Άρθρο Θεόδωρου Καράογλου στην ηλεκτρονική εφημερίδα "politesoraiokastrou.gr"
Άρθρο: "Ένας (χαμένος) χρόνος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ"
Οι δώδεκα μήνες που μεσολάβησαν από την Κυριακή 25 Ιανουαρίου του 2015 μέχρι και σήμερα, αποδείχθηκε πως ήταν από τους πιο «πυκνούς» σε ό,τι αφορά στις πολιτικές εξελίξεις.
Εθνικές εκλογές, δημοψήφισμα, παρ'ολίγον χρεοκοπία, κλείσιμο τραπεζών, capital controls υπογραφή τρίτου μνημονίου και προκήρυξη νέων εθνικών εκλογών, ολοκλήρωσαν με τον πιο εμφατικό τρόπο έναν κύκλο στη διάρκεια του οποίου ο Αλέξης Τσίπρας, ως Πρωθυπουργός πλέον, πέρασε από το «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος» στο «η συμφωνία που φέραμε μοιάζει με αυτήν που απέρριψε ο λαός» και από το «σκοπεύω να πρωτοτυπήσω και να κάνω ό,τι έλεγα προεκλογικά», στο «κάποιες προεκλογικές μας δεσμεύσεις ήταν υπερβολικές».
Σε αυτόν τον ένα χρόνο υποσχέθηκαν πολλά, μα έκαναν ελάχιστα.
Υποσχέθηκαν ανάπτυξη και μας επέστρεψαν στην ύφεση, εκλέχθηκαν με αντιμνημονιακή ρητορική και υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο που είναι το σκληρότερο, έταξαν θέσεις εργασίας και διώχνουν τις επενδύσεις, υποσχέθηκαν περισσότερη Δημοκρατία και σε 11 μήνες υπέγραψαν περισσότερες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου από ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση σε 2,5 χρόνια, μιλούν για αξιοκρατία και έχουν διορίσει στο Δημόσιο και στις κρατικές θέσεις κάθε κοντινό και μακρινό συγγενή τους, υποσχέθηκαν καλύτερες ημέρες και μας προέκυψαν πολύ χειρότερες.
Στο μόνο που στάθηκαν συνεπείς ήταν το μίσος τους για την ελεύθερη οικονομία. Κάπως έτσι, στην Ελλάδα του 2016, φτάσαμε στο σημείο να θεωρούνται «έχοντες και κατέχοντες» όσοι εισπράττουν μηνιαίο μισθό 900 ευρώ και να βαφτίζεται η ισοπέδωση της μεσαίας τάξης «κοινωνική δικαιοσύνη», μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν εκείνοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Δείτε μονάχα τι συμβαίνει με την υποτιθέμενη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, όπου από τη μια πλευρά ποινικοποιούν την εργασία και από την άλλη κάποια «σκουριασμένα» Αριστερά μυαλά προτείνουν την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, ώστε μαζί με τη φορολογία και την προκαταβολή φόρου να καταβάλλουν στα δημόσια ταμεία περίπου το 80% των εισοδημάτων τους.
Τις τελευταίες ημέρες, όμως, φαίνεται πως κάτι αλλάζει απέναντι στη χειρότερη Κυβέρνηση που είδε ποτέ ο τόπος. Η αντίδραση της κοινωνίας αποκτά καθολικά χαρακτηριστικά, «σπάζοντας» τα ταξικά καλούπια και αυτό αποκαλύφθηκε περίτρανα όταν βγήκαν στους δρόμους (για πρώτη φορά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης) γιατροί, ελεύθεροι επαγγελματίες, δικηγόροι, μηχανικοί, χιλιάδες μέλη της λεγόμενης μεσαίας τάξης, που είδαν να κολεκτιβοποιείται η εργασία τους.
Δίπλα τους θα προστεθούν σύντομα οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και σε λίγο κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα που έπαψε να βρίσκεται υπό την επήρεια της... παραζάλης των κάλπικων υποσχέσεων.
Η δυναμική ανατροπής που διαμορφώνεται στην κοινωνία και αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, με την πρωτιά που καταγράφει η Ν.Δ., (θυμίζω έναν μόλις χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές του 2015), μαρτυρά πως σύντομα το διογκούμενο κοινωνικό ρεύμα θα ζητήσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επαναφέρει στην Ελλάδα τη λογική και το μέτρο, κόντρα σε όσα παράδοξα και παράλογα βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο.
Και εδώ είναι ένα λεπτό σημείο στο οποίο άπαντες στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς, ούτε για να ραφτούν... υπουργικά κουστούμια. Καθήκον και υποχρέωσή μας είναι να δώσουμε πίσω στους Έλληνες την καθημερινότητά τους, να τους πούμε την αλήθεια και να τους παρουσιάσουμε μια στέρεη προοπτική, μέσω της οποίας η ιδιωτική οικονομία θα πάρει μπροστά, ο παραγωγικός ιστός της χώρας θα ισχυροποιηθεί και θα δημιουργηθούν σταδιακά θέσεις εργασίας
Αν το 2015 ήταν η χρονιά της υποκρισίας και των ψευδαισθήσεων, ένας χαμένος χρόνος δηλαδή, το 2016 ας είναι η χρονιά που θα βάλει τέλος στις αυταπάτες, καθώς και στην κυριαρχία των κομμάτων που «στρογγυλοκάθισαν» στην εξουσία επενδύοντας σε αυτές.
