Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Politesoraiokastrou.gr» που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 22 Ιουλίου 2018
«Tο σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την οικογενειοκρατία»
Ως Νέα Δημοκρατία, με απόλυτη ευθύνη, ψηφίσαμε υπέρ της κατάτμησης των μεγάλων εκλογικών περιφερειών διότι πιστεύουμε ακράδαντα ότι η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία προϋποθέτει την άμεση επικοινωνία πολίτη-πολιτικού.
Ήρθε η ώρα βουλευτές και κοινωνία να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, «χτίζοντας» μια σχέση η οποία θα βασίζεται στην αμοιβαία ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη που θα «γεννά» η καθημερινή επαφή και ανταλλαγή απόψεων. Όπως έχω τονίσει επανειλημμένα η προσωπική επαφή πολίτη-πολιτικού, την οποία επιδιώκω από την πρώτη στιγμή που εκλέχθηκα, προσδίδει υπεραξία στη δημοκρατία μας. Δεδομένου, λοιπόν, ότι στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες όπως είναι για παράδειγμα η Β΄ Αθηνών, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, θεωρώ ότι το «σπάσιμό» της κινείται στη σωστή κατεύθυνση.
Ωστόσο, εάν θέλουμε να επιτύχουμε μια κοινοβουλευτική υπέρβαση, εκτιμώ ότι οι εκλογικές περιφέρειες στην Ελλάδα αρχικά δεν πρέπει να έχουν περισσότερες από δέκα έδρες. Γράφω «αρχικά» διότι πρότασή μου, όπως την έχω καταθέσει εγγράφως στο βιβλίο μου «Ορκίζομαι» με θέμα τη συνταγματική αναθεώρηση, είναι σταδιακά και σε εύλογα προκαθορισμένο χρόνο να γίνουν όλες μονοεδρικές.
Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε βουλευτής θα «υποχρεωθεί» να γνωρίσει καλύτερα τον τόπο και τους ανθρώπους που εκπροσωπεί. Η κοινωνία θέλει να βλέπει τον πολιτικό να περπατά ανάμεσα στον κόσμο, να συνομιλεί μαζί του, να αφουγκράζεται προβληματισμούς, να ανταλλάσει απόψεις. Από τη στιγμή που ο «εκπρόσωπος του λαού» θα είναι ενεργά παρών, θα έχει επιτευχθεί και ο στόχος της καλύτερης ποιότητας εκπροσώπησης.
Ο λόγος είναι προφανής. Ο πολιτικός που έχει ιδέες, προτάσεις, λύσεις στα προβλήματα του κόσμου, είναι χρήσιμος και ωφέλιμος στον τόπο του, συγκριτικά με εκείνον που βγαίνει από την ασφάλεια του γραφείου του μονάχα την παραμονή των εκλογών.
Επιπρόσθετα συμβάλλει στην αναβάθμιση του πολιτικού προσωπικού. Το «σπάσιμο» των μεγάλων εκλογικών περιφερειών αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την περίφημη οικογενειοκρατία, βάζοντας τέλος στο «κληρονομικό δικαίωμα» που λογίζεται ως πλεονέκτημα για κάθε λογής «γόνους», «τζάκια» ή «βαρόνους».
Από τη στιγμή που θα υπάρχει η δυνατότητα της προσωπικής επαφής μεταξύ πολίτη και πολιτικού, ο νέος, ο άφθαρτος, ο άξιος, ο ικανός άνθρωπος διεκδικεί με ίσους όρους την εκλογή του απέναντι σε όσους πολιτεύονται έχοντας ως μοναδικό εφόδιο ένα «βαρύ» επίθετο ή προέρχονται από το star system. Εξάλλου η επιλογή του υποψηφίου δεν πρέπει να είναι μια ανάλαφρη υπόθεση με επιφανειακά life style κριτήρια...
Φανταστείτε μονάχα πόσο παραγωγικό και αποτελεσματικό θα ήταν ένα «αυτόφωτο» ψηφοδέλτιο το οποίο θα αντλεί θετική ψήφο μέσω του πολιτικού λόγου που παράγουν όσοι το απαρτίζουν και όχι εκμεταλλευόμενο τη λάμψη των αναγνωρίσιμων αθλητών ή των καλλιτεχνών που συμμετέχουν σε αυτό λόγω αναγνωρισιμότητας. Τα παραδείγματα στην πατρίδα μας είναι ουκ ολίγα...
Συνοψίζοντας, εάν θέλουμε πραγματικά να ενισχύσουμε την αυτονομία της πολιτικής, θα πρέπει να λάβουμε γενναίες αποφάσεις. Αποφάσεις που θα αναβαθμίζουν την κοινοβουλευτική διαδικασία και θα ενισχύουν τη διαφάνεια. Βασιζόμενοι σε αυτούς τους άξονες είναι δεδομένο ότι σύντομα θα αποκτήσουμε όλοι μας μια διαφορετική νοοτροπία.