Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «E-Koufalia.gr», που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019
«Λάθος τεράστιων εθνικών διαστάσεων η Συμφωνία των Πρεσπών»
Κατά την προσωπική μου άποψη, όπως τη διατύπωσα από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής, η συμφωνία των Πρεσπών λειτουργεί ως σύγχρονη κερκόπορτα. Για αυτό και ανησυχώ ότι η κύρωσή της θα ανοίξει το δρόμο για μια νέα... Θράκη, μια... δυτική Μακεδονία, προκαλώντας «πληγές» στο σώμα του ελληνισμού οι οποίες θα... αιμορραγούν ασταμάτητα τις επόμενες δεκαετίες.
Θεώρησα, λοιπόν, εθνικό μου καθήκον να ορθώσω το ανάστημά μου στους πρόθυμους που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να γίνουν συνένοχοι σε ένα λάθος τεράστιων εθνικών διαστάσεων.
Οι επιδιώξεις των Σκοπίων είναι προφανείς από τη ρηματική διακοίνωση, όπου για πρώτη φορά υπάρχει ο όρος «Μακεδονικός λαός». Βλέπετε, μπορεί τα Σκόπια να ονομαστούν «Βόρεια Μακεδονία», ωστόσο με τη συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης ο λαός τους θα είναι «Μακεδονικός» και όχι «Βορειομακεδονικός».
Το συγκεκριμένο «θέλω» των Σκοπιανών δεν τη δέχθηκε στο παρελθόν καμία ελληνική κυβέρνηση!
Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και η αναγνώριση από την κυβέρνηση Τσίπρα της ύπαρξης «Μακεδονικής γλώσσας». Ενώ στο ίδιο το γειτονικό κρατίδιο αναγνωρίζουν ότι η γλώσσα τους ανήκει στην «οικογένεια» των νότιων σλαβικών χωρών, η χώρα μας δεν απαιτεί να ονομαστεί «σλαβομακεδονική».
Το επικίνδυνο σημείο της αναγνώρισης εκ μέρους μας δήθεν «Μακεδονικής γλώσσας» είναι ότι με την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών η συγκεκριμένη γλώσσα -χωρίς προσδιορισμό- θα αποκτήσει ισχύ και στο ελληνικό δίκαιο. Περιγράφεται ξεκάθαρα στο άρθρο 1.8 της συμφωνίας: «Από τη θέση σε ισχύ της παρούσης συμφωνίας τα μέρη θα χρησιμοποιούν το όνομα και τις ορολογίες του άρθρου 1.3 για όλες τις χρήσεις και για όλους τους σκοπούς erga omnes, ήτοι, εσωτερικά, σε όλες τις διμερείς σχέσεις τους και σε όλους τους περιφερειακούς και διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς».
Το εδάφιο που σας παραθέτω ανοίγει το δρόμο στους γείτονες να μιλούν για υποτιθέμενη «Μακεδονική γλώσσα» στην Ελλάδα και κατ' επέκταση για δήθεν «Μακεδονική μειονότητα» που με τη σειρά της θα διεκδικήσει συγκεκριμένα δικαιώματα. Το οξύμωρο, βέβαια, είναι πως στη συμφωνία των Πρεσπών δεν γίνεται καμία αναφορά στην ελληνική μειονότητα που κατοικεί στα Σκόπια.
Μπορεί το πληθυσμιακό της μέγεθος να είναι αδιευκρίνιστο, ωστόσο το 1991 η Βουλγαρία είχε καταθέσει υπόμνημα στον ΟΑΣΕ υποστηρίζοντας ότι στα Σκόπια κατοικούσαν 200.000 Έλληνες. Το μόνο επίσημο στοιχείο που υπάρχει είναι η απογραφή του 1951 που κατέγραψε 158.000 Έλληνες στο γειτονικό κρατίδιο. Πρόκειται για Βλαχόφωνους Έλληνες οι οποίοι φοβούνται να εκδηλωθούν και για τους οποίους η ελληνική πολιτεία οφείλει και πρέπει να ενδιαφερθεί.
Σε αυτούς τους ανθρώπους θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ελληνική ιθαγένεια ή υπηκοότητα, όπως έκαναν οι Βούλγαροι με τους ομοεθνείς τους. Θα μπορούσαμε, επίσης, να τους «αγκαλιάσουμε», δείχνοντάς τους ότι δεν είναι μόνοι. Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ακλόνητη την ελληνική εθνικής τους συνείδηση!
Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία της Μακεδονίας μας ούτε μοιράζεται, ούτε χαρίζεται. Η Μακεδονία δεν ανήκει στον Αλέξη Τσίπρα για να τη... χαρίσει, ούτε είναι «εμπόρευμα» για να την ξεπουλήσει.
Έχει ψυχή, ιστορία, αγώνες και εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωσή της.
