Άρθρο του Βουλευτή Β΄ θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου στην ιστοσελίδα «Myportal.gr», που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 11 Απριλίου 2021
«Η υπομονή ως αρετή και δύναμη στην περίοδο της πανδημίας»
Όσοι παρακολουθούν την πολιτική μου συλλογιστική γνωρίζουν πως είμαι οπαδός της υπομονής. Τη θεωρώ αρετή και ως τέτοια την αντιμετωπίζω. Ιδίως στην περίοδο της πανδημίας την έχω αναγάγει σε δύναμη! Όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι δεδομένη, ούτε ανεξάντλητη.
Το διαπιστώνω καθημερινά με αφορμή την ψυχολογική και οικονομική κόπωση των συμπατριωτών μας που μεταφράζεται σε έμμεση πίεση προς την Κυβέρνηση να χαλαρώσει τα μέτρα σε μια περίοδο κατά την οποία δεν υπάρχουν χειροπιαστά σημάδια υποχώρησης του φονικού ιού. Η καθημερινή ανάγνωση των επιδημιολογικών δεδομένων, σε συνδυασμό με τις διασωληνώσεις και την εκρηκτική αύξηση του ιικού φορτίου στη Θεσσαλονίκη, μαρτυρά του λόγου το αληθές.
Αφορμή για να γράψω αυτές τις σκέψεις στάθηκε η αναστάτωση που προκλήθηκε από την απόφαση της Κυβέρνησης να αποδεχθεί την ομόφωνη εισήγηση της επιτροπής λοιμωξιολόγων να μη λειτουργήσει το λιανεμπόριο στη Θεσσαλονίκη.
Όσο περνούν οι ημέρες η συντριπτική πλειοψηφία ομονοεί και κατανοεί πως το ρίσκο θα ήταν μεγάλο, όταν το χρονικό διάστημα από 29 Μαρτίου 2021 έως 04 Απριλίου 2021 παρατηρήθηκε αύξηση 56% στον σχετικό ρυθμό έκκρισης του ιικού φορτίου, συγκριτικά με την προηγούμενη εβδομάδα. Προσωπικά συντάσσομαι απόλυτα με την άποψη που εξέφρασε ο πρύτανης του ΑΠΘ. κ. Νίκος Παπαϊωάννου, ο οποίος ως επιστημονικά υπεύθυνος του ερευνητικού έργου που αποτυπώνει τον κορωνοϊό στα αστικά απόβλητα, παρατήρησε πως «οι σταθερά υψηλές τιμές του ιικού φορτίου στα λύματα της πόλης τις τελευταίες ημέρες, σε συνδυασμό με την υπερβολική πίεση στα νοσοκομεία της πόλης, δείχνουν ότι παραμένουμε στα πρόθυρα του επιδημιολογικού συναγερμού».
Οφείλουμε να μην παρεκκλίνουμε από τον στόχο που έχουμε θέσει να περιορίσουμε την υγειονομική επιβάρυνση ώστε σύντομα να επιστρέψουμε «νικητές» στις κοινωνικές και οικονομικές μας δραστηριότητες.
Είναι σημαντικό να μην υπάρξει εφησυχασμός, γιατί η χαλάρωση θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης που θα μεταφραστεί σε ένα άνευ προηγουμένου πισωγύρισμα.
Σας ρωτώ, λοιπόν, αξίζει μετά από 14 μήνες σκληρής και καθημερινής δοκιμασίας να γκρεμίσουμε όσα πετύχαμε μέσα από την ατομική και συλλογική προσπάθεια;
Αξίζει να παρασυρθούμε από την κόπωση και να συμβιβαστούμε με την αποτυχία;
Αν σήμερα επιλέξουμε να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χάσουμε και το Πάσχα και το καλοκαίρι.
Γι' αυτό η προτροπή μου είναι να παραμείνουμε στο δρόμο της ευθύνης. Διαφορετικά, εάν υπακούσουμε στα κελεύσματα της λογικής του βλέποντας και... αγκομαχώντας, τότε σύντομα δεν θα μιλούμε για την επόμενη ημέρα της πανδημίας, αλλά για τη διαχείριση μιας ήττας την οποία θα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.
