Αρ. πρωτ.: 5458
Θεσσαλονίκη, 7 Φεβρουαρίου 2019
Προς Υπουργούς:
-Ανάπτυξης και Οικονομίας
-Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής
ΕΡΩΤΗΣΗ
«Η αποβιομηχάνιση της βορείου Ελλάδας αγγίζει το 90%»
Μελέτη του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος που διήρκεσε περίπου ενάμιση χρόνο φανερώνει το μεγάλο ποσοστό αποβιομηχάνισης σε όλο το βορειοελλαδικό τόξο, την Κεντρική Μακεδονία, την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, τη Δυτική Μακεδονία και την Ήπειρο, ενώ παράλληλα αποτυπώνει την οικονομική, αλλά και κοινωνική διάσταση του προβλήματος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας στη ΒΙΠΕ Έβρου το 90% των επιχειρήσεων σήμερα είναι ανενεργές, στο Κιλκίς το ποσοστό των εγκαταλελειμμένων επιχειρήσεων αγγίζει το 72%, στη Θεσσαλονίκη το ποσοστό της αποβιομηχάνισης φτάνει το 69%, ενώ και στις υπόλοιπες περιφερειακές ενότητες της Κεντρικής Μακεδονίας τα ποσοστά παύσης εργασιών αγγίζουν το 50%.
Αυτό που είναι αποκαλυπτικό της κατάστασης είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν οι εναπομείνασες επιχειρήσεις, καθώς επιβιώνουν με δανεισμό, αυξάνοντας διαρκώς τα χρέη τους, ενώ σε μεγάλο ποσοστό καταγράφονται ως επιχειρήσεις υψηλού ρίσκου.
Τα προβλήματα είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ήδη από την αρχή της περασμένης δεκαετίας, όταν και οι μεταποιητικές επιχειρήσεις σταμάτησαν να επενδύουν. Με την οικονομική κρίση, η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά με την πτώση στις επενδύσεις να ξεπερνά το 51%. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός το από το 2002 έως το 2013 χάθηκε ουσιαστικά το ένα τέταρτο της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας (ΑΠΑ) της μεταποίησης.
Φυσική εξέλιξη των παραπάνω ήταν οι απολύσεις προσωπικού και η αύξηση της ανεργίας στις περιοχές αυτές της βορείου Ελλάδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ την αντίστοιχη περίοδο χάθηκαν 22.110 θέσεις εργασίας σε μεταποιητικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν πάνω από 10 άτομα προσωπικό στις τέσσερεις αυτές περιφέρειες της βορείου Ελλάδας.
Οι ίδιοι οι επιχειρηματίες σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης των λόγων που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση αναφέρουν ως παράγοντες που έχουν συμβάλλει την έλλειψη ρευστότητας, την αδυναμία πρόσβασης σε χρηματοδότηση, το υψηλό λειτουργικό κόστος, αλλά και τους κεφαλαιακούς ελέγχους που είχαν και ως αποτέλεσμα την αδυναμία πρόσβασης σε πρώτες ύλες από το εξωτερικό.
Κατόπιν τούτων ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
-Προβλέπεται τα αρμόδια Υπουργεία να προχωρήσουν στη χάραξη μίας νέας βιομηχανικής πολιτικής προκειμένου να στηριχθεί έμπρακτα και ουσιαστικά ο κλάδος της βιομηχανίας στη χώρα μας;
-Σκοπεύουν τα αρμόδια Υπουργεία να εξετάσουν τη δυνατότητα απλοποίησης της σχετικής νομοθεσίας που αφορά στην επιχειρηματικότητα;
-Τι μέτρα προβλέπεται να λάβουν τα αρμόδια Υπουργεία με την παροχή κινήτρων για τη στήριξη και ενίσχυση της μεθοριακής βιομηχανίας ιδιαίτερα στις βιομηχανικές περιοχές της βορείου Ελλάδας που έχουν πληγεί;
