Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Politesoraiokastrou.gr», που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018
«Μακεδονία ίσον Ελλάδα και Ελλάδα ίσον Μακεδονία»
Είναι πλέον πασιφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με βάση το εθνικό συμφέρον. Πόσο μάλλον να το υπερασπιστεί... Το επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά στο Νταβός όπου η συνάντηση με τον Σκοπιανό ομόλογό του στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία καθώς περίσσευαν τα χαμόγελα, έλειπε όμως η ουσία!
Πρώτα από όλα δεν υπήρξε καμία σαφής αναφορά από την πλευρά του στην ανάγκη αλλαγής του Συντάγματος των Σκοπίων που λειτουργεί ως «όχημα» των αλυτρωτικών τους τάσεων. Δεύτερον οι δεσμεύσεις Ζάεφ για μετονομασία του αεροδρομίου και των κεντρικών λεωφόρων του γειτονικού κρατιδίου δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα διότι μπορούν εύκολα να ανακληθούν από τις επόμενες κυβερνήσεις των Σκοπίων. Και τρίτον οι συγκεκριμένες... υποχωρήσεις αποτελούν ανεκπλήρωτη υποχρέωση των Σκοπίων εδώ και 23 χρόνια, καθώς πηγάζουν από το άρθρο 7 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995.
Αντίθετα, όπως επισημαίνει η Νέα Δημοκρατία, ο Αλέξης Τσίπρας παραχωρεί ως αντιστάθμισμα κάτι που δεν μπορεί να ανακληθεί στο μέλλον: Το όνομα της Μακεδονίας και την κύρωση της 2ης φάσης της συμφωνίας σύνδεσης των Σκοπίων με την Ευρωπαϊκή Ένωση στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Η λογική «τεμαχισμού» των ζητημάτων του Σκοπιανού, που εφαρμόζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, εξυπηρετεί επικοινωνιακά το Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτό διότι του επιτρέπει να... διολισθήσει από τη διαχρονική θέση της Ελλάδας ότι η ονομασία erga omnes και ο τερματισμός των αλυτρωτικών τάσεων από την πλευρά των Σκοπίων αποτελούν ενιαίο και αδιαίρετο μέρος της συνολικής συμφωνίας.
Παράλληλα όμως καθίσταται απόλυτα σαφές οτι η κυβέρνηση δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τη λαϊκή βούληση να μην ξεπουλήσει το όνομα «Μακεδονία».
Οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που συγκεντρώθηκαν την Κυριακή στην παραλία της Θεσσαλονίκης έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων. Ότι «η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική» και πως καμία υπογραφή δεν μπορεί να διαγράψει ή να... δανείσει τη μακραίωνη ιστορία της πατρογονικής μας γης.
Υπό αυτήν την έννοια το συλλαλητήριο του 2015 είναι απόλυτα συγκρίσιμο με το αντίστοιχο του 1992. Όχι σε θέμα προσέλευσης, αλλά κυρίως σε παλμό, διάθεση και αποφασιστικότητα να μην επιτρέψουμε ως κοινωνία σε κανέναν να αμφισβητήσει την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Το ότι η Ελλάδα ταλανίζεται από την οικονομική κρίση δεν συνεπάγεται ότι θα κάνει εκπτώσεις στα εθνικά της δίκαια ή θα ανεχθεί την καταπάτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Ως εκ τούτου η μαζική διαδήλωση της Κυριακής με εντυπωσίασε θετικά, κυρίως γιατί είδα να στέκονται πλάι-πλάι μονιασμένοι, μακριά από πολιτικές πεποιθήσεις ή τυχόν προσωπικές διαφορές, ο υπάλληλος, ο εργάτης, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο φοιτητής, η νοικοκυρά.
Διέκρινα πάθος, ένταση, ζήλο, διεκδίκηση, αποφασιστικότητα, χαρακτηριστικά που πίστευα οτι είχαμε χάσει ως λαός εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Αυτή η αυθόρμητη και εντυπωσιακή συμμετοχή απέδειξε ότι οι Έλληνες ξέρουμε να ορθώνουμε ανάστημα στα μεγάλα γεγονότα.
Το πράξαμε στο παρελθόν, το πράττουμε τώρα, θα το επαναλάβουμε και στο μέλλον εάν χρειαστεί, θυμίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι Μακεδονία ίσον Ελλάδα και Ελλάδα ίσον Μακεδονία!
