Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «Karfitsa»
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015
«Μεγάλη μπουκιά φάτε, μεγάλη κουβέντα μην πείτε... »
Οι φράσεις που χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά ο θυμόσοφος λαός μας μόνο τυχαία δεν βγήκαν. Προέρχονται από την καθημερινή τριβή με τη ζωή, για αυτό και αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου.
Δείτε τι συμβαίνει για παράδειγμα με τους Βουλευτές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι οποίοι εδώ και δέκα μήνες βρίσκονται ενώπιον των (προεκλογικών) λόγων και των (μνημονιακών) πράξεών τους.
Άλλα υποσχέθηκαν στον ελληνικό λαό, άλλα εφαρμόζουν μετεκλογικά.
Πρώτη φορά Αριστερή Κυβέρνηση, πρώτη φορά κοκκίνισαν τα ψέματα από ντροπή και όχι αυτοί που τα ξεστόμισαν, όπως είπα και από το βήμα της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου στην πρόσφατη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2016.
Έναν προϋπολογισμό Αριστερής λιτότητας, πασπαλισμένο με μπόλικη δόση δημιουργικής ασάφειας και επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Έναν προϋπολογισμό «λεπίδα», που θέρισε τα όνειρα και τις προσδοκίες μισθωτών, συνταξιούχων, ελεύθερων επαγγελματιών και ανέργων.
Έναν προϋπολογισμό πολύ χειρότερο από εκείνους του 2013 και 2014, χωρίς κανένα κοινωνικό πρόσημο, αντιαναπτυξιακό, αναποτελεσματικό και άδικο, χωρίς αξιοπιστία, ευθύνη και ελπίδα.
Για αυτό και ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να υπερασπίζεται το βράδυ του περασμένου Σαββάτου τη μνημονιακή πολιτική, θυμήθηκα όσα υποστήριζε πέρυσι τέτοια εποχή ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τότε που σύμφωνα με τον ίδιο μπορούσε να πει καμία υπερβολή παραπάνω...
Τον θυμήθηκα, λοιπόν, να μιλά στην περυσινή συζήτηση για τον «άλλον δρόμο της σύγκρουσης και της άρνησης» και να υπόσχεται ότι η δική του Κυβέρνηση «θα θέσει τις αναχρηματοδοτούμενες με κεφάλαια του ελληνικού λαού ελληνικές τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο».
Τον θυμάμαι ακόμη να υπόσχεται διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, το άνοιγμα δρόμου «ελπίδας και προοπτικής για όλη την Ευρώπη» και να υποστηρίζει ότι «στον επόμενο προϋπολογισμό (αυτόν που παρεμπιπτόντως υπερψήφισε πριν από μια εβδομάδα η Κυβέρνησή του) θα εγγράψουμε και το χρέος του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, που αποτελεί ανεκπλήρωτη υποχρέωση της Γερμανίας».
Έκλεισε, μάλιστα, εκείνο το λογύδριο του με μια ακόμη υπόσχεση που ξεχάστηκε εύκολα: «Θέλω να διαβεβαιώσω κάθε πολίτη ότι αυτός ο προϋπολογισμός δεν θα αναθεωρηθεί από την Τρόικα με σκληρά μέτρα μέσα σε έξι μήνες. Θα αναθεωρηθεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα διώξει την Τρόικα, ανοίγοντας νέους δρόμους ελπίδας για τη χώρα και το λαό».
Τελικά ο μόνος που εκδιώχθηκε πρέπει να είναι ο... λογογράφος του, καθώς το 2016 θα είναι ένας από τους δυσκολότερους οικονομικά χρόνους για όλους τους Έλληνες με σημαντική αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αναπόφευκτες μειώσεις μισθών και συντάξεων και άρα δραστικό περιορισμό της ζήτησης, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε μείωση των κερδών των επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας.
Καμία ανάπτυξη, καμία ελπίδα, καμία προοπτική.
Μόνο φόροι, φόροι, φόροι... συνοδευόμενοι από ασύστολα ψεύδη και κατηγορίες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. κατά πάντων.
Πόσο ταιριάζει στην περίστασή τους άραγε η φράση: «Μεγάλη μπουκιά φάτε, μεγάλη κουβέντα μην πείτε "σύντροφοι" του ΣΥΡΙΖΑ...»;
