Άρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα "Vimapress.gr", που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 08 Νοεμβρίου 2017
«Πολιτική:Γένους θηλυκού!»
Η εκδήλωση που θα πραγματοποιήσω την Κυριακή στο ξενοδοχείο «Panorama» (ΑΣΤΕΡΙΑ) με θέμα: «Οι γυναίκες στην πρώτη γραμμή της μάχης για πολιτική αλλαγή» και κεντρική ομιλήτρια τη συνάδελφο Όλγα Κεφαλογιάννη, δεν είναι ένα τυπικό πολιτικό κάλεσμα.
Τη νιώθω περισσότερο ως ένα φόρο τιμής στις γυναίκες που τολμούν, πιστεύουν στις δυνάμεις τους, καθημερινά κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση και αποτελούν το θεμέλιο λίθο της ελληνικής οικογένειας.
Ως την εσωτερική ανάγκη να πω, να πούμε, ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» σε όλες τις μητέρες, αδελφές, συζύγους, κόρες που «οπλισμένες» με πείσμα, επιμονή, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, αγωνίζονται σε ένα δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον να «σπάσουν» ταμπού, στερεότυπα και παγιωμένες συμπεριφορές ή αντιλήψεις.
Στη δική μου κοσμοθεωρία η θέση της γυναίκας είναι πρωταγωνιστική τόσο στην οικογένεια, όσο και στην κοινωνία. Και ήρθε η ώρα να γίνει ακόμα πιο έντονη στα κοινά, στην αυτοδιοίκηση, στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι λέξεις: «γυναίκα», «πολιτική», «συμμετοχή» είναι τρεις έννοιες γένους θηλυκού.
Το ίδιο και οι: «δημιουργία», «πρόοδος», «πρωτοπορία», «δράση», «πρωτοβουλία», «ευαισθησία», «αποτελεσματικότητα», «ταχύτητα», «πειθαρχία».
Δεν τις αναφέρω τυχαία... Το κάνω στοχευμένα για να καταδείξω ότι η συνέργεια των παραπάνω λέξεων δύναται να προσδώσει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά στην άσκηση της πολιτικής.
Βλέπετε, οι γυναίκες είναι άνθρωποι πρακτικοί!
Έχουν το μοναδικό προσόν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Και αυτή η πολυσχιδής δραστηριότητα είναι χρήσιμη και ωφέλιμη στις θέσεις ευθύνης, δεδομένου ότι οι άνδρες αποδεικνύεται ότι είμαστε περισσότερο της... θεωρίας.
Ως μέρος, λοιπόν, του κοινωνικού συνόλου από το οποίο δεν έχουμε μόνο απαιτήσεις αλλά και υποχρεώσεις, η γυναίκα οφείλει να είναι δραστήρια στα κοινά και άρα στην πολιτική. Η συμμετοχή της δεν απλώς θέμα ποσόστωσης ή ισορροπιών, αλλά πρωτίστως απόφαση ευθύνης.
Και για να το περιγράψω πιο απλά, κάθε οικογένεια, κάθε νοικοκυριό, είναι και ένα μικρό κοινοβούλιο. Όπως κάθε σπίτι χρειάζεται τη μάνα, έτσι και η πολιτική χρειάζεται τις γυναίκες. Διότι κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνά ότι εμείς οι σημερινοί πολιτικοί λάβαμε πολιτική αγωγή από τα σπίτια μας, τις οικογένειές μας, τις μητέρες μας. Τις γυναίκες που διέπλασαν και μορφοποίησαν ασυνείδητα ή συνειδητά το χαρακτήρα μας. Γιατί μάνα σημαίνει παιδεία, από την οποία εξαρτάται και καθορίζεται η πολιτική. Πως είναι δυνατόν, η γυναίκα που επαγρυπνεί πάνω από τα παιδιά της και κρατά στα χέρια της το μέλλον του Έθνους μας, να μην ασχολείται δραστήρια με τα κοινά;
Γυναίκα και πολιτική, λοιπόν, πρέπει να αναπτύξουν μια πιο αμφίδρομη σχέση, όπου η μια θα επηρεάζει την άλλη.
Η γυναίκα δεν είναι μόνο η σταθερά στην εξίσωση οικογένειας και πολιτικής. Η γυναίκα παράγει πολιτική. Και όπως διάβασα πρόσφατα σε ένα βιβλίο: «Όταν μορφώνεις ένα αγόρι μορφώνεις και ένα άτομο. Όταν μορφώνεις ένα κορίτσι, μορφώνεις μια ολόκληρη κοινωνία».
