Άρθρο Θ. Καράογλου στο περιοδικό «Polis», που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019
«ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ μετατρέπουν την πολιτική ζωή σε... παζάρι!»
Από το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου τη χώρα κυβερνά μια κυβέρνηση η οποία δεν βασίζεται σε προγραμματικές συγκλίσεις παρά μονάχα στο προσωπικό συμφέρον! Το μόνο που απασχολεί τα μέλη της είναι πως θα διατηρηθούν στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο!
Όσον αφορά στο περίφημο συναινετικό «διαζύγιο» ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, θυμίζει ζευγάρι που αποφασίζει να χωρίσει για... φορολογικούς λόγους.
Στην προκειμένη περίπτωση ο λόγος είναι η δημοσκοπική «εξαέρωση» των Ανεξάρτητων Ελλήνων, εξαιτίας της στάσης που κράτησαν απέναντι στην εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο Πάνος Καμμένος και η κοινοβουλευτική του ομάδα ήταν εκείνοι που έδωσαν το στυλό στον Νίκο Κοτζιά να ξεπουλήσει την ελληνικότητα και τη γλώσσα της Μακεδονίας μας.
Δεν παραιτήθηκε τότε, αλλά επέλεξε να το πράξει εκ του ασφαλούς, έχοντας προηγουμένως βεβαιωθεί ότι η επαίσχυντη συμφωνία υπερψηφίστηκε από το κοινοβούλιο των Σκοπίων. Ακόμα και τώρα, όμως, δεν βρίσκεται εκτός κυβέρνησης, αλλά παραμένει εντός και επί τα αυτά...
Εξάντλησε την αυστηρότητά του σε δυο υπουργούς, όπως η κυρία Κουντουρά και ο κύριος Κόκκαλης, τους οποίους διέγραψε, χωρίς ωστόσο να ακολουθήσει την ίδια τακτική για τους άλλους δυο βουλευτές της κοινοβουλευτικής του ομάδας, οι οποίοι έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από τη μια πλευρά τη διευκόλυνση του Αλέξη Τσίπρα στο να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και από την άλλη ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ να παραμείνει επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας.
Με λίγα λόγια η σχέση τους παραμένει win-win για τους δυο άλλοτε κυβερνητικούς εταίρους, αλλά στην πραγματικότητα είναι lose-lose για την Ελλάδα.
Κάπως έτσι είδαμε στη Βουλή να διαδραματίζεται η κακοπαιγμένη παράσταση της «καρέκλας», με πρωταγωνιστές γυρολόγους βουλευτές οι οποίοι ανερυθρίαστα μετέτρεψαν την πολιτική ζωή του τόπου σε... παζάρι.
Αυτό είναι το θλιβερό αποτέλεσμα των χρόνων της κρίσης, αλλά και της οργισμένης ψήφου, της κοινωνίας, που επέτρεψε τη δημιουργία κομμάτων χωρίς κοινή αφετηρία και καμία ιδεολογική και κοινωνική αναφορά.
Δυστυχώς, υπό αυτές τις συνθήκες, η χώρα καθοδηγείται από «καρεκλολάγνους» και «εραστές» της εξουσίας, οι οποίοι έβαλαν το προσωπικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Για αυτό και η ιστορία θα τους κατατάξει μεταξύ εκείνων που συνυπέγραψαν τον εθνικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας. Διότι η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα ισοδυναμεί με ψήφο υπέρ του ξεπουλήματος της Μακεδονίας μας.
Ακούω πολύ συχνά όσους τάσσονται υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών να υποστηρίζουν ότι υπερασπίζονται το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των Σκοπίων. Προσωπικά επιλέγω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα αυτοπροστασίας των εθνικών και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Αρνούμαι να επιτρέψω με την ψήφο μου τους Σκοπιανούς να εμφανίζονται ως ηθικοί κληρονόμοι της Μακεδονίας. Δηλαδή της Βόρειας Ελλάδας.
Η εκχώρηση του ονόματος υποκρύπτει τον αλυτρωτισμό τους.
Ο πραγματικός αγώνας, λοιπόν, για τη Μακεδονία μας, τώρα ξεκινά! Οι στρατιωτικοί συνηθίζουν να λένε πως οι μάχες χάνονται από τετελεσμένα γεγονότα. Από τη δική μου πλευρά θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου προκειμένου να μην επιτρέψω την κύρωση της εθνικά επιζήμιας συμφωνίας.
Όσο μαχόμαστε θα υπάρχουν ελπίδες. Και εμείς, ως ΝΔ, δεν είμαστε διατεθειμένοι να υποστείλουμε τη σημαία προάσπισης του εθνικού μας δικαίου.
Τα Σκόπια είναι Σκόπια και η Μακεδονία μια και ελληνική.
Αποτελεί εθνική ευθύνη να μην επιτρέψουμε το ξεπούλημα των θυσιών των προγόνων μας. Δεν αντέχει το πατριωτικό μας καθήκον να ανταλλάξουμε τις αρχές και τις αξίες μας με το πρόσκαιρο ατομικό όφελος.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ούτε ήμασταν, ούτε θα γίνουμε...
Για αυτό και συμμετείχα στο συλλαλητήριο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.
Γιατί η συμμετοχή ήταν αυτονόητη!
Γιατί η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και αυτή η αναντιστοιχία, ιστορικά, γεννούσε πάντα εθνικές καταστροφές...
Γιατί αρνούμαι να δω τη χώρα μου να είναι συνεπής σε ένα ραντεβού εθνικής... αυτοκτονίας.
Γιατί πρέπει να ακουστεί η φωνή των περισσότερων.
Γιατί όφειλα να υπερασπιστώ τις λέξεις «πατρίδα» και «ιστορία», που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι ξεπερασμένες έννοιες, στέλνοντας τους το μήνυμα ότι η ιστορική ταυτότητα δεν είναι ένα... άχρηστο βαρίδι.
Γιατί είμαι υπερήφανος για την πατρίδα μου. Αγαπώ, σέβομαι, τιμώ την εθνική μου υπόσταση και καταγωγή, όπως και τη θυσία των εκατοντάδων χιλιάδων προγόνων μας οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να αναπνέουμε στη Μακεδονία τον αέρα της ελευθερίας.
