Άρθρο του Θ. Καράογλου στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
«ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Ή ΦΟΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ;»
Ο προϋπολογισμός του 2017 είναι μια ακόμη κυβερνητική αυταπάτη και αντικατοπτρίζει την αποτυχία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Δομήθηκε πάνω σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, στηρίζεται σε περικοπές συντάξεων και άνευ προηγουμένου φοροκαταιγίδα και διέπεται από μια κοντόθωρη στρατηγική που συμπιέζει ακόμη περισσότερο τους συνεπείς φορολογούμενους, οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν τη νέα χρονιά 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερους φόρους.
Θα περίμενε κανείς πως μετά από δυο χαμένα χρόνια, ένα τρίτο μνημόνιο 86 δισεκατομμυρίων και ένα τέταρτο να βρίσκεται προ των πυλών, το Υπουργείο Οικονομικών θα είχε πειστική απάντηση στο ερώτημα που ταλανίζει μια ολόκληρη χώρα η οποία επί σχεδόν δυο χρόνια ακούει για ανάπτυξη, μα δεν την βλέπει...
Μάταια!
Σε μια οικονομία και μια κοινωνία ήδη καθημαγμένες, οι κυβερνητικοί «πανηγυρισμοί» για την προσδοκώμενη αλλά αβέβαιη επανεκκίνηση της οικονομίας προκαλούν την οργή της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Διαβάζω, για παράδειγμα, τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΥΠΟΙΚ που περηφανεύονται ότι ο προϋπολογισμός του 2017 υπερβαίνει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιθώρια για ελάχιστα μέτρα κοινωνικής πολιτικής.
Οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή, που παίρνουν 51 δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους από τις (έτσι και αλλιώς) άδειες τσέπες των Ελλήνων και χαρακτήρισαν την κατάργηση του ΕΚΑΣ ως «κατάργηση των στρεβλώσεων του ασφαλιστικού συστήματος», έχουν το θράσος να υπόσχονται «ψίχουλα» ως κοινωνικό μέρισμα...
Είναι οι ίδιοι που ενώ διέλυσαν τη μεσαία τάξη και προκάλεσαν στρατιές νεόπτωχων, σήμερα αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές κατά 1,37 δισ. ευρώ αυξάνοντας το μισθολογικό κόστος, μειώνουν κύριες, επικουρικές και συντάξεις χηρείας κατά 984 εκ. ευρώ και ψαλιδίζουν το ΕΚΑΣ κατά 431 εκ. ευρώ πιέζοντας προς τα κάτω, για πολλοστή φορά επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το βιοτικό επίπεδο χιλιάδων νοικοκυριών.
Είναι οι ίδιοι που πλήττουν τους ελεύθερους επαγγελματίες επιβάλλοντάς τους νέες εισφορές της τάξης του 26,95% και αυξάνουν τη φορολογία σε καφέ, τσιγάρα, μπύρα, καύσιμα, τηλεφωνία και συνδρομητική τηλεόραση προσδοκώντας να γεμίσουν τα άδεια κρατικά ταμεία, αδιαφορώντας για τη μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης και τις επιπτώσεις που αυτή θα έχει στην πραγματική οικονομία.
Είναι οι ίδιοι, οι οποίοι αφού πρώτα σμπαράλιασαν όνειρα και προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού, κατήργησαν τις έννοιες της πολιτικής τιμής και αξιοπρέπειας αντιμετωπίζοντας τους Έλληνες ως μόνιμα υποζύγια και... αριθμούς!
Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον εχθρικό προς το επιχειρείν και εν μέσω ενός ανηλεή πολέμου των ιδιωτικοποιήσεων.
Ο προϋπολογισμός του 2017 ή καλύτερα ο «φοροϋπολογισμός» του 2017, όπως αναφέρω και στον τίτλο του άρθρου, επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζουν και αποδέχονται όλοι πλέον. Ότι, δηλαδή, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η χώρα έχασε δυο πολύτιμα χρόνια.
Επέστρεψε στην ύφεση ενώ η Ευρώπη επιτάχυνε, κατέρρευσε το οικονομικό κλίμα, εκτινάχθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ιδιωτών και δημοσίου, διογκώθηκαν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, αυξήθηκε το δημόσιο χρέος, συρρικνώθηκαν οι καταθέσεις, αναστάλθηκαν οι επενδυτικές πρωτοβουλίες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν θα ολοκληρωθεί σύντομα, εξέλιξη που θα έχει ως αποτέλεσμα τη διολίσθηση και τον εγκλωβισμό της πατρίδας μας σε μια ατελέσφορη διαπραγμάτευση που θα... ακονίζει τον δημοσιονομικό κόφτη.
Με λίγα λόγια, τη νέα χρονιά πασχίζουμε και φιλοδοξούμε (στην καλύτερη των περιπτώσεων) να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν δημοσιονομικά το 2014. Τότε που όλα ήταν αλλιώς...
Σε αντίθεση με την φοροκεντρική προσέγγιση της Κυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία θα στηριχθεί στην
-αδιαπραγμάτευτη για εμάς- αρχή: «λιγότεροι φόροι-λιγότερες δαπάνες».
Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί για μια σειρά αλλαγών που περιλαμβάνουν μεσοσταθμική μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% εντός δυο χρόνων, μείωση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη στο 20% εντός διετίας, επαναφορά του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια στο 13%, κατάργηση του ΕΦΚ στο κρασί, καθώς και αύξηση του ορίου υπαγωγής στο ΦΠΑ από τις 10.000 ευρώ στις 25.000 ευρώ.
Ο επίλογος του άρθρου μου θα μπορούσε να ήταν διαφορετικός. Προτιμώ, ωστόσο, να επισημάνω ότι οι μεγάλες δυσκολίες απαιτούν και μεγάλες προσπάθειες.
Ο δικός μας φιλόδοξος στόχος είναι «να προβληματιστούμε, όσοι τουλάχιστον έχουμε τη διάθεση να ακούσουμε τη βουή των γεγονότων και του πλήθους».
Μπροστά μας ανοίγει «ο δρόμος της υπέρβασης του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμασταν και λειτουργούσαμε μέχρι χθες. Είναι ο δρόμος της αποτροπής μιας προϋπολογισμένης καταστροφής, της ανατροπής όσων την επιβάλλουν βήμα-βήμα. Είναι, αν θέλετε και ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων σε όλο το βάθος και το πλάτος της κοινωνίας και της πολιτικής με τον άνθρωπο στο επίκεντρο».
Και αν οι τελευταίες προτάσεις του κειμένου σας θυμίζουν κάτι, τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας στη συζήτηση για την ψήφιση του Προϋπολογισμού το 2014
