Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην ιστοσελίδα «Thesstoday.gr», που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 16 Απριλίου 2021
«Δώσε και σε εμένα, Αλέξη...»
Έχετε παρατηρήσει το μήνυμα που προβάλλεται στο τέλος κάθε κινηματογραφικής ταινίας ή τηλεοπτικής σειράς; «Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική». Αυτό το μικρό νομικό κείμενο μου ήρθε κατά νου όταν άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα να παρουσιάζει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκκίνηση της οικονομίας την επόμενη ημέρα της πανδημίας.
Προφανώς τα όσα ακούστηκαν ήταν προϊόν μυθοπλασίας και όσοι κατέχουν κοινή λογική, αλλά και στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών, δεν έχουν καμία αμφιβολία επ' αυτού.
Όσον αφορά «τα πρόσωπα και τις καταστάσεις», ήταν πραγματικά. Με τη μόνη διαφορά ότι στους τηλεοπτικούς μας δέκτες δεν εμφανίστηκαν ο Τσακαλώτος, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και ο Κατρούγκαλος, όπως συνέβη όταν παρουσίαζαν το 2014 το περίφημο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», αλλά αντικαταστάθηκαν από τον Χαρίτση, την Αχτσιόγλου και την Κατσέλη που κλήθηκαν να «πρωταγωνιστήσουν» στο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης 2» μοιράζοντας απλόχερα 15 δισεκατομμύρια ευρώ σε διαγραφές, παροχολογία, ρυθμίσεις και νέες επιδοτήσεις.
Και όλα αυτά τη στιγμή που απέχουμε δυο χρόνια μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές! Φανταστείτε που θα φτάσει ο δείκτης της πλειοδοσίας και των εύκολων υποσχέσεων όταν θα πλησιάζει η ώρα της κάλπης.
Με λίγα λόγια: «Δώσε και σε εμένα, Αλέξη»...
Φυσικά, στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι το σχέδιο τους δεν πρόκειται να δοκιμαστεί στο πεδίο της πραγματικότητας. Όπως ξέρουν ότι οι εξαγγελίες τους στερούνται λογικής και ουδεμία σχέση έχουν με την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη. Δεν είναι ρεαλιστικές, πόσο μάλλον «κοστολογημένες». Γιατί αν ήταν, εκείνοι που σήμερα παριστάνουν τους «σωτήρες» της οικονομίας θα μπορούσαν να εξηγήσουν με σαφήνεια που θα βρουν τα χρήματα για να χρηματοδοτήσουν τις εύηχες μα ανεφάρμοστες προτάσεις τους, δεδομένου ότι θαύματα δεν γίνονται στις ημέρες μας.
Πάλι καλά να λέμε, δηλαδή, που δεν δεσμεύτηκαν ότι θα διαγράψουν τον κορωνοϊό, τερματίζοντας το πολιτικό ψεματόμετρο!
Όμως, για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι πως όταν σπαταλάς αλόγιστα επικαλούμενος την επανεκκίνηση της οικονομίας, το μόνο που καταφέρνεις είναι να υπονομεύεις τα δημόσια οικονομικά. Άλλωστε, οι Έλληνες έχουμε νωπές τις μνήμες του «Προγράμματος Θεσσαλονίκης 1» και η εμπειρία που αποκομίσαμε ήταν και παραμένει τρομακτική. Πάθαμε και μάθαμε με τον πλέον σκληρό τρόπο ότι δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα». Όπως κατανοήσαμε ότι δεν υπάρχουν πολιτικοί θαυματοποιοί. Το βράδυ των εθνικών εκλογών του 2019, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποχώρησαν από την καθημερινότητα μας και αυτού του είδους οι ψευδαισθήσεις. Πλέον τη θέση των ευσεβών πόθων πήρε η αλήθεια και τις πολιτικάντικες υποσχέσεις αντικατέστησαν οι πράξεις που δίνουν νόημα στην πολιτική.
Άνθρακας, λοιπόν, ο «θησαυρός», του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό ας σκεφθούμε το εξής. Εάν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η επιτομή του λαϊκισμού όταν ήταν άφθαρτος, σκεφθείτε πόσο αδίστακτος μπορεί να γίνει στις υποσχέσεις του τώρα που ετοιμάζεται να ρίξει στο πολιτικό τραπέζι το τελευταίο του χαρτί...
