Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Vimapress.gr», που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 09 Απριλίου 2019
«Η διπλωματία των χαριεντισμών και της selfie»
«Ουαί τοις ηττημένοις!» Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα αυθόρμητα όταν άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα να κομπιάζει κατά την επίσημη επίσκεψη του στα Σκόπια και να αποκαλεί «αεροδρόμιο της Μίκρας» το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, μόνο και μόνο για να μην κακοκαρδίσει τον «φίλο» του Ζόραν Ζάεφ.
Μα και εκείνος φρόντισε να μην φέρει σε δύσκολη θέση τον Έλληνα πρωθυπουργό, όταν καταπατώντας το πρωτόκολλο απέφυγε την ανάκρουση των εθνικών ύμνων των δυο χωρών ώστε να μην ακουστεί σε απευθείας μετάδοση από την ΕΡΤ εκείνος των Σκοπίων που εκφράζει τον αλυτρωτισμό των βόρειων γειτόνων μας.
«Σήμερα, πάνω από τη... Μακεδονία γεννιέται, νέος ύμνος της ελευθερίας! Οι... Μακεδόνες επαναστατούν, για τα δικαιώματά τους! Οι... Μακεδόνες επαναστατούν για τα δικαιώματά τους!» αναφέρει στους πρώτους στίχους και καταλήγει ως εξής: «η Μακεδονία ελεύθερη, ζήτω η Μακεδονία». Οι παραπάνω στίχοι δεν προβλέπεται να αλλαχθούν από την Συμφωνία των Πρεσπών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα ακούγονται σε όλες τις επίσημες επισκέψεις ξένων ηγετών τα Σκόπια. Όπως φυσικά θα γίνει και μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη όταν ο Ζόραν Ζαέφ πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα. Εκτός και αν καθυστερήσει και η δική του πτήση να προσγειωθεί στο «Ελευθέριος Βενιζέλος»...
Τελικά είναι τραγωδία να κυβερνάται μια χώρα από την Αριστερά του Εθνομηδενισμού! Η διπλωματία των χαριεντισμών και της selfie καταρρακώνει την εθνική αξιοπρέπεια και δυστυχώς δίνει «πατήματα» σε συγκεκριμένους κύκλους να αποθρασύνονται μιλώντας για «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα, αλλά και για «μακεδονική» γλώσσα, την οποία απαιτούν να διδάσκεται στη χώρα μας.
Από τη στιγμή που ο Νίκος Κοτζιάς υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών, εκείνη αποτέλεσε μήτρα εθνικών δεινών για το άμεσο μέλλον. Και οι συνέπειες είναι ήδη ορατές. Περισσότερες από 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται σήμερα στον «αέρα» επειδή χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονικός», «μακεδονική», «μακεδονικό» στις εμπορικές επωνυμίες τους. Και αντί η κυβέρνηση να αφουγκραστεί τις ανησυχίες των επιχειρηματιών της Βορείου Ελλάδος, ο εμπορικός κόσμος της Μακεδονίας και της Θράκης άκουσε τον Γιάννη Δραγασάκη να υποστηρίζει σε εκδήλωση του ΣΕΒΕ ότι η συζήτηση για τις ετικέτες των ελληνικών προϊόντων εμπεριέχει στοιχεία παραπληροφόρησης και «κάνει ζημιά, καθώς δημιουργεί έλλειψη αυτοπεποίθησης και σιγουριάς».
Προσωπικά δεν μπορώ να δικαιολογήσω το νόημα της παραπάνω στρεβλής άποψης. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης όφειλε να ήταν ενήμερος για όσα προηγήθηκαν στις εμπορικές εκθέσεις του εξωτερικού και τον τρόπο με τον οποίο οι Σκοπιανοί προωθούσαν τα προϊόντα τους. «Μακεδονικά» έγραφαν όλα! Και εμείς, εξακολουθούμε να «παπαγαλίζουμε» περί μεικτών
επιτροπών εμπειρογνωμόνων οι οποίες διευθετήσουν όλες τις επιμέρους διαφορές σε βάθος... χρόνου.
Ακόμα και το κυβερνητικό επιχείρημα ότι η σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Σκοπίων θα εκτοπίσει την Τουρκία από την περιοχή, καταρρίφθηκε σε λίγες μόνο ώρες μετά την αναχώρηση Τσίπρα από το γειτονικό κρατίδιο και την πανηγυρική υποδοχή του Τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ.
Δυστυχώς, όσο και αν οι κυβερνώντες προπαγανδίζουν περί του αντιθέτου η Συμφωνία των Πρεσπών είναι εθνική ήττα! Δεν θα έπρεπε ποτέ να υπογραφεί, ούτε φυσικά να επικυρωθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν λύνει προβλήματα, προσθέτει. Δεν γεφυρώνει διαφορές, αλλά ναρκοθετεί το μέλλον από τη στιγμή που Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Κοτζιάς παραβίασαν τις εθνικές «κόκκινες» γραμμές δεκαετιών διαπραγματευόμενοι μυστικά. Και όλα αυτά για να εξασφαλίσουν μερικούς μήνες παραπάνω στην εξουσία.
Απέναντι στον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ οι Βορειοελλαδίτες θα απαντήσουμε με την ψήφο μας. Θα τους τιμωρήσουμε για την ελλειμματική εθνική συνείδηση που επέδειξαν, αποδεικνύοντας πως και μνήμη έχουμε, μα και συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών.
Σε ό,τι με αφορά νιώθω και είμαι υπερήφανος Έλληνας Μακεδόνας και όχι κάτοικος της... βόρειας περιοχής του πρώτου μέρους. Και αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να μου το στερήσει κανένας Τσίπρας και κανένας Κοτζιάς.
