Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Vimapress.gr», που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019
«Αυτονόητη η συμμετοχή μου στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία»
Την Κυριακή εκατοντάδες χιλιάδες συμμετείχαμε μαζικά στο συλλαλητήριο της πλατείας Συντάγματος για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ανταποκρινόμενοι σε ένα προσκλητήριο ευθύνης και εθνικής αξιοπρέπειας.
Τόσο αυτό, όσο και κάθε συλλαλητήριο που διοργανώθηκε ή θα διοργανωθεί στο μέλλον για το «Σκοπιανό» ζήτημα δεν είχε, ούτε θα έχει, κομματικά χαρακτηριστικά. Για αυτό και όλοι φορέσαμε και θα ξαναφορέσουμε εφόσον χρειαστεί τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας.
Ως εκ τούτου η δική μου συμμετοχή ήταν αυτονόητη! Άλλωστε στην προσωπική μου διαδρομή είχα, έχω και θα συνεχίσω να έχω ως σημείο αναφοράς τις αρχές και τις αξίες μου. Αυτές ήταν που με οδήγησαν να ενώσω τη φωνή μου με όσους διατράνωσαν την ιστορική και αδιαπραγμάτευτη αλήθεια ότι, δηλαδή, η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική.
Το έπραξα γιατί ήθελα να σταθώ στη σωστή πλευρά της ιστορίας!
Γιατί δεν ήθελα να είμαι εθνικά ηττοπαθής!
Γιατί είμαι ενεργός πολίτης!
Γιατί η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και αυτή η αναντιστοιχία, ιστορικά, γεννούσε πάντα εθνικές καταστροφές για το λαό μας...
Δήλωσα παρών δυναμικά και αποφασιστικά για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί ήθελα να εκφράσω εκείνους που δίστασαν να συμμετέχουν, φοβούμενοι μήπως οι λεγόμενοι «προοδευτικοί» τους κολλήσουν την «ταμπέλα» του «εθνικιστή».
Ήταν, όμως, και υποχρέωσή μου να βρεθώ στην πρώτη γραμμή του αγώνα προκειμένου να αντισταθώ σε μια εθνική υποχώρηση που θα έχει απρόβλεπτες εξελίξεις. Εφόσον σήμερα αμφισβητείται η ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, ποιο γεωγραφικό κομμάτι της πατρίδας μας θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια;
Βλέπετε, εξακολουθώ να πιστεύω στις λέξεις «πατρίδα» και «ιστορία», όσο και αν ορισμένοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι ξεπερασμένες έννοιες.
Αγαπώ, σέβομαι, τιμώ την εθνική μου υπόσταση και καταγωγή, όπως και τη θυσία των εκατοντάδων χιλιάδων προγόνων μας οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας στη Μακεδονία.
Μα πρωτίστως, τη συμμετοχή μου στο συλλαλητήριο την όφειλα απέναντι στις νεότερες γενιές. Για να τους δείξω ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το «τέρας» του εθνομηδενισμού και της ηθικής βαρβαρότητας. Να τους καταστήσω σαφές ότι ακόμα και σε αυτήν την χρονική συγκυρία της γενικευμένης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, υπάρχουν Έλληνες που βάζουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το ατομικό.
Αναγνωρίζω ότι πρόοδος σημαίνει να κοιτάμε μπροστά ως έθνος και κοινωνία. Οι ρίζες μας, ωστόσο, είναι εκείνες που ενώνουν το σήμερα με το αύριο. Είναι εκείνες που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε, από πού προερχόμαστε και τι προηγήθηκε για να μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι με τιμή και αξιοπρέπεια
απέναντι στην ιστορία. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια συνθηκολόγηση από ελληνικής πλευράς. Και συνθηκολογήσεις κάνουν μόνο οι χώρες που έχουν ηττηθεί.
Αρνούμαι να δεχθώ ότι είναι «διπλωματική νίκη» το να αρκούμαστε στο ότι θα κρατήσουμε την αρχαία ελληνική κληρονομιά, την ίδια ώρα που χαρίζουμε ελαφρά τη καρδία το όνομα, την ιστορία, την ψυχή της Μακεδονίας μας.
Εφόσον, λοιπόν, πραγματοποιηθεί νέο συλλαλητήριο θα συμμετέχω ξανά με όλη τη δύναμη της ψυχής και της καρδιάς μου. Γιατί κανείς δεν πρέπει να είναι αμέτοχος!
