Άρθρο Θ. Καράογλου στο περιοδικό «Polis» που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Φεβρουαρίου
«Να σπάσουμε το φαύλο κύκλο των χαμένων ευκαιριών»
Όταν πριν δυο χρόνια παρουσίασα το βιβλίο μου «Ορκίζομαι», με θέμα την επιτακτική ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος, καταθέτοντας 19 στοχευμένες προτάσεις για τη συνεχή βελτίωση της ουσίας, αλλά και της ποιότητας της δημοκρατίας μας, είχα γράψει στον πρόλογο πως για να υπάρξει μετάβαση σε ένα διαφορετικό και καλύτερο μέλλον, απαράβατη προϋπόθεση είναι αυτή η επιλογή να συνοδεύεται από αναγκαίες αλήθειες.
Κατά την προσωπική μου άποψη, η πρώτη αλήθεια είναι πως η ανανέωση του καταστατικού χάρτη της πατρίδας μας αποτελεί τη θεμελιώδη έκφραση του γενικού συμφέροντος. Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι το σύνταγμά μας πρέπει να γίνει πιο «αυστηρό» ως προς την αποτελεσματικότητά του και πιο «ανοιχτό» όσον αφορά στον προσανατολισμό του.
Για να πετύχουμε τον παραπάνω διττό στόχο, οφείλουμε να βασιστούμε σε δυο άξονες. Ο πρώτος αφορά την αναβάθμιση του πολιτικού μας συστήματος και ο δεύτερος στην ενίσχυση των ανεξάρτητων θεσμών και τη διασφάλιση της ισοπολιτείας.
Άρα, με λίγα λόγια, καλούμαστε και πρέπει να χτίσουμε πραγματικό κράτος δικαίου, αποτελεσματικό και ανθρώπινο. Καλούμαστε και πρέπει να σπάσουμε το φαύλο κύκλο των χαμένων ευκαιριών. Καλούμαστε και πρέπει να συγκρουστούμε με τα αίτια που αναπαράγουν τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα και να διασφαλίσουμε μια νέα προοπτική για τον τόπο, με πρόοδο και ευημερία για την κοινωνία μας.
Ως εκ τούτου η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει πρωτίστως να υπηρετεί την κοινωνία και τον πολίτη, αντέχοντας στο χρόνο, μακριά και πέρα από μικροκομματικά συμφέροντα σαν και αυτά που παρακινούν την παρούσα κυβέρνηση.
Στα χρόνια της κοινοβουλευτικής μου διαδρομής έχω αποδείξει ότι σέβομαι το δικαίωμα του καθενός να διαφωνεί. Πέρα όμως από τη διαφωνία, είναι υποχρέωση όλων μας να σεβόμαστε το θεσμό.
Όπως έγραψε και ο σπουδαίος Ρήγας Φεραίος στο «Θούριο» του: «Ο νόμος να' ναι ο πρώτος και μόνος οδηγός και της πατρίδας ένας να γίνει αρχηγός, γιατί και η αναρχία μοιάζει με σκλαβιά».
Κάνω αυτήν την επισήμανση διότι η δημοκρατία δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, ούτε καλλιεργεί ψευδαισθήσεις ελευθερίας επιλογών. Αντίθετα είναι μια κορυφαία κατάκτηση που μας δίνει τη δυνατότητα να παίρνουμε αποφάσεις, να τις εφαρμόζουμε, να επιτηρούμε την εφαρμογή τους και να απονέμουμε δικαιοσύνη, συμμετέχοντας όλοι άμεσα ή αντιπροσωπευτικά στους θεσμούς. Μα πάνω από όλα η δημοκρατία είναι ελπίδα, γιατί εξελίσσεται διαρκώς. Και στη δημοκρατία κάθε άνθρωπος, κάθε ιδέα, σκέψη ή προβληματισμός είναι αναγκαίος.
Για αυτό και η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος οφείλει να είναι συγκεκριμένη διότι πρόκειται για το θεμέλιο του πολιτεύματος, την «ασπίδα» των δικαιωμάτων των πολιτών και το «όχημα» για την κοινωνική και οικονομική πρόοδο του τόπου.
Στη ΝΔ πιστεύουμε ότι η χώρα χρειάζεται έναν συνταγματικό εκσυγχρονισμό που τον υπαγορεύουν η θεσμική «κόπωση» παλαιών διατάξεων και η ανάγκη θεσμικού εκσυγχρονισμού της χώρας, ώστε να διασφαλίζεται η κυβερνητική σταθερότητα και να θεραπεύονται εγνωσμένες παθογένειες της μεταπολίτευσης. Θα σταθώ σε δυο από αυτές.
Η πρώτη αφορά στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για την παιδεία. Προσωπικά ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν πως η επανεξέταση του συγκεκριμένου άρθρου αποτελεί ένδειξη πολιτικού πολιτισμού, που οφείλουμε να επιδείξουμε.
Η ίδρυση μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων θα δώσει δεύτερη ευκαιρία στο ανώτατο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, θα βοηθήσει στο να εμπλουτισθεί η ελληνική παιδεία, θα ανοίξει το δρόμο να διατεθούν νέοι πόροι που σήμερα καταλήγουν στο εξωτερικό και τέλος θα σταματήσει την ανεξέλεγκτη φυγή στα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού νέων Ελλήνων σπουδαστών και εκπαιδευτικών.
Η δεύτερη είναι η πρόταση που κατέθεσα δημόσια προ ημερών για την αντικατάσταση των βουλευτών Επικρατείας από βουλευτές της ομογένειας. Η επιλογή αιρετών εκπροσώπων του λαού στο ελληνικό κοινοβούλιο από τη διαδικασία της σταυροδοσίας διασφαλίζει τη λαϊκή βούληση. Όμως αιρετός εκπρόσωπος του λαού και λίστα επικρατείας είναι δυο όροι αντιφατικοί μεταξύ τους.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να εξετάσουμε στη θέση των συναδέλφων Επικρατείας να εκλέγονται δέκα βουλευτές που θα εκπροσωπούν τους απανταχού Έλληνες. Με αυτόν τον τρόπο θα αποδείξουμε εμπράκτως ότι δεν ξεχνούμε τον ελληνισμό της διασποράς και κυρίως ότι οι συνταγματικά κατοχυρωμένες δεσμεύσεις μας απέναντί του δεν θυσιάζονται στο βωμό μικροπολιτικών επιδιώξεων.
Το αναφέρει εξάλλου και ο όρκος που δώσαμε κατά την ορκωμοσία μας ως εκπρόσωποι του ελληνικού λαού: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
Οφείλουμε, λοιπόν, να ανατρέψουμε το σημερινό τεκμήριο ενοχής που περιβάλλει τα κόμματα και τους πολιτικούς, ξαναγράφοντας τους όρους λειτουργίας του κράτους, της κοινωνίας, της ηθικής και της οικονομίας μας.
