Άρθρο του Θ. Καράογλου στην εφημερίδα "Karfitsa" που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016
"Το τέλος του δρόμου..."
Παρακολουθώντας τον Αλέξη Τσίπρα στην προ ημερησίας συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για τη διαφθορά, διέκρινα την αγωνία που τον διακατέχει για το πολιτικό του παρόν και μέλλον και διαπίστωσα ότι έκανε πρόβα... αντιπολίτευσης.
«Έπαιξε» στην έδρα του και έχασε!
Με διάχυτο τον εκνευρισμό και επιθετικός από την αρχή, εγκάλεσε τον Πρόεδρό της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί ασκεί... αντιπολίτευση στην χειρότερη Κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Μετέφερε την σκανδαλολογία στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας, καθώς γνωρίζει ότι η Κυβερνητική πολιτική αποδοκιμάζεται, καλλιεργώντας παράλληλα κλίμα ακραίας πόλωσης σε μια απέλπιδα προσπάθεια, αφενός να καλύψει τη δική του πολιτική γύμνια και αφετέρου να «καμουφλάρει» την αδυναμία του να ικανοποιήσει το καθολικό αίτημα της κοινωνίας για ανάπτυξη, νέες δουλειές, νέες θέσεις εργασίας, πραγματική και όχι κάλπικη ελπίδα!
Το μόνο του επιχείρημα ήταν ότι κατάφερε επί τρεις ημέρες να κλείσει στα ειδικά δωμάτια της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης τους επιχειρηματίες που ενδιαφέρονταν να αποκτήσουν τηλεοπτικές άδειες. Για αυτό και το επαναλάμβανε μονότονα.
Ξέχασε να αναφερθεί στη «φάμπρικα» των Μ.Κ.Ο. στα κέντρα ψυχικής υγείας, την αδιαφανή (για να μην γράψω ύποπτη) διαχείριση των κονδυλίων του προσφυγικού, την εργολαβία 12% του Κατρούγκαλου, την αιφνίδια αντικατάσταση του Προϊστάμενου Εισαγγελέα για το οικονομικό έγκλημα και τη διαφθορά, τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, τη συγκάλυψη των «προβληματικών» πόθεν έσχες των κυρίων Φλαμπουράρη και Σταθάκη.
Κυρίως, όμως, ξέχασε να αναφερθεί στη διαφθορά συνειδήσεων που επιχειρεί σε εκατομμύρια Έλληνες, επιτιθέμενος στη νοημοσύνη τους και εθίζοντάς τους στην ατέρμονη μετριότητα.
Το ότι οι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος παίζουν τα πολιτικά... ρέστα τους φαίνεται και από τη δημιουργική λογιστική που επιστράτευσαν στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2017.
Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους τον «φόρτωσαν» με υπερβολικές προσδοκίες στην οικονομία και την απασχόληση. Ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και ως συνήθως θα περάσουν για πολλοστή φορά από... κάτω, παρασέρνοντας μαζί τους μια ολόκληρη χώρα.
Όσες λογιστικές αλχημείες και αν σκεφτούν, όσο και αν συνεχίζουν την πρακτική του «κάνω τη νύχτα ημέρα», το ανέφικτο του στόχου για ανάπτυξη 2,7% τον επόμενο χρόνο ακονίζει τον «κόφτη».
Ακόμη και τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός μιλούσε για πολλοστή φορά από το βήμα του Κοινοβουλίου για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, οι Βρυξέλλες εκτιμούσαν ότι η Αθήνα δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την πλήρη εκταμίευση της δόσης των 2,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, με αποτέλεσμα στα κρατικά ταμεία να εισρεύσουν μόνο 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η απόλυτη ψυχρολουσία, δηλαδή, παρά το γεγονός ότι η Κυβέρνηση... πανηγυρίζει για το ότι δεν κατάφερε να πετύχει το αυτονόητο στο τραπέζι της διπλωματίας.
Προφανώς πρόκειται για ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα της Ευρώπης προς την Κυβέρνηση ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, ότι πρέπει να τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση φοβάμαι ότι το τέλος του δρόμου είναι κοντά. Όχι της Κυβέρνησης, ο δικός της δρόμος μετρά μερικά ελάχιστα μέτρα ακόμη. Για τη χώρα ανησυχώ...
