Άρθρο του Θ. Καράογλου που δημοσιεύτηκε στις ιστοσελίδες "myportal.gr" και "vimapress.gr" την Τετάρτη 19 Απριλίου 2017 και στην εφημερίδα "Δημοκρατία" το Σάββατο 22 Απριλίου 2017
«Δύσκολοι καιροί για... Σουλτάνους»
Είναι δυνατόν μια εκλογική νίκη να εξελιχθεί σε πολιτική ήττα; Στην περίπτωση των Ρετζέπ Ερντογάν και Αλέξη Τσίπρα, ναι!
Και οι δυο ήθελαν να γίνουν... Σουλτάνοι.
Ο πρώτος το κατάφερε εκμεταλλευόμενος την περυσινή απόπειρα πραξικοπήματος. Με αφορμή εκείνα τα γεγονότα παρουσίασε την αλλαγή του πολιτεύματος από Κοινοβουλευτική Δημοκρατία σε Προεδρική ως εκσυγχρονισμό του συντάγματος και εγγύηση σταθερότητας σε μια περίοδο γενικευμένης αναταραχής.
Προηγήθηκαν μαζικές διώξεις δημοσιογράφων, προσπάθεια ελέγχου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα έβαλε με όλη την Ευρώπη πιστεύοντας ότι εκπέμπει εθνική υπερηφάνεια.
Ο δεύτερος χειραγώγησε την ψήφο εκατομμυρίων Ελλήνων τάζοντας τα πάντα στους πάντες. Ως Πρωθυπουργός θεωρεί «γοητευτικό» να ξαναγράψει το Σύνταγμα από την αρχή και θέτει ζήτημα αναθεώρησής του επιδιώκοντας άμεση εκλογή Πρόεδρου της Δημοκρατίας από το λαό (αλλοίωση της σημερινής του μορφής και ανοίγοντας το δρόμο σε μια διακυβέρνηση «α λα Γαλλικά» με στόχο τη μονιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία) και απλή αναλογική (που οδηγεί σε ακυβερνησία και βραχύβιες ή αδύναμες Κυβερνήσεις).
Όπως στην περίπτωση Ερντογάν, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να πλήξει την πολυφωνία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Με πρόσχημα την «κάθαρση» και την πάταξη της διαπλοκής προσπάθησε να φιμώσει και κατ' επέκταση να ελέγξει τον Τύπο μέσω της γνωστής υπόθεσης με τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας.
Εν τω μεταξύ δεν δίστασε να διχάσει τον ελληνικό λαό με το περίφημο δημοψήφισμα που διενήργησε σε διάστημα μιας εβδομάδας, με προδημοψηφισματική περίοδο μόλις πέντε ημερών, ανακαλύπτει εξωτερικούς εχθρούς που θέλουν να ρίξουν την Κυβέρνησή του, ενώ όποτε του δίνεται η ευκαιρία τα βάζει και αυτός με κορυφαίους ευρωπαίους παράγοντες και ηγέτες, μιλώντας για «εθνική αξιοπρέπεια» και «πουλώντας» εθνικό τσαμπουκά.
Μόνο που και στις δυο περιπτώσεις αυτού του είδους τα τεχνάσματα δεν επαρκούν για να καλυφθεί η πολιτική γύμνια.
Ένα είναι όμως το σίγουρο.
Η πολιτική τους μοίρα μοιάζει προδιαγεγραμμένη, με την αντίστροφη μέτρηση να έχει ξεκινήσει.
Το πότε, θα το καθορίσουν οι εξελίξεις.
Σε ό,τι αφορά στον Αλέξη Τσίπρα, εκείνος που ξεκίνησε την... επέλαση προς την εξουσία με... νταούλια και ζουρνάδες, έχει πλέον απέναντί του τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού που κάποτε που χάρισε τρεις εκλογικές νίκες και τώρα τον αντιμετωπίζει ως «μοιραίο λάθος».
Από τη στιγμή που η καθημερινότητα του Έλληνα μετατράπηκε σε εφιάλτη και αγώνα επιβίωσης, κανένας επικοινωνιακός αντιπερισπασμός δεν μπορεί να αντιστρέψει την θλιβερή πραγματικότητα.
Ο άνθρωπος που κέρδισε την ψήφο των Ελλήνων τάζοντας κοινωνικές παροχές 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, τους επέβαλλε νέα μέτρα ύψους 12,6 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ο άνθρωπος που οραματίστηκε τον εαυτό του ως «Τσάβες» της Ν.Α. Ευρώπης, έχει εξελιχθεί σε «Νέρωνα» της Ελλάδας.
Ο άνθρωπος που θα έσκιζε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο, τώρα παρακαλά γονυπετής το ΔΝΤ και τους ευρωπαίους εταίρους να κλείσει άρον-άρον την αξιολόγηση δίνοντας γη και ύδωρ.
Ο άνθρωπος που κρατά ένα ψαλίδι για να εγκαινιάζει έργα άλλων, κόβει σύριζα μισθούς και συντάξεις.
Πόσο δίκιο είχε τελικά ο Λέων Τολστόι όταν έγραψε πως ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρό, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.
