Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «Μακεδονία»
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016
«Η ελπίδα άργησε ένα χρόνο...»
Κάθε φορά που επιχειρώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση ενός ιστορικού, ο οποίος μετά από 20, 30 ή ακόμη και 40 χρόνια θα προσπαθήσει να αξιολογήσει και να κρίνει ουδέτερα την Κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι, δηλαδή, η έως τώρα εμπειρία της πρώτης-δεύτερης Αριστερής κυβέρνησης είναι καταστροφική για τον τόπο.
Πούλησαν σε έναν ολόκληρο λαό ελπίδα σε τιμή ευκαιρίας και γνωρίζοντας ότι στερούνται σοβαρού, αξιόπιστου και ποιοτικού λόγου ο οποίος θα ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα των στιγμών, κατέληξαν να εκστομίζουν ανούσιες προεκλογικές υποσχέσεις τις οποίες ούτε οι ίδιοι μπορούσαν να τις λάβουν σοβαρά. Πόσο μάλλον να τις υπερασπιστούν...
Από όλες τις μεγαλόστομες εξαγγελίες τους καμία δεν υλοποιήθηκε, ενώ με όχημα το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ξεσκόνισαν και εφάρμοσαν μεθόδους χειραγώγησης της κοινωνίας που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980 βυθίζοντας, 12 μόλις μήνες μετά την ανέλιξή τους στην εξουσία, τη χώρα στην ύφεση και την ανεργία.
Οι φόροι που έμειναν απλήρωτοι από φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις τον περασμένο Νοέμβριο ανήλθαν σε 1.453 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη το 2015 ξεπέρασαν τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ, εκτινάσσοντας το σύνολο των οφειλών προς το Δημόσιο στα 83,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Την ίδια ώρα, σχεδόν κάθε μήνα, νοικοκυριά και επιχειρήσεις αφήνουν απλήρωτους φόρους πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ λόγω οικονομικής αδυναμίας και δυστυχώς τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας.
Ο παράδεισος για τον οποίο μιλούσαν προεκλογικά τον Δεκέμβριο του 2014 έγινε η κόλαση που βιώνουμε τον Ιανουάριο του 2016.
Υποσχέθηκαν ανάπτυξη και μας επέστρεψαν στην ύφεση, αντί να σκίσουν τα δυο προηγούμενα μνημόνια υπέγραψαν το τρίτο που είναι επαχθέστερο όλων, έταξαν 300.000 νέες θέσεις εργασίας και διώχνουν τις επενδύσεις, μίλησαν για 13η σύνταξη και καταργούν ακόμη και τη 12η μέσω της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών, δήθεν θα «έσωζαν» κύριες και επικουρικές συντάξεις και εν τέλει τις θυσιάζουν στο βωμό της αριστερής μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού, μιλούν για αξιοκρατία και έχουν διορίσει στο Δημόσιο και στις κρατικές θέσεις κάθε κοντινό και μακρινό συγγενή τους, θεωρώντας μάλιστα ότι έχουν το... κληρονομικό δικαίωμα λόγω των αγώνων των προγόνων τους στις τάξεις του ΕΑΜ, υποσχέθηκαν καλύτερες ημέρες και μας έφεραν πολύ χειρότερες.
Τελικά το νέο για το οποίο μας μιλούσαν αποδείχθηκε πολύ... παλιό.
Το είδαμε, το βιώσαμε και -πιστέψτε με- είναι αρκετό ως δείγμα για να αντιληφθούμε ότι το πέρυσι ήταν καλύτερο από το σήμερα.
Και αυτό διότι η ελπίδα άργησε ένα χρόνο, για να μην πω ότι πέρασε... ΣΥΡΙΖΑ.
Σε τελική ανάλυση δεν υπάρχει πιο σκληρό πράγμα από το να υπόσχεσαι καλύτερες ημέρες και να καταργείς ο ίδιος αυτήν την προσμονή, ομολογώντας ότι το μόνο αριστερό πρόσωπο που μπορείς να δείξεις στην κοινωνία είναι το αριστερό σου προφίλ στις κάμερες.
