Τοποθέτηση Θεόδωρου Καράογλου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στα ΑΕΙ, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 05 Φεβρουαρίου 2021
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
όλοι όσοι έχουμε την τιμή να φοιτήσουμε στο ελληνικό πανεπιστήμιο κατανοούμε πλήρως τη βαρύτητα που έχει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές που πρέπει να δρομολογηθούν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας.
Επί της ουσίας συζητούμε για την τομή που οφείλουμε να κάνουμε σε ένα παρωχημένο πλαίσιο λειτουργίας που κρατά δέσμια την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ένα ιδεολογικά εμμονικό χθες.
Όλοι έχουμε στηλιτεύσει τους αιώνιους φοιτητές.
Όλοι ομονοούμε πως σήμερα ισχύουν βάσεις εισαγωγής που δεν τιμούν το κύρος της ανώτατης εκπαίδευσης.
Σχεδόν όλοι, στην Ολομέλεια, καταδικάζουμε:
-την παραβατικότητα
-και την προκλητική συμπεριφορά μειοψηφιών εντός των Πανεπιστημίων.
Η Κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, γι' αυτό:
-με υπευθυνότητα,
-συνέπεια,
-αποφασιστικότητα
-και ισχυρή πολιτική βούληση
προχωρά σε μια τολμηρή νομοθετική πρωτοβουλία που σκοπό έχει να «σπάσει» τα δεσμά αναχρονιστικών αγκυλώσεων και προκαταλήψεων.
Τα παιδιά μας δικαιούνται ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και τους το προσφέρουμε.
Με τέσσερις καίριες παρεμβάσεις αντιμετωπίζουμε πειστικά δομικά προβλήματα του σήμερα, ώστε τα ελληνικά πανεπιστήμια να παράγουν επιστήμονες και όχι απλά πτυχιούχους.
Θεσμοθετούμε την ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Με τον τρόπο αυτόν ικανοποιούμε ένα πάγιο αίτημα της ακαδημαϊκής κοινότητας, θωρακίζοντας το κύρος των πανεπιστημίων. Όλοι υπήρξαμε μάρτυρες της ύπαρξης ακραία χαμηλών βάσεων εισαγωγής σε ορισμένα πανεπιστημιακά τμήματα, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα υποψήφιοι στις πανελλαδικές να εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παραδίδοντας σχεδόν λευκή κόλλα.
Επίσης, αλλάζουμε τον τρόπο συμπλήρωσης των μηχανογραφικών δελτίων. Με τη συγκεκριμένη παρέμβαση δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στην εκπεφρασμένη προτίμηση των υποψηφίων σε Πανεπιστημιακά τμήματα εισαγωγής.
Ενθαρρύνουμε, δηλαδή, τις συνειδητές επιλογές στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου, επιτυγχάνοντας τη μείωση αριθμού επιτυχόντων σε σχολή τυχαίας επιλογής.
Η συμμετοχή φοιτητών στα Τμήματα που επιλέγουν συνειδητά σημαίνει αναβάθμιση της ποιότητας σπουδών.
Καίρια είναι η ρύθμιση που βάζει τέλος στους «αιώνιους φοιτητές», θέτοντας σαφή όριο στη χρονική διάρκεια φοίτησης. Η βελτίωση του ρυθμού αποφοίτησης:
-θα αποσυμφορήσει τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
-και παράλληλα θα συμβάλλει καθοριστικά στη γρηγορότερη απορρόφηση των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας.
Τέταρτη ρύθμιση είναι η προστασία:
-της ακαδημαϊκής ελευθερίας
-και της ανάπτυξης επιστημονικής σκέψης.
Η περιφρούρηση των πανεπιστημίων είναι αναγκαστική πράξη και όχι ιδεολογική επιλογή.
Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες η αυθαιρεσία στα ελληνικά πανεπιστήμια έγινε ο κανόνας. Γι' αυτό φτάσαμε στο σημείο η Δημοκρατία να συγχέεται με την ασυδοσία.
Το να «χτίζονται» καθηγητές στα γραφεία τους ή να προπηλακίζονται πρυτάνεις από «ημιπιτσιρικάδες» δεν είναι φυσιολογικό.
Ούτε φυσικά πρόκειται για την έκφραση κάποιας αγανάκτησης ή πολιτικής δράσης. Πρόκειται περί «ωμής βίας» και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το σύνολο της κοινωνίας ώστε να αποτρέψουμε τη μεταφορά της σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ελεύθερο πανεπιστήμιο δεν σημαίνει διαλυμένο πανεπιστήμιο.
Άρα, μέσω του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας καλούμαστε να απαντήσουμε στο θεμελιώδες ερώτημα: «Τι παιδεία θέλουμε»;
Πλέον άπαντες πρέπει να απαντήσουμε ευθέως και στο ερώτημα με ποιους ταυτιζόμαστε: Με το νόμο ή με τους τραμπούκους;
Και όλα αυτά χωρίς να ξεχνούμε ότι η Παιδεία, στην ευρύτερη σημασία της, περιλαμβάνει:
-την ανάπτυξη,
-την καλλιέργεια
-και την διαπαιδαγώγηση.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα και η θετική ψήφος στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας, διότι όλα έχουν ένα όριο.
Και όταν επιτρέπουμε την ταπείνωση της Δημοκρατίας τότε υπονομεύουμε την ύπαρξή της, αφού ανοίγουμε το δρόμο στους λίγους να επιβάλλουν τα «θέλω» τους στην κοινωνία.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να υπερασπιστούμε το ελληνικό σχολείο και να φροντίσουμε για την ποιοτική του αναβάθμιση.
Ήμαστε, λοιπόν, στο σημείο που πρέπει να τραβήξουμε διαχωριστικές γραμμές με όσους «ντύνουν» με τον μανδύα της «αθώας» φοιτητικής αντίδρασης συμπεριφορές που:
-προσβάλλουν την κοινωνία
-και τραυματίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Σας ευχαριστώ.
