Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «E-Koufalia.gr» που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 06 Δεκεμβρίου 2018
«Μισούν τη μεσαία τάξη και δεν το κρύβουν»
Όπως συμβαίνει στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς για κάποιο χρονικό διάστημα! Όμως αργά ή γρήγορα ο πραγματικός χαρακτήρας κάθε ανθρώπου αποκαλύπτεται διότι καθρεφτίζεται μέσα από τις πράξεις του. Τις μικρές ή μεγάλες που ξεγυμνώνουν εμπειρίες, βιώματα, θεωρίες, ιδεοληψίες, κοινωνικές στοχεύσεις. Όπως ακριβώς, δηλαδή, συνέβη στην περίπτωση της «κυβερνώσας Αριστεράς», που απέδειξε πόσο καταστροφική και εθνικά επιζήμια είναι.
Εφαρμόζοντας «by the book» το εγχειρίδιο του «καλού λαϊκιστή», ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξης Τσίπρας κατάφεραν τα πρώτα χρόνια της κρίσης να πείσουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ότι είναι η «φωνή» τους. Φόρεσαν τον μανδύα εκείνων που μάχονταν για την αποκατάσταση των αδικιών των μνημονίων. Παρίσταναν με ευκολία πως εξέφραζαν τα «θέλω» ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος είδε τη γη να υποχωρεί κάτω από τα πόδια του και αναζητούσε απεγνωσμένα «σανίδα σωτηρίας» για να πιαστεί.
Όποιος αμφισβήτησε το «παραμύθι» τους ήταν «δοσίλογος», «υποτακτικός του Σόιμπλε», «yesmen» και πολλά άλλα! Με αυτόν τον τρόπο «ροκάνισαν» σταδιακά την κοινή λογική, καταφέρνοντας να αναρριχηθούν στην εξουσία, που ήταν άλλωστε το μεγάλο ζητούμενο. Το σπουδαίο έπαθλο που θα οδηγούσε στην πολιτική ρεβάνς! Και όταν πέτυχαν τον αρχικό τους σκοπό, έθεσαν σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου που είχαν εκπονήσει.
Πρώτα από όλα «τσάκισαν» φορολογικά τη μεσαία τάξη για να στηρίξουν -υποτίθεται- τους αδύναμους. Μόνο που αντί με τα χρήματα αυτά να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και κατάλληλες συνθήκες για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, επέλεξαν να τα κάνουν επιδόματα διαχείρισης φτώχειας.
Μετατρέποντας τους φτωχούς σε φτωχότερους και στερώντας από τους δημιουργικούς ανθρώπους την όρεξη για παραγωγή, μέσω της ακραίας φορολόγησης, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ επιχείρησαν να μετατρέψουν μια ολόκληρη χώρα σε «υποπρολετάριους». Στη Μαρξιστική θεωρία ως τέτοιοι λογίζονται οι μισθωτοί εργάτες που ζουν μονάχα με ένα μεροκάματο, περιμένοντας συνεχώς το κράτος «πατερούλη» να τους ενισχύει οικονομικά μέσω των κρατικών-κοινωνικών δομών.
Βλέπετε, στο Μέγαρο Μαξίμου γνώριζαν πολύ καλά πως ο «στρατός των φτωχών» είναι πιο εύκολο να χειραγωγηθεί. Για αυτό επιδίωξαν εξ αρχής να βάλουν τους Έλληνες στις ουρές του ΟΑΕΔ, του κοινωνικού μερίσματος, των κοινωνικών παροχών. Εκεί που όλοι είναι ίσοι...
Αυτήν την απόπειρα εθισμού ενός ολόκληρου λαού στη λογική του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του την αποκάλεσαν «κοινωνική ισότητα». Μόνο που στην πραγματικότητα πρόκειται για πολιτική χυδαιότητα!
Παρατηρήστε το μένος με το οποίο εξακολουθούν να επιτίθεται στη μεσαία τάξη και γενικότερα απέναντι σε κάθε έναν και κάθε μια που επιμένει να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, πιο δημιουργική, πιο παραγωγική.
Αυτόματα ενεργοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό διαιρώντας τους Έλληνες σε «προνομιούχους» και μη. Καλλιεργούν την κοινωνική «έχθρα» ανάμεσα σε πολίτες και μέσα από τη συντήρησή και την όξυνση της «αγανάκτησης» οδηγούν τη χώρα σε έναν ταξικό εμφύλιο.
Η στοχοποίηση της λεγόμενης μεσαίας τάξης είναι στρατηγικής σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ διότι όσοι ανήκουν σε αυτήν είναι ο πραγματικός «εχθρός» της δικής τους υποτιθέμενης «επανάστασης» που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια. Οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι, εκείνοι που εμείς στη ΝΔ αποκαλούμε «νοικοκυραίοι», δεν πιστεύουν στο ΣΥΡΙΖΑϊκό παραμύθι, ούτε έχουν ανάγκη τα κρατικά «φιλοδωρήματα». Είναι πολίτες μιας χώρας που θέλουν να προοδεύσει και όχι «πελάτες» ενός ψηφοθηρικού συστήματος που μετατρέπει ημέρα με την ημέρα έναν περήφανο λαό σε αναξιοπαθούντες.
Για αυτό δεν αρκεί μονάχα να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, αλλά να αποψιλωθεί από παντού η νοοτροπία που εκφράζει, της εύκολης λύσης που ως άλλος δαίμονας κατατρώει τις σάρκες του Έθνους μας.
Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη από μια πραγματική επανάσταση του αυτονόητου. Ο ανεύθυνος, αδιάφορος, ωφελιμιστής πολίτης που δεν διαθέτει κοινωνική συνείδηση δεν είναι «μάγκας», ούτε φυσικά χρήσιμος στην κοινωνικό σύνολο. «Πρόβατο στο μαντρί» είναι και απολύτως ελεγχόμενος από ένα σύστημα που τον θέλει υποχείριο ούτως ώστε να τον συμπεριλάβει ως ενεργό μέλος σε αυτό που κάποιοι αποκαλούν «εποχή της οργής».
Υπό αυτό το πρίσμα καθήκον και υποχρέωση της ΝΔ είναι να εκφράσει τη σιωπηρή πλεοψηφία των συμπατριωτών μας που αισθάνεται ότι δεν την εκφράζει η Ελλάδα του Καρανίκα. Να γίνει η «φωνή» όσων δεν θέλουν να άγονται και να φέρονται από όσους δηλώνουν με περίσσιο θράσος «αίμα και σώμα» του λαού, ενώ στην πραγματικότητα επιχειρούν ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα!
Το εθνικό «αλληλοφάγωμα» και ο κοινωνικός κανιβαλισμός όσων παραμένουν όρθιοι στην κρίση δεν οδηγεί πουθενά. Το ίδιο και η ΣΥΡΙΖΑική λογική του «διαίρει και βασίλευε».
