Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Myportal.gr», που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018
«Αποχαιρέτα την Ελλάδα που ήξερες...»
Ήρθε η ώρα να ειπωθούν ορισμένα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς φόβο μην τυχόν και οι ψευτοπροοδευτικοί που μας κυβερνούν βιαστούν να μας... κολλήσουν την ταμπέλα του ακροδεξιού ή του φασίστα. Και επιβάλλεται να τα πούμε, διότι η μετριοπάθεια και οι χαμηλοί τόνοι εκλαμβάνονται από συγκεκριμένα κυβερνητικά απόκεντρα ως αδυναμία...
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ επιχειρούν έναν εθνικό ακρωτηριασμό! Με τον αυταρχισμό που τους διακρίνει, επιχειρούν με κάθε τρόπο να ξεριζώσουν από την ψυχή και τη συνείδησή μας την παιδεία και την θρησκεία, προσβάλλοντας βάναυσα το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού κάθε ελεύθερου ανθρώπου, το οποίο παριστάνουν ότι δήθεν υπερασπίζονται.
Για αυτούς η σημαία μας είναι μια... κουρελού και καθοδηγούμενοι από την εκδικητική τους μανία προς κάθε τι ελληνικό, σπιλώνουν και συκοφαντούν τα βασικά συστατικά του εθνικού μας γενετικού κώδικα.
Να σας δώσω ορισμένα παραδείγματα:
Συμμετείχες στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία; Είσαι φασίστας...
Κάνεις δημόσια το σταυρό σου; Είσαι «ταλιμπάν» της Ορθοδοξίας και προκαλείς όσους πιστεύουν σε άλλο θρήσκευμα...
Μιλάς για πατρίδα και εθνικό συμφέρον; Είσαι ακροδεξιός...
Μιλάς για Ελλάδα; Είσαι πατριδοκάπηλος...
Αντιμετωπίζουν την πατρίδα και την πίστη μας ως απειλή, συγχέοντας μέσα στην ιδεολογική τους «θολούρα» τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, αγνοώντας προφανώς ότι ο δεύτερος είναι εχθρός του πρώτου.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο που καλούμαστε ως Έθνος να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα. Οφείλουμε να το πράξουμε προτού αποχαιρετήσουμε δια παντός την Ελλάδα που ξέραμε και την οποία μας κληροδότησαν με θυσίες, αγώνες, πόνο και αίμα οι γονείς μας.
Το να είσαι Έλληνας δεν είναι ντροπή!
Προσωπικά εξακολουθεί να με συγκινεί ο εθνικός μας ύμνος και ας με πουν... ντεμοντέ! Εκτιμώ τις «δεμένες» οικογένειες και ας με αποκαλέσουν συντηρητικό. Παραμένω συνεπής στα πιστεύω και τον αξιακό μου κώδικα και ας με χαρακτηρίσουν όπως θέλουν. Αδιαφορώ!
Δεν δέχομαι στο όνομα καμίας αριστερόστροφης πολιτικής ορθότητας να υποταχθώ στη δικτατορία της αμετροέπειας.
Χάνοντας το μέτρο, χάνουμε τον εαυτό και τις ρίζες μας. Για αυτό φτάσαμε στο σημείο η Ελλάδα σήμερα να κινδυνεύει από εκείνους που ξέχασαν ότι είναι Έλληνες. Από εκείνους που για Θεό τους έχουν την καρέκλα της εξουσίας και από φανατικοί αντιμνημονιακοί έγιναν -μέσα σε μόλις 3,5 χρόνια- οι καλύτεροι υπηρέτες των Θεσμών.
Όταν πριν από μερικές εβδομάδες υποστήριξα δημόσια ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ξεπούλησαν ως «εμπόρευμα» τη Μακεδονία για να πάρουν αντάλλαγμα τη μη περικοπή των συντάξεων, κάποιοι βιάστηκαν να με χαρακτηρίσουν «υπερβολικό».
Είναι οι ίδιοι που σήμερα στήνουν ένα επικοινωνιακό... πανηγύρι με αφορμή την (καλοδεχούμενη) απόφαση του EuroWorking Group να μην μειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις, χωρίς ωστόσο να απαντούν ξεκάθαρα στο βασικό ερώτημα: Μιλάμε για άρση του μέτρου ή αναστολή του;
Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι από τη μια πλευρά η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι «βγήκαμε» από τα μνημόνια και από την άλλη εξακολουθεί να διαπραγματεύεται με τους «Θεσμούς» για την πολιτική που θα εφαρμόσει. Η παραδοξότητα της αυταπάτης τους καταρρίπτεται από την καθημερινότητα. Αναγνωρίζω ότι εκείνο που μετρά είναι να μην περικοπούν περαιτέρω οι συντάξεις, διότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο. Έχει γονατίσει από τις εξοντωτικές φορολογικές πολιτικές της τελευταίας τριετίας και έχει φτάσει στο ως εδώ και μη παρέκει. Εάν, λοιπόν, υπάρχει άρση του μέτρου, τότε έχει καλώς. Εάν όμως συζητούν για αναστολή του, κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί και μεταφέροντάς το χρονικά στην επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τότε πρόκειται για ακόμη μια πολιτική απατεωνιά από μέρος του Αλέξη Τσίπρα.
Φυσικά δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Από το 2012 μέχρι και σήμερα οι βουλευτές της ΝΔ ακούσαμε πολλά και υπομείναμε περισσότερα. Τώρα, όμως, έρχεται η ώρα της ηθικής δικαίωσης. Η ώρα της τελικής ήττας του λαϊκισμού που πλήγωσε «βαριά» την κοινωνία μας, αλλά και το πολιτικό προσωπικό.
Βλέπετε, είχαμε την ατυχία να διαθέτουμε την πιο ακατάλληλη κυβέρνηση στην πιο ακατάλληλη χρονική περίοδο.
Ας κατεβούμε, λοιπόν, ως Έθνος από το άρμα της παραφροσύνης που μας οδηγεί ανεξέλεγκτα στο κενό. Ο μύθος της κοινωνικά ευαίσθητης Αριστεράς κατέρρευσε με πάταγο, συμπαρασύροντας υποτιθέμενα «είδωλα» που μιλούσαν εκ του ασφαλούς για κοινωνική δικαιοσύνη και μόλις τους δόθηκε η εξουσία σφιχταγκάλιασαν το κράτος, αντιμετωπίζοντάς το ως «λάφυρο» των δήθεν αγώνων τους, βολεύοντας συγγενείς και φίλους.
Όσοι θέλουν να είναι ειλικρινείς με τους εαυτούς τους οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι μέχρι τώρα η ιδεολογία της Αριστεράς κρινόταν ηθικά. Μόλις κρίθηκε πολιτικά, αποδείχθηκε «φούσκα».
Γιατί τι είδους «Αριστερός» υποτίθεται ότι είσαι όταν βάζεις τα «νούμερα» πάνω από τους ανθρώπους;
Ρίξτε μια ματιά στα στοιχεία της Eurostat για την αντιμετώπιση της φτώχειας στην Ευρώπη σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα είναι ουραγός. Ενώ οι κοινωνικές μεταβιβάσεις κατά μέσο όρο στα κράτη μέλη της Ε.Ε. είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση κατά το ένα τρίτο (32,4%) των ατόμων που ζουν στα όρια της φτώχειας, στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝ-ΑΝΕΛ το ποσοστό αυτό ανέρχεται μόλις το 15,8%. Με λίγα λόγια όσα από τα χρήματα των υπερπλεονασμάτων (που κάποτε τα αποκαλούσαν «ματωμένα») «επιστρέφονται» στους πολίτες ως κοινωνικές παροχές, δεν εξυπηρετούν το σκοπό της ανακούφισης των αδύναμων και των φτωχών.
Έχω γράψει ήδη περισσότερα από όσα έπρεπε και δεν θέλω να καταχραστώ τη φιλοξενία του Myportal.gr. Συνοψίζω, λέγοντας ότι ήρθε η ώρα να αντισταθούμε στην κυβερνητική προσπάθεια να μας μετατρέψει σε ένα λαό χωρίς μνήμη, ιστορία και πιστεύω, όπου θα απαγορεύεται ακόμα και το να τραγουδά κανείς το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα».
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μόνο αλλαγή νοοτροπίας και σελίδας. Πρωτίστως χρειάζεται απαλλαγή από την άναρχη παρέα που παριστάνει ότι κυβερνά. Γιατί διαφορετικά μπαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια χωρίς επιστροφή...
