Άρθρο του Θ. Καράογλου στην εφημερίδα "Πρόοδο" Σερρών
«Χτίζοντας πραγματικό κράτος δικαίου»
Ξεκινώντας να γράφω αυτές τις γραμμές νιώθω την ανάγκη να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους δικούς μου ανθρώπους, στους συντοπίτες μου, στους Σερραίους και τις Σερραίες που για μια ακόμη φορά με τίμησαν με την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους.
Η πέρα κάθε αναμενομένου προσέλευση τους στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Ορκίζομαι», το πρωί της Κυριακής, είναι ένα ακόμα απτό δείγμα της εκτίμησής τους στο πρόσωπό μου. Αυτή η εκτίμηση, γνωρίζω καλά, γεννά υποχρεώσεις και μόνο.
Ως εκ τούτου η παρουσίαση του «Ορκίζομαι» στις Σέρρες ήταν ηθική υποχρέωση και εσωτερική ανάγκη. Πρώτον διότι εδώ ζουν συγγενείς μου, εδώ αποκόμισα ορισμένες από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου, εδώ γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της η μητέρα μου Γεωργία Μάρκου.
Δεύτερον γιατί ο Νομός Σερρών είναι ο τόπος που γεννήθηκε ο αείμνηστος Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο μεγάλος οραματιστής που έβαλε τα θεμέλια της σύγχρονης Ελλάδας και μας κληροδότησε το αρτιότερο Σύνταγμα της Ευρώπης.
Μοιραία, από τη στιγμή που το βιβλίο μου πραγματεύεται την επιτακτική ανάγκη ανανέωσης του καταστατικού χάρτη της χώρας, όφειλα να συμπεριλάβω και τους κατοίκους των Σερρών στο δημόσιο διάλογο που ξεκίνησα πριν από δυο εβδομάδες.
Βλέπετε, για εμένα οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές δεν είναι ευθύνη μόνο των πολιτικών, αλλά και των πολιτών. Μαζί οφείλουμε να διαμορφώσουμε τους κανόνες της δημοκρατίας. Μαζί οφείλουμε να δούμε ποιες πρέπει να είναι οι συνταγματικές υποχρεώσεις και ποια τα συνταγματικά μας δικαιώματα, ώστε οι πρώτες να εκπληρώνονται και τα δεύτερα να προστατεύονται.
Στο πλαίσιο αυτό οι 19 προσωπικές προτάσεις που καταθέτω μέσω των σελίδων του βιβλίου δεν είναι άλλη μια προσπάθεια να μετατεθεί ο δημόσιος διάλογος και να παρακαμφθούν τα θέματα για τα οποία οι πολιτικοί καλούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Αντίθετα είναι ο «καρπός» της πολυετούς παρουσίας μου στα κοινοβουλευτικά έδρανα, ο οποίος φιλοδοξώ να αποτελέσει σημείο αναφοράς στις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν το επόμενο χρονικό διάστημα.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι η Μεταπολίτευση εγκαθίδρυσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια σταθερή δημοκρατία, η οποία δεν κινδύνευσε, ούτε κινδυνεύει.
Παρά τις όποιες μικρές ή μεγάλες αδυναμίες του, το Σύνταγμα του 1975 υπήρξε βαθύτατα δημοκρατικό, εγκαινιάζοντας επί της ουσίας μια καινούργια (για την τότε εποχή) περίοδο για την Ελλάδα, η οποία ωστόσο πλησιάζει όλο και περισσότερο προς το τέλος της.
Για αυτό και σήμερα, 41 χρόνια μετά, όλοι αναγνωρίζουμε ότι το τέλος της κρίσης που μας ταλανίζει ως Έθνος ταυτίζεται απόλυτα με την ανάγκη μιας ριζικής συνταγματικής αναθεώρησης.
Τα δυο αυτά θέματα συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, κατά την προσωπική μου άποψη, διότι με εξαίρεση το 1985 το Σύνταγμά μας ουδέποτε αναθεωρήθηκε στον πυρήνα του, παρά το γεγονός ότι στις 4 δεκαετίες που μεσολάβησαν η πραγματικότητα και η καθημερινότητα όλων μας έχουν αλλάξει κατά πολύ.
Για παράδειγμα η απουσία φιλελεύθερης οπτικής οδήγησε στον κρατισμό, άνοιξε την πόρτα στην αμφισβήτηση της λειτουργίας του κράτους, κατέστησε τη δημόσια διοίκηση «όμηρο» συντεχνιακών «ρετιρέ» και εμμέσως επέβαλε στο θεσμικό κομμάτι του πολιτεύματός μας να λειτουργεί με τηλεοπτικούς όρους των δελτίων των 8.
Επιπρόσθετα δεν νοείται η θητεία της κάθε Βουλής να εξαρτάται από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν νοείται, επίσης, να είναι ακόμα σε εξέλιξη η συζήτηση για το εάν πρέπει να καταργηθεί ή όχι η βουλευτική ασυλία ή το εάν πρέπει να κατοχυρώσουμε συνταγματικά την εξάντληση της κυβερνητικής τετραετίας. Ή μήπως δεν είναι ώρα να καθιερώσουμε τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών αλλά και μη κερδοσκοπικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων;
Καλούμαστε, λοιπόν, να χτίσουμε πραγματικό κράτος δικαίου, ανθρώπινο και αποτελεσματικό.
Καλούμαστε και πρέπει να σπάσουμε το φαύλο κύκλο των χαμένων ευκαιριών. Να συγκρουστούμε με τα αίτια που αναπαράγουν τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα και να διασφαλίσουμε μια νέα προοπτική για τον τόπο.
Για αυτό και στην τοποθέτησή μου, κατά την παρουσίαση του βιβλίου μου, επισήμανα ότι η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι μια ακόμα σημαντική πρωτοβουλία στο δρόμο για το μέλλον. Μια γόνιμη σύνθεση ιδεών που παράγουν απτά αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο.
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ανατρέψουμε το τεκμήριο ενοχής που περιβάλλει κόμματα και πολιτικούς και να ξαναγράψουμε τους όρους λειτουργίας του κράτους, της κοινωνίας, της ηθικής και της οικονομίας μας.
Δεν πιστεύω ότι μέσα στο καζάνι της οργής όλα επιτρέπονται και όλα δικαιολογούνται. Όπως, επίσης, δεν πρέπει να επιτρέψουμε την προσπάθεια κατάλυσης των βασικών αρχών του κοινωνικού πολιτισμού.
Όπως έγραψε εξάλλου και ο Ρήγα Φεραίος στο «Θούριο» του: «Ο νόμος να' ναι ο πρώτος και μόνος οδηγός και της πατρίδας ένας να γίνει αρχηγός, γιατί και η αναρχία μοιάζει με σκλαβιά».
