Αρθρο Θ. Καράογλου στην ιστοσελίδα «Vimapress.gr» που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 06 Μαΐου 2017
«Επενδύοντας στην αλήθεια»
O Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει για έναν πολιτικό της εποχής του πως: «Μια φορά συναντήθηκε τυχαία με την αλήθεια και έκανε ότι δεν την πρόσεξε». Φανταστείτε τι θα μπορούσε να πει με το γνωστό φλεγματικό του χιούμορ εάν γνώριζε τον Αλέξη Τσίπρα...
Τον πολιτικό που πριν από δυο χρόνια έγινε πρώτο όνομα στην αντιμνημονιακή... μαρκίζα τάζοντας σκίσιμο μνημονίων και ο οποίος ως Πρωθυπουργός υπέγραψε ένα αχρείαστο τρίτο, ενώ φέρνει προς υπογραφή ένα τέταρτο (χειρότερο όλων) και μάλιστα χωρίς δανειοδότηση.
Δε χωρά καμία αμφιβολία ότι τη διετία 2015-2017 οι Έλληνες βιώνουμε τη μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Όσα λόγια παρηγοριάς και αν πει ο Αλέξης Τσίπρας στους Υπουργούς του, όσο και αν επιμένει ότι δεν θα επιβληθεί ούτε ένα ευρώ περισσότερη λιτότητα, κανείς δεν τον πιστεύει πια. Ο λόγος του δεν έχει καμία βαρύτητα, πόσο μάλλον αξιοπιστία...
Δυστυχώς η Ελλάδα παραμένει σε κώμα και το να ζητάς να εισπράξεις από τους φορολογούμενους επιπλέον 6 δισεκατομμύρια ευρώ είναι σαν να δίνεις τη χαριστική βολή σε μια κοινωνία που έχει πάψει από καιρό να διαθέτει αποθέματα δυνάμεων.
Οι νέες περικοπές συντάξεων 18% και η μείωση του αφορολόγητου στα 5.681 ευρώ, ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής ανικανότητας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ισοδυναμούν από μία μέχρι τρεις χαμένες συντάξεις για τους συνταξιούχους και έναν χαμένο μισθό για τους μισθωτούς.
Όσον αφορά στα υποτιθέμενα αντίμετρα, με τα οποία το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να καλλιεργήσει και πάλι ψεύτικες προσδοκίες, η πλήρης εφαρμογή τους προϋποθέτει πλεόνασμα 5,5%, στόχος άπιαστος και καθόλα φοροληστρικός, ο οποίος για να επιτευχθεί θα πρέπει να «στραγγίξει» κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα.
Μοιραία, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα; Απαντώ, ναι! Και ο δρόμος αυτός περνά μέσα από τη μείωση φόρων και δαπανών.
Πως μπορεί να γίνει αυτό; Ήδη ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έδειξε τον τρόπο το βράδυ της Τετάρτης.
Η πρότασή του για άμεση επιστροφή στην ελληνική κοινωνία τμήματος του πλεονάσματος υπερφορολόγησης, για το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας κατά δήλωσή του έφτασε στο σημείο να κάνει μέχρι και το... σταυρό του, προβλέπει:
-όλα τα παιδιά σε παιδικούς σταθμούς (κόστος 180 εκ. ευρώ),
-μείωση ΦΠΑ στα αγροτικά προϊόντα από 24% στο 13% (κόστος 100 εκ. ευρώ),
-κατάργηση φόρου στο κρασί (εξοικονόμηση 55 εκ. ευρώ),
-άμεση μείωση 20% του ΕΝΦΙΑ για το τρέχον έτος (ελάφρυνση φορολογουμένων κατά 530 εκ. ευρώ).
Οι παραπάνω προτάσεις αντιστοιχούν σε 865 εκ. ευρώ, δηλαδή στο 0,5% του ΑΕΠ του 2017 και αναμφίβολα θα δώσουν σημαντική ανάσα σε χιλιάδες νοικοκυριά, μιας και η φορολογική αφαίμαξη έχει φτάσει στα ανώτατα όρια.
Προς απόδειξη αναφέρω πρόσφατα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών σύμφωνα με τα οποία οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο αυξήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του έτους κατά 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για χρήματα τα οποία προστίθενται στα 91 δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν συσσωρευτεί το τέλος του 2016. Για να μην αναφερθώ στους απλήρωτους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ ή στους 889.455 συμπολίτες μας που έχουν οφειλές στην εφορία και βρίσκονται αντιμέτωποι με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Βλέπετε από το προεκλογικό «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», περάσαμε στο μετεκλογικό «κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη»...
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες ακόμη λέξεις και να επιχειρηματολογώ με τις ώρες αποδομώντας μια Κυβέρνηση που επιτίθεται μανιωδώς στην ιδιωτική περιουσία πιστεύοντας ότι επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου. Ωστόσο πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να δώσουμε έμφαση στην αίσθηση της πολιτικής διαφοράς με όρους παραγωγικής αλήθειας, θέση που πρεσβεύει διαχρονικά η Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς και δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως θέλει να περάσει στην κοινωνία ο ΣΥΡΙΖΑ. Το να είσαι ειλικρινής στην πολιτική είναι κάτι περισσότερο από αρχή πολιτικού ήθους. Αποδεικνύει την αυτοπεποίθηση που οφείλει να διαθέτει μια πολιτεία, διότι όπως είπε και ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης Φερδινάνδος Λασάλ: «Το να λέει κανείς την αλήθεια είναι επαναστατικό».
Και πραγματικά είναι, καθώς κάθε φορά που γίνεται γνωστή η αλήθεια, αναδύεται η μεταρρυθμιστική της αρμοδιότητα.
Στη Νέα Δημοκρατία δεν το ξεχνούμε ποτέ αυτό.
