Άρθρο: "Τσίπρας, όπως λέμε Κουτσόγιωργας"

Άρθρο: "Τσίπρας, όπως λέμε Κουτσόγιωργας" Κύριο

Άρθρο του Θ. Καράογλου στην ηλεκτρονική εφημερίδα "Vimapress.gr", που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

"Τσίπρας, όπως λέμε Κουτσόγιωργας"

Λίγες ώρες προτού ξεκινήσει στην ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, έχω να παρατηρήσω ότι κάθε συνάδελφος Βουλευτής που θα ψηφίσει «ναι» στην εφαρμογή της απλής αναλογικής από τις επόμενες εκλογές, θα είναι υπόλογος στην ιστορία και τους Έλληνες πολίτες.

Και αυτό διότι το μείζον θέμα για τον τόπο δεν είναι το τι συμφέρει εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διατηρήσει τα κεκτημένα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα θα αφήσει πίσω της την οικονομική κρίση στηριζόμενη σε μια σταθερή κυβέρνηση που θα εμπνέει εμπιστοσύνη σε κοινωνία, επενδυτές και εταίρους.

Η απλή αναλογική και η συγκυβέρνηση πολλών κομμάτων με τεράστιες ιδεολογικές αντιθέσεις είναι η συνταγή του χάους και ακυβερνησίας και επιλέγεται ξεκάθαρα από τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να κόψει τον δρόμο της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία.

Πρόκειται, δηλαδή, για ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα φανερής σκοπιμότητας, που υπηρετεί εθελόδουλα τον πολιτικό καιροσκοπισμό, σαν εκείνο που εμπνεύστηκε ενόψει των εκλογών του 1989 ο Μένιος Κουτσόγιωργας του ΠΑΣΟΚ, μόνο και μόνο για να εμποδίσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να σχηματίσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση.

Για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι θυμίζω ότι σε εκείνες τις εκλογές (με σύστημα απλής αναλογικής) η Νέα Δημοκρατία έλαβε το 47% των ψήφων εκλέγοντας 150 Βουλευτές, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2015 (με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο) ο Αλέξης Τσίπρας εξέλεξε 145 Βουλευτές έχοντας ψηφισθεί μόλις από το 36% του εκλογικού σώματος.

Φέρνω το συγκεκριμένο παράδειγμα θέλοντας να γίνει κατανοητό από όλες και όλους το μέγεθος της μεθόδευσης που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με απώτερο σκοπό τον κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος και τη μετατροπή της δικής τους (πολύ σύντομα) κοινοβουλευτικής μειοψηφίας σε... πλειοψηφία.

Μόνο που η Ελλάδα του 1989 δεν αντιμετώπιζε τις προκλήσεις και τους κινδύνους του 2016.

Με τις οφειλές στην εφορία να αυξάνονται κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ κάθε μήνα, τα «κόκκινα δάνεια» να «πνίγουν» όνειρα και φιλοδοξίες ενός λαού, τις «μισές δουλειές» που σημαίνουν «μισές ζωές» για εκατομμύρια συμπατριώτες μας και την ελληνική οικονομία σε εύθραυστη κατάσταση, η πατρίδα μας δεν έχει το παραμικρό περιθώριο για πολιτικές αναταραχές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Αντίθετα έχει ανάγκη από καθαρές πολιτικές επιλογές, ισχυρές Κυβερνήσεις και υλοποιήσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα ευθύνης.

Καλές οι θεωρίες του Μαρξ και οι προεκλογικές «αυταπάτες», αλλά η ιστορία έχει αποδείξει ότι όπου κυβέρνησε η Αριστερά ο λαός υπέφερε.

Μιλούν για δημοκρατία, αγώνες και ελευθερίες, αλλά καταργούν την πολυφωνία, τον αντίλογο και κινούνται εκδικητικά απέναντι σε όποιον έχει αντίθετη άποψη από τι δική τους. Δείτε μονάχα πόσο απολυταρχικά επιχειρούν να ελέγξουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Μιλούν για ισότητα και ισονομία, όμως κόβουν και άλλο μισθούς και συντάξεις, κλείνουν τις τράπεζες, βάζουν «λουκέτα» στην αγορά, σβήνουν τη μεσαία τάξη με τα χαράτσια και τους ληστρικούς φόρους.
Μιλούν για κοινωνική ισότητα όμως λειτουργούν καθεστωτικά, βυθίζοντας τη χώρα σε παρατεταμένη μιζέρια.

Αλλά το πεπρωμένον τους φυγείν αδύνατο...

Η κυβερνητική τους μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη. Η προσμονή της ελπίδας τους οδήγησε στην εξουσία και η παντελής απουσία της είναι που θα τους οδηγήσει και πάλι στα έδρανα της αντιπολίτευσης, όσο και αν συνεχίζουν να μεταμορφώνουν το μαύρο σε άσπρο, όσο και αν παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες αποτυχίες τους σε σημαντικές πολιτικές επιτυχίες.

Στις γειτονιές, τις πόλεις και τα χωριά οι Έλληνες στενάζουν. Η απογοήτευση μεγαλώνει και η κατακραυγή κατά της συγκυβέρνησης διογκώνεται.

Η χώρα έχει ανάγκη από λιγότερη φορολογία, περισσότερη ασφάλεια, μικρότερο κράτος, ανακούφιση της μεσαίας τάξης, αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις. Πολιτικές που μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορεί να εφαρμόσει, γιατί πολύ απλά δεν είναι σαν τους άλλους.

Ο αξιακός μας κώδικας ορίζει ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα χρειάζεται για να κυβερνήσεις μια χώρα και όχι για να κερδίσεις εκλογές, εξαπατώντας το εκλογικό σώμα με ανούσιες υποσχέσεις.

Η δική μας θεώρηση των πραγμάτων καθιστά σαφές ότι η Ελλάδα δεν θα αλλάξει προσπαθώντας να πείσουμε ως Ν.Δ. τον πλέον οπισθοδρομικό πολίτη, ο οποίος σε τελική ανάλυση είναι «κολλημένος» με το κράτος-πατερούλη, αλλά δημιουργώντας πλειοψηφικά ρεύματα μέσα στην κοινωνία, αξιοποιώντας τις τάσεις και όχι τις στιγμές.

Με αυτόν τον τρόπο πολύ σύντομα η δυσφορία που εκδηλώνεται στην κοινωνία για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα εξελιχθεί σε πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής της χειρότερης Κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.