Άρθρο του Θ. Καράογλου στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής», που δημοσιεύτηκε στις 13 Αυγούστου 2017
«Η εκδίκηση του Αριστερού κομπλεξισμού»
Στην Ελλάδα ζούμε την εκδίκηση του Αριστερού κομπλεξισμού και της θολοκουλτούρας!
Βουτηγμένοι στο συμπλεγματικό «ιερό δίκιο» που θεωρούν ότι κατέχουν και καθοδηγούμενοι από την πολιτική μονολιθικότητά τους, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ επιχειρούν να πάρουν μια άτυπη κοινωνικοπολιτική ρεβάνς. Όχι στα βουνά, αλλά στη συνείδηση του μέσου Έλληνα.
Η λυσσαλέα επίθεση που έχουν εξαπολύσει στην αριστεία, τη σημαία, τον εθνικό μας ύμνο, την ιστορία, την Ορθοδοξία, τη Δικαιοσύνη, τους δημοκρατικούς θεσμούς και η γενικότερη ισοπέδωση των πάντων προς τα κάτω, αποτελεί κομβικό μέρος ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου το οποίο διακλαδώνεται σε ένα κύριο και δυο δευτερεύοντα αφηγήματα.
Σύμφωνα με το κύριο, ζωτική επιδίωξη του Αλέξη Τσίπρα είναι η απώλεια του εθνικού οράματος και ο μετασχηματισμός της κοινωνίας σε πεδίο ψευτοταξικής σύγκρουσης, όπου θα κυριαρχεί ο φθόνος εκείνων που δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση εναντίον όσων προόδευσαν και δημιούργησαν περιουσία στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Για τη ρηχή εμφυλιοπολεμική ιδεολογία που τον διακατέχει μας προειδοποίησε, εξάλλου, προεκλογικά όταν χρησιμοποιούσε κατά κόρον το ακραία διχαστικό δίλημμα: «Ή εμείς ή αυτοί», που αξιοποιεί ακόμη και σήμερα, ανάλογα με την περίσταση... Η παραπάνω φρασεολογία δεν είναι καθόλου τυχαία. Αντίθετα είναι μια ιδεολογική πλατφόρμα μίσους και διχασμού.
Όσον αφορά στα δυο δευτερεύοντα αφηγήματα, με συντονισμένες κινήσεις, βήμα-βήμα, προσπαθεί αφενός να προκαλέσει τριγμούς στους βασικούς πυλώνες του Ελληνισμού και αφετέρου να υψώσει σημαίες ευκαιρίας εμφανίζοντας μια Αριστερή δήθεν «προοδευτική» πρόταση διακυβέρνησης η οποία εξυπηρετεί συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες, χαϊδεύοντας τα αυτιά ενός φθίνοντος κομματικού ακροατηρίου.
Ο κανιβαλισμός των παραδοσιακών αξιών του Έθνους μας, όπως πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, από το Μέγαρο Μαξίμου έχει ως απώτερο σκοπό τη σταδιακή άλωση της κοινωνικής συνείδησης, προκειμένου μέσω του ιδεολογικού προσηλυτισμού να επιβληθούν αναχρονιστικές αγκυλώσεις σταλινικού τύπου, οι οποίες με τη σειρά τους θα εγκαθιδρύσουν τον (εθνο)μηδενισμό.
«Θα σας κάνουμε Σοβιετία» είχε προειδοποιήσει ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος σήμερα υπερασπίζεται την καλλιέργεια της μετριότητας και την εμπέδωση της συντεχνιακής συναλλαγής.
Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω είναι η συστηματική προσπάθεια πνευματικής χρεοκοπίας ενός λαού ο οποίος για αιώνες γαλουχήθηκε με τους στίχους του Ομήρου στην «Ιλιάδα»: «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν».
Δηλαδή: «Πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων σου».
Η παραπάνω θεωρία πιστεύω ότι πρέπει να λειτουργήσει ως οδηγός για το άμεσο μέλλον, δεδομένου ότι η παροχή ολοκληρωμένης παιδείας στα παιδιά μας είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος εμπέδωσης ενός δημιουργικού οράματος για τη σύγχρονη Ελλάδα.
Βλέπετε, η παιδεία δεν ταυτίζεται μόνο με την εκπαίδευση. Διαμορφώνει συνειδήσεις, «χτίζει» νοοτροπίες, αναδεικνύει αξίες και ιδανικά, έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πάντα, συμπαρασύροντας μια κοινωνία προς τη δημιουργία και τη διάκριση.
Μα πάνω από όλα είναι η πειστική απάντηση στην οπισθοδρομική ΣΥΡΙΖΑϊκή πρακτική που θέλει να δώσει σε όλους τους Έλληνες μια εικόνα και μια μορφή, μετατρέποντάς τους σε απολιτίκ και απάτριδες.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει τις απόψεις της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Για αυτό και όλοι μας, οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να μην στεκόμαστε παθητικά απέναντι στις εξελίξεις.
