Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Vimapress.gr» που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018
«Αντανάκλαση της ποιότητας της δημοκρατίας μας η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών»
Από τη στιγμή που πρωτοεκλέχθηκα Βουλευτής υπερασπίζομαι σθεναρά την άποψη ότι το «σπάσιμο» των μεγάλων εκλογικών περιφερειών δεν είναι ένα ζήτημα «ταμπού», όπως θέλουν ορισμένοι να το αντιμετωπίζουν, αλλά πρωτίστως αντανάκλαση της ποιότητας της δημοκρατίας μας. Γι' αυτό άλλωστε, από θέση αρχής, η Νέα Δημοκρατία ορθώς έπραξε και υπερψήφισε τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Ασφαλώς η πολιτική μας συναίνεση ξένισε πολλούς... Ωστόσο δεν πρέπει να διαφεύγει από την προσοχή κανενός ότι τα εκλογικά συστήματα οφείλουν να εκπροσωπούν την κοινωνία και όχι τα «οργανωμένα συμφέροντα» που δραστηριοποιούνται μέσα σε αυτήν.
Κατά την προσωπική μου άποψη η κατάτμηση της Β΄ Αθηνών και του υπόλοιπου Αττικής κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση διότι πιστεύω ακράδαντα ότι οι εκλογικές περιφέρειες στην Ελλάδα δεν πρέπει να έχουν περισσότερες από δέκα έδρες.
Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου με τίτλο «Ορκίζομαι» το οποίο πραγματεύεται τη συνταγματική αναθεώρηση, έχω προτείνει από το 2016 σταδιακά και σε εύλογα προκαθορισμένο χρόνο τη μετεξέλιξη όλων των εκλογικών περιφερειών σε μονοεδρικές.
Η ιδέα αυτή έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Κυρίως ότι ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ βουλευτή και εκλογικού σώματος και άρα αναβαθμίζει την ποιότητα της αντιπροσώπευσης, ξανακερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο την εμπιστοσύνη των εκλογέων προς το πολιτικό σύστημα που σήμερα έχει «θρυμματιστεί». Παράλληλα αναβαθμίζει την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού διότι διευκολύνει την εκλογή νέων, άξιων, άφθαρτων και ικανών ανθρώπων, οι οποίοι δεν προέρχονται από το λεγόμενο star system αλλά έχουν πιστοποιημένη κοινωνική δράση και προσφορά.
Έχω τονίσει επανειλημμένα ότι η πολιτική δεν πρέπει να είναι τρόπος ζωής και ανάδειξης, αλλά φορέας διαχείρισης και εφαρμογής ιδεών που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και βελτιώνουν την καθημερινότητά της. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο παραγωγικό και αποτελεσματικό θα ήταν ένα «αυτόφωτο» ψηφοδέλτιο το οποίο θα προσπαθεί να αντλήσει θετική ψήφο μέσω του πολιτικού λόγου που παράγουν όσοι το απαρτίζουν και όχι εκμεταλλευόμενο τη λάμψη των αναγνωρίσιμων αθλητών ή των καλλιτεχνών που θα συμπεριληφθούν σε αυτό λόγω αναγνωρισιμότητας. Και τα παραδείγματα στην πατρίδα μας είναι ουκ ολίγα...
Η ποιοτική αυτή αλλαγή αφενός θα αποδείξει ότι η πολιτική δεν είναι μια «κλειστή λέσχη» ή ένα είδος «βαρονίας» και «καπετανάτου». Αφετέρου θα ανοίξει το δρόμο σε ικανά πρόσωπα να ασχοληθούν ενεργά με τα κοινά και όχι από απόσταση... ασφαλείας με κριτική διάθεση.
Επιπρόσθετα στις μικρές εκλογικές περιφέρειες ο κάθε βουλευτής θα «υποχρεωθεί» εκ των πραγμάτων να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο και τους ανθρώπους που εκπροσωπεί. Αυτό ακριβώς εννοούσα μερικές γραμμές παραπάνω γράφοντας για την ποιότητα της αντιπροσώπευσης, δεδομένου ότι ο «εκπρόσωπος του λαού» θα πρέπει να είναι ενεργά παρών με ιδέες, προτάσεις, λύσεις στα προβλήματα του κόσμου που τον εμπιστεύεται με την ψήφο του και όχι «περαστικός» που θα βγαίνει από την ασφάλεια του γραφείου του μονάχα την παραμονή των εκλογών. Η προσωπική σχέση πολίτη-πολιτικού θα προσδώσει υπεραξία στη δημοκρατία μας διότι με αυτόν τον τρόπο θα έχουν προβάδισμα εκλογής οι ικανοί και όχι οι αρεστοί ή οι προβεβλημένοι.
Συνεπώς οι μικρές εκλογικές περιφέρειες μειώνουν τα κίνητρα για διαφθορά, όπως επίσης και την κυρίαρχη καχυποψία που επικρατεί σε σημαντική μερίδα της κοινωνίας μας. Και αυτό γιατί πλέον το πολιτικό προσωπικό δεν θα αντιμετωπίζεται ως «μερίδιο» της εξουσίας, αλλά θα κρίνεται με όρους διαφάνειας από τους πολίτες ως σημαντικός άξονας της διακυβέρνησης της χώρας.