυβέρνηση θα πρέπει να επανεξετάσει το συγκεκριμένο ζήτημα με δεδομένο ότι το σύνολο των νοικοκυριών αγκομαχεί ή αδυνατεί να πληρώσει τον άδικο αυτό φόρο. Εξετάστε, λοιπόν, με προσοχή το ζήτημα αυτό και βρείτε άλλα ισοδύναμα μέτρα, έτσι ώστε να καταργηθεί αυτό το άδικό χαράτσι σε όλη την ελληνική κοινωνία.
Όσον αφορά το άρθρο 5, η Κυβέρνηση προχωράει σε μια σειρά από συγχωνεύσεις και αλλαγές στην υπόσταση και στη λειτουργία δεκάδων ερευνητικών κέντρων και φορέων. Θέσαμε τον προβληματισμό μας στην αρμόδια Επιτροπή Οικονομικών και τον θέτουμε και πάλι. Γιατί πρέπει σε ένα κατ’ επείγον νομοσχέδιο που στην ψήφισή του επαφίεται η έγκριση του PSI να περάσουν τόσο δραματικές αλλαγές σε τόσο κρίσιμους φορείς; Τι και ποιον εξυπηρετεί αυτό;
Εσείς, το κόμμα του ΠΑΣΟΚ που ήσασταν υπέρμαχοι του 5% και της αύξησης των δαπανών για την παιδεία, σήμερα οδηγείτε δεκάδες ερευνητικά ιδρύματα σε λουκέτο ή στην αβεβαιότητα χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να ερευνήσουμε τη σκοπιμότητα όλων αυτών των αλλαγών, καθώς και το τι επιδιώκουμε με τα νέα σχήματα. Θα έπρεπε, λοιπόν, όλες αυτές οι αλλαγές να έρθουν σε ξεχωριστό νομοσχέδιο, όπου θα έχουμε τη δυνατότητα και να ενημερωθούμε καλά, αλλά και να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές παρεμβάσεις.
Σας προτείναμε, λοιπόν –και εμμένουμε σε αυτό- την απόσυρση του συγκεκριμένου άρθρου, έτσι ώστε να το επαναφέρετε αργότερα πλήρες μετά από διεξοδικό διάλογο με την επιστημονική κοινότητα σε ένα άλλο ολοκληρωμένο νομοσχέδιο.
Κλείνοντας, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να πω ότι δεν θα σταματήσουμε να τονίζουμε ότι για να επιτευχθούν οι στόχοι και οι επιδιώξεις του προγράμματος θα πρέπει να θέσουμε ως βασική προτεραιότητα την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ανάκαμψη δεν θα υλοποιήσουμε τους στόχους μας. Ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται, περνάει δύσκολα και υποφέρει. Ανακόπτοντας κάθε ελπίδα από τους Έλληνες πολίτες, θα οδηγηθούμε σε σίγουρη αποτυχία.
Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, ο Πρόεδρός μας ο Αντώνης Σαμαράς είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη και κρίσιμη μάχη για την ανάκαμψη της Ελλάδας με αποφασιστικότητα. Με σταθερότητα και με υπευθυνότητα θα χαράξουμε πορεία για μια νέα Ελλάδα, την Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας, την Ελλάδα της εξωστρέφειας και της εθνικής υπερηφάνειας.
Η δέσμη μέτρων και πολιτικών μπορεί να επέλθει και να υλοποιηθεί μόνο με μια ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές που πρέπει το συντομότερο δυνατό να διεξαχθούν.
Η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη, είναι υπεύθυνη –και το απέδειξε ήδη- να δώσει και πάλι την ελπίδα, την αισιοδοξία και την προοπτική στον ελληνικό λαό.
Σας ευχαριστώ.
Στη δευτερομιλία του ο Θ. Καράογλου ανέφερε:
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχαμε τη δυνατότητα ως παράταξη, ο Πρόεδρος του κόμματός μας, Αντώνης Σαμαράς, οι υπόλοιποι ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας, να αναφερθούμε στη σημερινή κατάσταση, στο σημερινό πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό γίγνεσθαι και να καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις.
Είχαμε τη δυνατότητα να εξηγήσουμε και στον ελληνικό λαό μέσα από τη Βουλή ότι στις 12 Φεβρουαρίου είπαμε το μεγάλο «ναι», το «ναι» της ελπίδας, το «ναι» που δίνει χρόνο, που δίνει σταθερότητα, που δίνει ελπίδα και προοπτική στον ελληνικό λαό, για να ξεπεράσει τα προβλήματα, αν βεβαίως ακολουθηθεί η πολιτική που πρέπει. Μία πολιτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, μία πολιτική επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας, μία πολιτική ανάπτυξης συνολικά για όλη την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Θα σταθώ επιγραμματικά σε συγκεκριμένα άρθρα που νομίζω ότι πρέπει να πάρω κάποιες απαντήσεις από τους αρμόδιους Υπουργούς.
Πρώτα-πρώτα, όσον αφορά στο άρθρο 1 το οποίο αναφέρεται σε περικοπές των κυρίων συντάξεων και στο άρθρο 6 που αφορά τις περικοπές των επικουρικών συντάξεων, θέλω να επισημάνω τα εξής: Πρώτον, είναι η πρώτη φορά που υπήρξε μια σκληρή, μια ουσιαστική διαπραγμάτευση και είδαμε το αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης. Για πρώτη φορά υπήρξε πλαφόν τόσο στις κύριες όσο και στις επικουρικές συντάξεις και κάτω από αυτά τα πλαφόν, δεν έγινε καμμιά περικοπή. Προφανέστατα πρόκειται για μια επιτυχία της διαπραγματευτικής ομάδος. Βεβαίως, θα ήθελα να εξάρω και να τονίσω τη συμβολή του Προέδρου του Κόμματός μας Αντώνη Σαμαρά σ’ αυτήν την επιτυχία.
Επίσης, θα ήθελα να εκφράσω δύο προβληματισμούς.
Ο πρώτος έχει σχέση με το ΝΑΤ, με το Ταμείο των Ναυτικών στο οποίο δεν προβλέπεται πλαφόν, αλλά υπάρχει μια οριζόντια μείωση των συντάξεων κατά 7%. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο η Κυβέρνηση θα έπρεπε η να δει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αν μπορεί, έστω και την ύστατη στιγμή να δώσει μια απάντηση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, γιατί θεωρώ ότι είναι άδικο για τους ξωμάχους της ναυτικής ζωής να μην υπάρχει ένα πλαφόν για τη σύνταξή τους.
Ο δεύτερος προβληματισμός που θέτω είναι σε σχέση με το αν το άθροισμα των μικρών κύριων και επικουρικών συντάξεων είναι κάτω από το ποσό των 1300 ευρώ. Τότε, είναι φανερό ότι υφίσταται περικοπές κάποιος Έλληνας πολίτης, κάποιος συνταξιούχος αν, για παράδειγμα, έχει 500 ευρώ κύρια σύνταξη και 300 επικουρική. Θα παρακαλούσα να αντιμετωπίσετε το θέμα αυτό, γιατί είναι άδικο τη στιγμή που υπάρχει το πλαφόν των 1300 ευρώ για τις κύριες συντάξεις, να γίνονται περικοπές γι’ αυτούς που είναι σίγουρα πολύ κάτω από τα 1300 ευρώ.
Θα ήθελα να σταθώ στο άρθρο 2 στο οποίο γίνονται περικοπές στον Προϋπολογισμό ύψους 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, γιατί απλούστατα είναι φανερό ότι η προβλεπόμενη ύφεση από τον Προϋπολογισμό του 2012 θα είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι προβλεπόταν. Γι’ αυτό το λόγο και γίνονται αυτές οι περικοπές.
Ακόμα, θα ήθελα να ζητήσω από τον κύριο Υπουργό να δει ξανά κάποιες επιμέρους δαπάνες, όπως για παράδειγμα στα επιδόματα των πολυτέκνων που ήδη έχουν υποστεί μια σειρά σημαντικών μειώσεων και περικοπών και με το αφορολόγητο, αλλά και στις άλλες παροχές τους.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Δεύτερον, στις παροχές των αναπληρωτών στην εκπαίδευση, καθώς τα σχολειά μας θα κινδυνεύουν εκτός από βιβλία που ακόμα δεν έχουν, να μην έχουν την επόμενη χρονιά ούτε δασκάλους και καθηγητές.
Τρίτον, στις περικοπές κατά 60 δισεκατομμύρια ευρώ της εξισωτικής αποζημίωσης των αγροτών. Τη στιγμή που υπάρχει θέληση από όλους για να βοηθηθούν οι αγρότες, είναι αδιανόητο να γίνονται περικοπές στις εξισωτικές αποζημιώσεις των αγροτών. Έστω και αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να βρεθεί ένα ισοδύναμο αποτέλεσμα.
Τέταρτον, στις περικοπές για το κλείσιμο των σχολείων του εξωτερικού, καθώς μοιραία οδηγούμεθα στο να χαθεί η συνέχεια της ελληνικής γλώσσας και παιδείας για τους Έλληνες μετανάστες και ειδικά σε μια περίοδο που αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο αυτό το κύμα των μεταναστών.
Πέμπτον, στην περικοπή της φαρμακευτικής δαπάνης, για την οποία λέμε «ναι» στο συμμάζεμα της σπατάλης, αλλά όχι στην κατάργηση της παροχής φαρμάκων στον Έλληνα πολίτη.
Όσον αφορά στο άρθρο 3, θα ήθελα να σταθώ επιγραμματικά και να πω ότι προβλέπονται μειώσεις στις αποδοχές των αιρετών των ΟΤΑ, ενώ μειώνονται και οι αντιμισθίες των αντιδημάρχων. Απ’ ό,τι ξέρω -γιατί ήρθα σε επαφή με το διοικητικό συμβούλιο της ΚΕΔΕ, της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος- έγινε μια προσπάθεια να υπάρξει ένα ισοδύναμο αποτέλεσμα με την περικοπή του αντίστοιχου ποσού από τα έσοδα της ΚΕΔΕ. Άρα, λοιπόν, θα ήθελα να αντιμετωπίσετε και αυτό το ζήτημα.
Επίσης, θα ήθελα να δείτε και το θέμα του εκλογικού επιδόματος των εργαζομένων στο Εθνικό Τυπογραφείο. Είναι γνωστό ότι οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Τυπογραφείο εμπλέκονται άμεσα και ενεργά στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας. Άρα, θα έπρεπε έστω και τώρα να υπάρξει μια εξαίρεση γι’ αυτούς τους εργαζόμενους.
Όσον αφορά στο άρθρο 5 –και ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- θα ήθελα να πω ότι αφορά τις συγχωνεύσεις των ερευνητικών φορέων.
Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να προσέξετε το συγκεκριμένο άρθρο, γιατί, όπως είπα και στην πρωτομιλία μου –και το επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά- θεωρώ ότι το συγκεκριμένο άρθρο 5 πρέπει να αφαιρεθεί εξ ολοκλήρου. Δεν είναι κατ’ επείγον. Άρα, θεωρούμε ότι θα πρέπει να προκύψει μετά από δημοκρατικό διάλογο, μετά από κοινωνικό διάλογο και μετά από διάλογο με τους ανάλογους επιστημονικούς φορείς.
Παράλληλα, θα ήθελα να επισημάνω τρία συγκεκριμένα πράγματα.
Πρώτον, είναι αδιανόητο στον ήδη πολύ χαμηλό προϋπολογισμό για τα ερευνητικά κέντρα των 50 εκατομμυρίων, να γίνεται άλλη μια περικοπή 10 εκατομμυρίων. Είναι αδιανόητο τη στιγμή που θέλουμε να ενισχυθεί η καινοτομία και η έρευνα στην ελληνική οικονομία να κάνουμε και άλλες περικοπές από τον ήδη περικομμένο προϋπολογισμό για τα ερευνητικά κέντρα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ολοκληρώστε παρακαλώ.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ: Καταλήγοντας, σε ό,τι αφορά τη συγχώνευση των δύο συγκεκριμένων ινστιτούτων, θα πρότεινα το νέο ινστιτούτο να έχει την επωνυμία «Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου και Πολιτιστικής Τεχνολογίας», δηλαδή ΙΕΛΠΟΤ, με έδρα την Ξάνθη, η οποία έχει μεγάλη ανάγκη από τέτοιου είδους δραστηριότητες. Επίσης, κατά αυτό τον τρόπο διευκολύνεται η λήψη ευρωπαϊκών προγραμμάτων και προγραμμάτων από το ΕΣΠΑ.
Ακόμη, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστικά και να αλλάξει το θέμα των διοικήσεων, γιατί υπάρχει μία συγκεκριμένη κατεύθυνση από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να ελεγχθεί η διαδικασία των διευθύνσεων, αλλάζοντας συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου.
Θεωρώ πως θα πρέπει να επανέλθουμε στην αρχική διατύπωση, όπου σε περίπτωση συγχωνευμένων, καταργούμενων ινστιτούτων οργανισμών, τα καθήκοντα διευθυντή ασκεί ο αρχαιότερος διευθυντής, ο οποίος υπηρετεί την πενταετή του θητεία.
Θα επικαλεστώ για μία ακόμη φορά το σοβαρό της κατάστασης: την ανάγκη λήψης συγκεκριμένων μέτρων για την αντιμετώπιση της πολύ μεγάλης κρίσης που μας οδήγησε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Δίνουμε θετική ψήφο στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
