Άρθρο του Θ. Καράογλου στην εφημερίδα "Karfitsa" που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 25 Ιουνίου 2016
"Αίμα, δάκρυα και... μέτρα"
Από τη στιγμή που η πεποίθηση που καλλιέργησε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας ότι οι χώρες μπορούν να σκίζουν μνημόνια και να διαγράφουν μονομερώς τα χρέη τους αποδείχθηκε «αριστερή» φαντασίωση, το Μέγαρο Μαξίμου πετά στο πολιτικό τραπέζι το τελευταίο του χαρτί, που είναι οι περίφημες θεσμικές αλλαγές. Μόνο που η αναθεώρησή του Συντάγματος από τα λάθος χέρια, τη λάθος στιγμή, μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική, δεδομένου ότι τον τελευταίο 1,5 χρόνο το πολιτικό πρόβλημα της χώρας εξελίσσεται σε πρόβλημα Δημοκρατίας, οδηγώντας σε μια βαθιά κρίση των κοινοβουλευτικών και αντιπροσωπευτικών θεσμών.
Απέναντι στα φαινόμενα διάχυτης έντασης και υπόγειας βίας στην κοινωνία, εμείς που αποτελούμε το πολιτικό προσωπικό της χώρας οφείλουμε να δώσουμε ισχυρές θεσμικές, πολιτικές και ηθικές απαντήσεις. Η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι επιβεβλημένη διότι το ισχύον Σύνταγμα, μετά από 41 χρόνια, εμφανίζει (όπως είναι λογικό) τάσεις θεσμικής κόπωσης. Βασικός προσανατολισμός της Πολιτείας, λοιπόν, πρέπει να είναι η διαρκής ενίσχυση της διαφάνειας στο δημόσιο βίο και η σφυρηλάτηση μιας νέας σχέσης πολίτη-πολιτικής και πολίτη-κράτους. Μιας σχέσης που θα βασίζεται στην ειλικρίνεια και θα ανατρέπει το σημερινό τεκμήριο ενοχής που περιβάλλει τα κόμματα και τους πολιτικούς, ξαναγράφοντας τους όρους λειτουργίας του κράτους, της κοινωνίας, της ηθικής, αλλά και της οικονομίας μας.
Τα βήματα που πρέπει να γίνουν, κατά την άποψή μου, προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης του πολιτικού συστήματος και της θεσμικής θωράκισης του Συντάγματος είναι συγκεκριμένα και τα περιγράφω αναλυτικά στο βιβλίο μου με τίτλο «Ορκίζομαι», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Σταδιακή μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200, εκλογή όλων των βουλευτών από μικρές εκλογικές περιφέρειες, κατάργηση της λίστας Επικρατείας και αντικατάσταση τους από ομογενείς βουλευτές, διασφάλιση της ανεξαρτησίας της ψήφου του βουλευτή, διασφάλιση σταθερής 4ετούς κοινοβουλευτικής θητείας, όριο θητείας για όλους τους αιρετούς, αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος, κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, σαφής διαχωρισμός εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, ουσιαστικός έλεγχος των «πόθεν έσχες» και ετήσιος έλεγχος στα οικονομικά των κομμάτων, είναι ορισμένες από τις προτάσεις που καταθέτω στον δημόσιο διάλογο, χωρίς φυσικά να διεκδικώ το αλάθητο.
Κλείνοντας, επιτρέψτε μου μια μικρή αναφορά στη μαζική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με κεντρικό σύνθημα «Παραιτηθείτε». Προσωπικά πιστεύω ότι οι κοινωνικές και πολιτικές διαμαρτυρίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατικής λειτουργίας μιας χώρας, αρκεί φυσικά να μην υπηρετούν ακραίες μορφές αντίδρασης. Υπό αυτήν την οπτική μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι σύσσωμα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν γράψει... χιλιόμετρα διαμαρτυρίας στα πεζοδρόμια όλης της χώρας, εμφάνισαν συμπτώματα... όψιμης αλλεργίας απέναντι σε μια κίνηση πολιτών που ζητά (δικαίως) άμεση αλλαγή πολιτικής από την Κυβέρνηση, η οποία πορεύεται βασιζόμενη στο τρίπτυχο αίμα (φορολογικό), δάκρυα (υπουργικά) και μέτρα (φοροεισπρακτικά)...
Θα αντισταθώ στον πειρασμό και δεν θα αναφέρω ένα προς ένα όσα έταξε προεκλογικά και όσα δεν έκανε μετεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτός θα ήταν ο εύκολος αντιπολιτευτικός δρόμος. Προτιμώ να εστιάσω στο κεντρικό μήνυμα της εκδήλωσης, ότι η θέση της χώρας μας στην ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη και ότι η οικονομία μας πρέπει να βρεθεί σε συνθήκες ανάπτυξης.
Φτάνει ο αποπροσανατολισμός, φτάνει η προπαγάνδα, φτάνουν τα υποκριτικά δάκρυα του Σπίρτζη και των υπολοίπων Υπουργών. Φτάνει με τον ΣΥΡΙΖΑϊκό φασισμό που συκοφαντεί και στοχοποιεί διαμαρτυρίες κατά της παρούσας Κυβέρνησης. Σε τελική ανάλυση η πεμπτουσία της δημοκρατίας περικλείεται στη φράση «διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Εάν καταπατηθεί αυτό το δικαίωμα, καταπατείται και η δημοκρατία...
