Άρθρο του Θόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα "Karfitsa" (19-03-2016)
"Γιατί η Κυβέρνηση υποτίμησε την προσφυγική-μεταναστευτική κρίση..."
Ο λασπότοπος της Ειδομένης και τα όσα θλιβερά λαμβάνουν χώρα καθημερινά στον καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών που έχει δημιουργηθεί εκεί, μαρτυρούν πως η Ελλάδα είναι πλέον ένα κράτος υπό κατάρρευση.
Ανεξαρτήτως του ποιοι ευθύνονται για τις ανεξέλεγκτες προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές που καταφθάνουν καθημερινά στην πατρίδα μας, οι εικόνες που παρακολουθεί από εκείνη τη γωνιά της Μακεδονίας σύσσωμος ο πλανήτης, αποδεικνύουν την ανυπαρξία οποιουδήποτε κρατικού σχεδίου αντιμετώπισης του φαινομένου, καθώς και την αδυναμία διαχείρισης της όλης κατάστασης εκ μέρους της πανικόβλητης συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Δεν ξέρω εάν η Κυβέρνηση υποτίμησε την προσφυγική κρίση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιπόλαιη και σπασμωδική αντιμετώπιση του όλου θέματος κατέληξε εις βάρος μας, μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα απέραντο hot spot.
Το σκηνικό έπαψε πλέον να είναι προβληματικό, καθώς μετεξελίχθηκε σε εθνικά τραγικό.
Με τα σύνορα ερμητικά κλειστά (θυμίζω τη δήλωση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Τούσκ ότι το κλείσιμο των συνόρων ήταν «ειλημμένη απόφαση») και με τη συμφωνία με την Τουρκία να είναι... λειψή, προβληματική και διάτρητη, η Ελλάδα θα βρεθεί με εγκλωβισμένους στα εδάφη της εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, το μέλλον των οποίων είναι πλήρως αβέβαιο.
Το βάρος είναι δυσανάλογο για τη χώρα μας, καθώς η βαθιά πληγωμένη από την οικονομική κρίση Ελλάδα αδυνατεί να φιλοξενήσει τόσο μεγάλο αριθμό προσφύγων για άγνωστο χρονικό διάστημα. Και το κυριότερο δε, φοβάμαι πως όσο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες βυθίζονται στη λάσπη της Ειδομένης, τόσο θα πέφτει νερό στο μύλο της ακροδεξιάς η οποία και στην πατρίδα μας επενδύει πολιτικά σε ένα ζήτημα που ταλανίζει το σύνολο της Ευρώπης, δυναμιτίζοντας τα θεμέλια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Και εάν θέλετε να προχωρήσουμε και ένα βήμα παραπέρα, έστω και ως υπόθεση εργασίας, δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι είναι πολύ εύκολο να «στηθούν» προβοκάτσιες που μπορούν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και με τη σειρά τους να παρασύρουν τη χώρα στη δίνη του εφιάλτη.
Δυστυχώς, όσο η πολιτική της ανύπαρκτης Κυβέρνησης εξαντλείται σε επικοινωνιακά εσωτερικά παιχνίδια και το Μέγαρο Μαξίμου παραμένει παγιδευμένο στις εμμονικές ιδεοληψίες του (ακόμα θυμάμαι τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα») και σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις, τόσο η Ελλάδα θα μοιάζει με... ανύπαρκτη χώρα.
Για αυτό και απαιτούνται άμεσες πρωτοβουλίες και δράσεις, εντός και εκτός συνόρων, πριν να είναι πολύ αργά.
Το κυριότερο που πρέπει να γίνει είναι η διαμόρφωση ενός κοινού εθνικού μετώπου.
Ήδη η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει ένα μίνιμουμ πλαίσιο συνεννόησης, κάτι που απέδειξε περίτρανα με τη στάση του ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τελευταία συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπου χαρακτήρισε «άδικη» την επίθεση που δέχεται πανταχόθεν η Ελλάδα, υπενθυμίζοντας στην Ευρώπη ότι και εκείνη δεν έχει κάνει όσα βήματα απαιτούνται για το θέμα της μετεγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών.
Άλλωστε το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό και όχι μόνο ελληνικό.
Στο πλαίσιο αυτό συνηγορήσαμε στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ, αλλά ταυτόχρονα προειδοποιήσαμε την Κυβέρνηση να ρυθμίσει τις επιχειρησιακές λεπτομέρειες.
Δεν επιδιώξαμε να «καβαλήσουμε» το κύμα της λαϊκής οργής, μα δείξαμε ότι τα μεγάλα προβλήματα απαιτούν εθνική συνεννόηση, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις.
Ειδικότερα, αναφερθήκαμε στην ανάγκη διαχωρισμού προσφύγων και μεταναστών και ταχθήκαμε υπέρ της επαναλειτουργίας κέντρων κλειστού τύπου για τους παράτυπους μετανάστες. Χρειαζόμαστε τα κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα, με σωστή γεωγραφική κατανομή στην Επικράτεια, προκειμένου εκεί να φιλοξενούνται προσωρινά οι παράτυποι μετανάστες για να επιστρέψουν στις χώρες προέλευσής τους.
Επιπρόσθετα η Κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τους υπάρχοντες ευρωπαϊκούς πόρους και να ζητήσει έκτακτη οικονομική επιχορήγηση για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, καθώς και να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της διεθνούς εικόνας της πατρίδας μας, όπως και για τη στήριξη του τουριστικού μας προϊόντος.
Η σημαντικότερη κατ' εμέ πρότασή όλων, όμως, είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει και να επιμείνει υπέρ του δεσμευτικού προγράμματος μετεγκατάστασης προσφύγων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η πατρίδα μας δεν πρέπει να γίνει αποθήκη ψυχών. Ούτε είναι απόδειξη ανθρωπισμού τα όσα συμβαίνουν στην Ειδομένη, όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε άθλιες συνθήκες, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως μέριμνα του ελληνικού κράτους.
Αντιπαρέρχομαι πόσοι πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται σήμερα διασκορπισμένοι στην ελληνική επικράτεια.
Το ερώτημα, όμως, που παραμένει πιο επίκαιρο παρά ποτέ, είναι γιατί η Κυβέρνηση υποτίμησε την προσφυγική-μεταναστευτική κρίση.
Άγνοια, ιδεοληπτικές εμμονές, ανικανότητα, ίσως όλα μαζί;
Το συμπέρασμα είναι πως η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο χείλος του γκρεμού. Οι ώρες είναι κρίσιμες, με όλα τα ζωτικής σημασίας θέματα να είναι ανοιχτά. Ανησυχώ ότι το παραμικρό λάθος θα έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις για τη χώρα και τους πολίτες.
Η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρό χέρι να κρατά το τιμόνι της και όχι έναν Πρωθυπουργό ο οποίος άγεται και φέρεται από τις καταστάσεις.
ΥΓ: Και δυο λέξεις για τον Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος αποκάλεσε δημόσια τα Σκόπια «Μακεδονία».
Ας μην υποδυόμαστε τις μωρές παρθένες. Ούτε «γκάφα» ήταν, ούτε «σαρδάμ». Αυτό πιστεύει, αυτήν τη θέση εκφράζει χρόνια τώρα.
Όσον αφορά εκείνους που βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν «Φαρισαίους» εμένα και τους άλλους 17 Μακεδόνες Βουλευτές της Ν.Δ., με αφορμή την κοινή δήλωση-απάντηση που δημοσιεύσαμε την Τετάρτη, τους απαντώ ότι «Φαρισαίοι» είναι όσοι το περασμένο Φθινόπωρο ψήφιζαν τον Αλέξη Τσίπρα ως Πρωθυπουργό επειδή δήθεν ήταν «αξιοπρεπής αντιμνημονιακός» και σήμερα παριστάνουν τους έκπληκτους από την πολιτική που ακολουθεί και εφαρμόζει!
Και δεν αναφέρομαι μονάχα στο θέμα Μουζάλα...
