Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Ε-Koufalia.gr», που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018
«Όχι στο ξεπούλημα του ονόματος Μακεδονία»
Δυστυχώς η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας είναι ανίκανοι να διαχειριστούν ένα εθνικό ζήτημα όπως το Σκοπιανό. Το χρησιμοποιούν για επικοινωνιακούς και μικροπολιτικούς λόγους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα προκαλέσουν οι αποφάσεις τους.
Για του λόγου το αληθές διαβάστε τα «ψιλά γράμματα» της χθεσινής συνάντησης που είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Νταβός με τον Σκοπιανό ομόλογό του.
Πίσω από τα χαμόγελα στην κοινή συνέντευξη Τύπου, το μόνο που κερδίσαμε ως χώρα ήταν η «δέσμευση» ότι θα μετονομαστούν το αεροδρόμιο και οι κεντρικοί λεωφόροι που σήμερα αποκαλούνται «Μέγας Αλέξανδρος».
Βάζω τη λέξη δέσμευση σε εισαγωγικά πρώτον γιατί ο Ζόραν Ζάεφ υποσχέθηκε πως θα εφαρμόσει με καθυστέρηση 23 χρόνων υποχρεώσεις του κρατιδίου του οι οποίες πηγάζουν από το άρθρο 7 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Και δεύτερον διότι η συγκεκριμένη... υπόσχεση μπορεί κάλλιστα να ανατραπεί από μελλοντικές κυβερνήσεις των Σκοπίων.
Αντίθετα η Ελλάδα όχι μόνο δεν εξασφάλισε καμία δέσμευση για αλλαγή του Συντάγματος του γειτονικού κρατιδίου, το οποίο λειτουργεί ως «όχημα» αλυτρωτικών διαθέσεων, αλλά παραχωρεί το όνομα της Μακεδονίας μέσω της κύρωσης της 2ης φάσης της συμφωνίας σύνδεσης των Σκοπίων με την Ευρωπαϊκή Ένωση στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Με λίγα λόγια δώσαμε πάλι πολλά, χωρίς να εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή η ονομασία erga omnes και ο τερματισμός των αλυτρωτικών τάσεων από την πλευρά των Σκοπίων αποτελούν ενιαίο και αδιαίρετο μέρος της συνολικής συμφωνίας.
Δεν πρόκειται μονάχα για ακόμη μια διπλωματική ήττα, αλλά κυρίως για την πλήρη αδιαφορία της κυβέρνησης απέναντι στη λαϊκή βούληση να μην ξεπουληθεί το όνομα «Μακεδονία», όπως αυτή εκφράστηκε στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Κυριακής.
Ο παλμός, η διάθεση και η αποφασιστικότητα εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας το καθιστά απόλυτα συγκρίσιμο με το αντίστοιχο του 1992. Όχι κυρίως από άποψη προσέλευσης, όπου και πάλι ήταν εντυπωσιακή, αλλά πρωτίστως για τα μηνύματα που έστειλε εντός και εκτός συνόρων.
Εντός, αποδέκτης είναι ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος με τις κινήσεις του τορπιλίζει την όλη διαδικασία. Για παράδειγμα δεν ενημερώνει τα πολιτικά κόμματα για την πορεία των διαπραγματεύσεων, κρατά συνειδητά τη Βουλή στο «σκοτάδι» και καθιστά προνομιακό του συνομιλητή τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και όχι τους πολιτικούς αρχηγούς, παρά το γεγονός πως μερικά 24ωρα νωρίτερα ταύτισε την Εκκλησία με τη «Χρυσή Αυγή» επειδή η Ιεραρχία ζήτησε να μην υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» ή παράγωγό του στην ονομασία των Σκοπίων.
Εκτός συνόρων αποδέκτες ήταν χώρες και ευρωπαϊκοί οργανισμοί που θεωρούν -αφελώς- ότι η οικονομική κρίση έχει κάμψει το εθνικό μας φρόνημα. Ξεχνούν φαίνεται ότι ο Έλληνας δεν έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι.
Δεν το πράξαμε στο παρελθόν, δεν το πράττουμε τώρα, ούτε φυσικά στο μέλλον. Διότι η εθνική μας αξιοπρέπεια δεν επιτρέπει να συναινέσουμε στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας.
