Άρθρο του Θ. Καράογλου στην εφημερίδα "Karfitsa", που δημοσιεύτηκε στις 09-04-2016
"Ο κόσμος που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε..."
Τα πράγματα συνήθως είναι πολύ πιο απλά από όσο νομίζουμε ή από όσο δείχνουν...
Αφήνω στην άκρη τη «σκόνη» που σήκωσε ο Αλέξης Τσίπρας σχετικά με το ρόλο του ΔΝΤ στη διαπραγμάτευση. Άλλωστε τα όσα λένε μεταξύ τους οι Τόμσεν και Βελκουλέσκου κατά τη διάρκεια της παράνομα ηχογραφημένης συνομιλίας δεν τα ακούσαμε, ούτε τα διαβάσαμε για πρώτη φορά. Τα έχουν πει δημόσια πολλές φορές και τα έχουν γράψει επανειλημμένα.
Ότι, δηλαδή, το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν βγαίνει, ότι οι στόχοι για πλεόνασμα από το 2018 πρέπει να αναθεωρηθούν προς τα κάτω και πως η βαθύτατη ύφεση οδηγεί σε οικονομική ασφυξία.
Πιο ευθέως το δήλωσε σε συνέντευξή του σε γνωστή ελληνική ιστοσελίδα οικονομικού περιεχομένου (capital.gr) ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν και υπεύθυνος για το ευρώ και τον κοινωνικό διάλογο, Valdis Dombrovskis.
Δώστε προσοχή στην απάντηση που έδωσε σε σχετική ερώτηση που του έγινε: «Ξέρουμε», είπε, «ότι το 2014 η Ελλάδα ήταν πολύ κοντά στο να ολοκληρώσει το πρόγραμμά της», για να συμπληρώσει μερικά λεπτά αργότερα ότι «η νέα ελληνική κυβέρνηση που ανέλαβε το 2015 διάλεξε άλλους δρόμους για την οικονομική της πολιτική. Αυτό δυστυχώς υπονόμευσε την ανάπτυξη, υπονόμευσε την οικονομική σταθερότητα και ως αποτέλεσμα εκεί που στην αρχή του 2015 προβλέπαμε ανάπτυξη 2,5% για το 2015, τώρα η εκτίμησή μας είναι 0%».
Πολύ απλά δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας την οδήγησε ξανά στην ύφεση και τα πρωτογενή ελλείμματα, ματαιώνοντας την ανάπτυξη που είχε ήδη ξεκινήσει το 2014 και άπαντες προεξοφλούσαν για το 2016.
Το γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, μπορεί να εξηγηθεί πολύ εύκολα, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός έσπειρε στο χωράφι της απαξίωσης και της οργής, φροντίζοντας να δρέψει τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015 τον καρπό της κοινωνικής απογοήτευσης.
Να, όμως, που έναν χρόνο και κάτι μήνες μετά, ο κόσμος που υποσχέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας κατέρρευσε!
Έταξε ότι θα αποκαταστήσει τα πάντα στην προ Μνημονίου εποχή και το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει ένα ακόμη, επαχθέστερο όλων. Κραύγαζε «go back κα. Μέρκελ» και τώρα συνομιλεί μαζί της καθημερινά.
Δεν υπάρχει ψέμα που να μην μεταχειρίστηκε, υπόσχεση που να μην αθέτησε, τομέας που να μην απέτυχε!
Σε μόλις 14 μήνες διακυβέρνησης διέλυσε το τραπεζικό σύστημα, έφερε τα capital controls, ενταφίασε την οικονομία, βύθισε τη χώρα στη βαθιά ύφεση, ενώ με τη δημιουργική ασάφεια και άλλες παρελκυστικές τακτικές τοποθέτησε την Ελλάδα στη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Από εκεί που τον Δεκέμβριο του 2014 βρισκόμασταν στον προθάλαμο της εξόδου από το Μνημόνιο, σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να φορτώσει στην κοινωνία τον λογαριασμό της δικής της αποτυχίας, φέρνοντας νέα μέτρα ύψους 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να κλείσει το δημοσιονομικό κενό της διετίας 2017-2018.
Στη νέα φοροκαταιγίδα περιλαμβάνεται η αύξηση των εσόδων από τον ΕΝΦΙΑ (τον οποίο υπόσχονταν προεκλογικά ότι θα καταργούσαν), η αύξηση της φορολογίας στην αμόλυβδη βενζίνη και τα καύσιμα κίνησης, η αύξηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ σε προϊόντα, η επιβολή τέλους στη συνδρομητική τηλεόραση και η αύξηση της φορολογίας στην κινητή τηλεφωνία.
Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν εφαρμόστηκε το περίφημο e-mail Χαρδούβελη και σήμερα μπορούμε να αναφωνήσουμε όλοι μαζί οι Έλληνες: «Καλώς ήρθες ανάπτυξη»...
Μόνο που ανάπτυξη δεν νοείται με ραγδαία αύξηση 78,08% των «λουκέτων» στις επιχειρήσεις το πρώτο τρίμηνο του 2016, ούτε με 9 στις 10 επιχειρήσεις να σκέφτονται το ενδεχόμενο μεταφοράς της έδρας τους στο εξωτερικό. Όπως δεν νοείται υγιής επιχειρηματικότητα σε μια χώρα η οποία είναι αφημένη στην τύχη της και «φλερτάρει» επικίνδυνα με κάποιο σοβαρό «ατύχημα», το οποίο μπορεί να προκληθεί εξαιτίας των λάθος κυβερνητικών χειρισμών στην προσφυγική-μεταναστευτική κρίση.
Συμπερασματικά, ο τελευταίος χρόνος μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα ριψοκίνδυνο πείραμα, το οποίο υπονομεύει ό,τι δυναμικό και παραγωγικό υπάρχει στον τόπο μας.
Προσωπικά θεωρώ ευτύχημα ότι εξακολουθούμε να αποτελούμε μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ήρθε όμως η ώρα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και αφού κάνουμε την αυτοκριτική μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι για προχωρήσει η Ελλάδα μπροστά απαιτούνται μόχθος και θέληση.
Οι εύκολες υποσχέσεις δεν οδήγησαν πουθενά. Το βιώνουμε καθημερινά από τον Ιανουάριο του 2015. Εκτροχίασαν τη χώρα και την οδήγησαν σε εθνικές και οικονομικές περιπέτειες.
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που μας αξίζει.
