Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στο τεύχος Μαρτίου της εφημερίδας «Φωνή Θεσσαλονικέων»
«Ισότιμη και ένδοξη η συνεισφορά της Μακεδονίας στην Εθνική Παλιγγενεσία»
Αρθρογραφώντας πρόσφατα για την ανάγκη να «διαβάσουμε» το νόημα της επανάστασης του 1821, επισήμανα πως ο καλύτερος εορτασμός ενός μεγάλου γεγονότος είναι η ακριβής γνώση του. Με την παραπάνω φράση απηύθυνα έμμεσο κάλεσμα εθνικού αναστοχασμού, προκειμένου να πιάσουμε από την αρχή το νήμα της ιστορίας και να αξιοποιήσουμε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας ως κίνητρο περίσκεψης, ανάγοντας τη συλλογική μνήμη σε στυλοβάτη της εθνικής συνείδησης.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την ώρα της εθνεγερσίας προέτρεψα να πιστέψουμε ξανά στον υγιή πατριωτισμό και στην οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Μίλησα για την ανάγκη να «ακουμπήσουμε» στο αγωνιστικό σθένος, τη φιλοτιμία, την εθνική ενότητα, την πίστη στις ιστορικές μας παραδόσεις και τις άλλες αναγεννητικές ιδιότητες που σε κρίσιμες στιγμές αναβάπτισαν την εθνική μας ψυχή. Και το έπραξα, διότι πιστεύω οτι η ιστορία δεν είναι μια απλή αφήγηση τετελεσμένων γεγονότων αλλά προσπάθεια αναδόμησης του παρελθόντος και χαλύβδωσης του σήμερα και του αύριο.
Κατά την προσωπική μου άποψη το μήνυμα της Επανάστασης του 1821 για σεβασμό στην ελευθερία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη βοηθά να αντλήσουμε χρήσιμα διδάγματα για το μέλλον. Γι' αυτό και οι ήρωες της πρέπει να τιμούνται μέσα από τις επιλογές και τις πράξεις μας. Υπό αυτό το πρίσμα, οι Βορειοελλαδίτες έχουμε χρέος να κάνουμε γνωστή σε όλη τη χώρα τη συμβολή της Μακεδονίας, ώστε η συμμετοχή της να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει στην ελληνική ιστορία, καθώς αποτελεί σημαντικό εθνικό κεφάλαιο.
Ο ξεσηκωμός του Έθνους δεν υπήρξε ένα γεωγραφικά μεμονωμένο περιστατικό της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου, αλλά καθολικό γεγονός που συντάραξε όλο τον Ελληνισμό.
Η ελευθερία μπορεί να κάλπασε στη Μακεδονία 91 χρόνια μετά, ωστόσο το όραμα της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού συγκινούσε τους Μακεδόνες χρόνια πριν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώσει το λάβαρο της επανάστασης και αναφωνήσει για πρώτη φορά «ελευθερία ή θάνατος». Και όταν η σπίθα του ξεσηκωμού έγινε πυρκαγιά, οι πρόγονοί μας στη Μακεδονία λειτούργησαν ως «ασπίδα» καθυστερώντας, αποδιοργανώνοντας και καταστρέφοντας σημαντικές δυνάμεις των Τούρκων που σε διαφορετική περίπτωση θα χρησιμοποιούνταν στις επιχειρήσεις του Οθωμανικού στρατού στην υπόλοιπη Ελλάδα για να καταπνίξουν την επανάσταση. Χάρη σε εκείνους ο αγώνας εδραιώθηκε και πέτυχε στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής όπως οι Σιατιστινοί Μαρκίδες Πούλιου, ο Κωνσταντίνος Δούκας, ο Θεοχάρης Τουρούντζιας, οι Καστοριανοί Παναγιώτης και Ιωάννης Εμμανουήλ, καθώς και πολλοί άλλοι, στάθηκαν δίπλα στον εθνομάρτυρα και πρόδρομο της ελευθερίας, Ρήγα Φεραίο. Το αίμα ηρώων όπως ο Σερραίος Εμμανουήλ Παπάς που έδρασε στη Χαλκιδική, ο Διαμαντής Νικολάου από την Πιερία, ο Αναστάσιος Καρατάσος από τη Βέροια, ο Παναγιώτης Ναούμ από την Έδεσσα, ο Ιωάννης Παπαρέσκας από την Καστοριά, ο καπετάν Χάψας, «πότισε» τη Μακεδονική γη, δείχνοντας το δρόμο προς την ελευθερία και δημιουργώντας ηρωική παράδοση, που επηρέασε τις νεότερες γενιές των συμπατριωτών μας.
Το άσβεστο πάθος τους για την εθνική αποκατάσταση, υπήρξε πρόδρομος του Μακεδονικού Αγώνα και των Βαλκανικών Πολέμων. Όπως διάβασα, πρόσφατα, σε ένα ιστορικό βιβλίο: «Αν θεωρήσουμε την προσφορά των Μακεδόνων στη δημιουργία του πρώτου ελληνικού κράτους ως δάνειο, τότε μπορούμε να πούμε ότι οι θυσίες του ελληνισμού στους Βαλκανικούς πολέμους, ξεπλήρωσαν με τον πιο ηρωικό τρόπο το ηθικό χρέος».
Με λίγα λόγια, η συνεισφορά της Μακεδονίας στους εθνικούς αγώνες δεν πρέπει ούτε να υποτιμάται, ούτε να αγνοείται. Είναι ιστορικά αδικημένη, αλλά ισότιμη και εξίσου ένδοξη. Αυτός είναι ο λόγος που ήρωες όπως οι παραπάνω, αλλά και πολλοί άλλοι, αξίζουν δικαιωματικά να στέκουν στο βάθρο της αθανασίας δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Ανδρούτσο, τον Μπότσαρη, τον Παπαφλέσσα και τους άλλους. Τους οφείλουμε ένα στεφάνι δόξας, διότι η προσφορά τους στην πατρίδα υπήρξε καρπός του πατριωτικού πόθου για ελευθερία, εθνική αποκατάσταση και άλλαξε το ρου της Ελλάδας.
Η ελευθερία, λοιπόν, δεν μας χαρίστηκε και ο απαράμιλλος ξεσηκωμός του 1821 δεν ήταν αποτέλεσμα ενός κινήματος που στηρίχθηκε σε κοινωνικά ελατήρια. Αντίθετα κερδήθηκε με κόπο, θυσίες και αίμα, γιατί η αποτίναξη σκλαβιάς 400 χρόνων ήταν αποτέλεσμα καθολικής και οργανωμένης προσπάθειας χρόνων. Ας σεβαστούμε, λοιπόν, την ιστορία και ας πράξουμε το καθήκον μας διδάσκοντας τη συμβολή της Μακεδονίας στην εθνική ανεξαρτησία.
