Άρθρο Θ. Καράογλου στην εφημερίδα «Τύπος της Θεσσαλονίκης» που δημοσιεύτηκε τη Μεγάλη Παρασκευή 06 Απριλίου 2018
«Ούτε μια παραίτηση για το φιάσκο της ΕΥΑΘ»
Εάν οποιαδήποτε πόλη του κόσμου είχε μείνει χωρίς νερό για έξι ημέρες, οι υπεύθυνοι θα είχαν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους λόγω ανεπάρκειας. Ο αρμόδιος υπουργός θα τους είχε «παραιτήσει» επί τόπου -αν δεν είχαν αποχωρήσει μόνοι τους από ευθιξία- και θα αναλάμβανε και εκείνος με τη σειρά του την ευθύνη τόσο για τις προσωπικές του επιλογές στις θέσεις της διοίκησης, όσο και τις πολιτικές για τη μεγάλη ταλαιπωρία που υπέστησαν οι συμπατριώτες του.
Εκτός φυσικά από την Ελλάδα, όπου για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φταίνε οι... προηγούμενοι, ενώ για ορισμένους δημοτικούς συμβούλους «δεν ήταν και μεγάλο θέμα» το γεγονός ότι «στέρεψε» και σχεδόν νέκρωσε η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Αντί βρουν από ντροπή το ηθικό ανάστημα να ζητήσουν μια ειλικρινή «συγγνώμη» από ένα εκατομμύριο πολίτες που είπαν το νερό... νεράκι, είχαν το θράσος -δίχως ίχνος αυτοκριτικής για τα ανύπαρκτα αντανακλαστικά τους- να μας κουνήσουν το δάκτυλο μήπως κατορθώσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Μήπως καταφέρουν να καμουφλάρουν την ανικανότητά τους με επιχειρήματα που δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι...
Θα μου πείτε, εδώ δεν είχαν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη για τα τερατώδη ψέματα που είπαν προεκλογικά, θα το έκαναν τώρα επειδή άφησαν τη Θεσσαλονίκη μια εβδομάδα χωρίς νερό;
Άλλωστε, ποιος έχασε την πολιτική αξιοπρέπεια για να τη βρουν στην Κουμουνδούρου; Βλέπετε είναι γλυκιά η καρέκλα της εξουσίας...
Μόνο που προσπαθώ να σκεφτώ τι θα είχε συμβεί εάν είχαν στραγγίξει για έξι ημέρες οι βρύσες της Αθήνας. Πως θα συμπεριφέρονταν το Μέγαρο Μαξίμου, υπουργοί, διοίκηση της ΕΥΔΑΠ και λοιποί συναρμόδιοι παράγοντες εάν λόγω έλλειψης νερού έκλειναν παιδικοί σταθμοί και σχολεία, «νέκρωναν» νοσοκομεία και χιλιάδες νοικοκυριά άδειαζαν τα εμφιαλωμένα νερά από τα ράφια των σούπερ μάρκετ μήπως και ανακουφιστούν.
Ακόμα και η σύσκεψη που συγκάλεσαν στο υποτιθέμενο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ήταν κατόπιν εορτής και περισσότερο για τα... μάτια του κόσμου, αποδεικνύοντας ότι η μοναδική χρησιμότητα της εν λόγω δομής είναι να αλλάζει παραστάσεις ο Αλέξης Τσίπρας όταν βαριέται την Αθήνα.
Τελικά το μόνο που γνωρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι να αντιπολιτεύονται την αντιπολίτευση. Να δημιουργούν εντυπώσεις και να κατασκευάζουν ενόχους μήπως κατορθώσουν να κρατηθούν στην εξουσία. Στην πολιτική τους ιδεολογία ο σκοπός αγιάζει τα (δικά τους) μέσα.
Όπως ακριβώς έπραξε και ο αρμόδιος υπουργός, Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το έργο της Αραβησσού ακυρώθηκε το 2012. Όντως τότε υπήρχε επώνυμη καταγγελία για τα τεχνικά κριτήρια του έργου, τα οποία περιέχονταν στα τεύχη του διαγωνισμού. Συν τοις άλλοις η προσπάθεια επαναδημοπράτησής του «σκόνταψε» στην προσφυγή του μειοδότη στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ωστόσο ο κ. Σπίρτζης παραλείπει ηθελημένα να μας πει γιατί ο ίδιος δεν έθεσε από τον Ιανουάριο του 2015 εκ νέου το έργο σε τροχιά υλοποίησης. Όπως επίσης θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξηγήσει γιατί το 2016-2017 ανακάλεσε τη διακήρυξη του, ακυρώνοντας στην ουσία τον διαγωνισμό.
Θέτω ρητορικά τα παραπάνω ερωτήματα αφενός γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και αφετέρου διότι οι τεράστιες ευθύνες για το φιάσκο με τη διακοπή υδροδότησης της Θεσσαλονίκης πρέπει να αποδοθούν.
Ο ωχαδερφισμός και οι «μισές δουλειές» είναι ασυγχώρητοι παράγοντες σε μια Ελλάδα που αναζητά τρόπους να σταθεί στα πόδια της. Όπως αδικαιολόγητοι είναι και οι περιφερόμενοι υπουργοί που μας μιλούσαν για ανάπτυξη στο περιφερειακό συνέδριο της Θεσσαλονίκης, την ίδια ώρα που η πόλη είχε πραγματικά «στεγνώσει» από τις δικές τους ευθύνες.
