Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην ηλεκτρονική εφημερίδα "Vimapress.gr" (04.11.2015)
«Η ιστορία του Πόντου δεν σβήνει, κ. Φίλη»
Η απαράδεκτη τοποθέτηση του Νίκου Φίλη ότι αναγνωρίζει τον πόνο των Ποντίων αλλά δεν αποδέχεται ότι η σφαγή 353.000 Ελλήνων του Πόντου από τις δυνάμεις του Κεμάλ Ατατούρκ ήταν γενοκτονία, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Δεν είπε κάτι καινούργιο. Αυτά πιστεύει, αυτά πρεσβεύει, έχοντας ενεργήσει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν ως... delivery boy του εθνομηδενισμού. Το ανησυχητικό και επικίνδυνο είναι ότι δεν εξέφρασε την παραπάνω άποψη ως απλός Βουλευτής ή ως δημοσιογράφος, αλλά κουβαλώντας την βαριά ευθύνη του Υπουργού Παιδείας. Για αυτό και στο δελτίο Τύπου που εξέδωσα νωρίς το πρωί της Τρίτης αναρωτήθηκα τι από τα δυο είναι πιο επικίνδυνο: Η δημόσια άποψή του ή το γεγονός ότι παραμένει μέλος της Κυβέρνησης και Υπουργός Παιδείας;
H (με περίσσευμα θράσους) δήλωσή του δεν είναι μόνο ανιστόρητη αλλά και εθνικά επιζήμια, διότι εκφράζοντας την εμμονική ιδεοληψία του κρατά ανοικτή την κερκόπορτα της ιστορικής λήθης και προσφέρει απλόχερα άλλοθι σε όσους προσπαθούν να σβήσουν την ιστορία του Πόντου, επιχειρώντας να διαγράψουν από τη συλλογική μνήμη τον τραγικό ξεριζωμό, την ατίμωση και την εξόντωση των χιλιάδων που δολοφονήθηκαν, προκειμένου να σβήσει ολοκληρωτικά μια πανάρχαια κοιτίδα του Ελληνισμού. Για αυτό και τον προκαλώ να φέρει στη Βουλή τροπολογία, με την οποία να ζητά να αλλάξει η ομόφωνη απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1994 για τη θεσμική αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων. Ένα από τα πλέον αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα που δεν φθείρεται. Μια στυγερή και μαζική δολοφονία, η οποία ακόμα και σήμερα βασανίζει συνειδήσεις ανθρώπων και κρατών.
Το να γνωρίζει κάποιος τι πραγματικά συνέβη, δεν είναι μια απλή διαιώνιση της ιστορικής αλήθειας, αλλά μια πολύτιμη εθνική παρακαταθήκη. Η συμπόνοια δεν αρκεί για να παραμείνει άσβεστο το καντήλι της εθνικής μνήμης. Απαιτείται να θυμόμαστε καθημερινά τον αναστεναγμό που βγήκε από τα στήθη των θυμάτων της γενοκτονίας την ώρα της θυσίας τους. Ο Πόντος ήταν και είναι μια ιστορία που δεν σβήνει, διότι το συγκεκριμένο κεφάλαιο της ιστορίας του Έθνους μας είναι γραμμένο με μαύρες σελίδες, επειδή από τα χιλιάδες θύματα του 1919 στερείται η στοιχειώδης ηθική δικαίωση.
Η αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας οφείλει και πρέπει να αποτελέσει απόλυτη προτεραιότητά μας, διότι αυτή θα είναι η ελάχιστη ηθική δικαίωση όλων εκείνων των θυμάτων. Από τη δική μας πλευρά ιερή υποχρέωση είναι να πλατύνουμε και να εμβαθύνουμε τη συνείδηση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού στο σύνολο του ελληνικού λαού.
ΥΓ 1: Συμφωνώ και συνυπογράφω το σχόλιο του Νίκου Λυγερού: "Όταν δεν ξέρεις τίποτα για την έννοια της γενοκτονίας, δεν είναι ανάγκη να παίζεις παράσταση του γνώστη".
ΥΓ 2: Είναι υποκριτικό εκ μέρους του κ. Φίλη από τη μια πλευρά να χαρακτηρίζει "εθνοκάθαρση" τη δολοφονία χιλιάδων Ποντίων, την ίδια στιγμή που στο πρόσφατο παρελθόν "σύντροφοί" του στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζαν ως "γενοκτονία" τις μετατάξεις μερικών δεκάδων δημοσίων υπαλλήλων την τριετία 2012-2015.
ΥΓ 3: Ο κ. Φίλης θα βρεθεί, άραγε, αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη ως αρνητής της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού; Το προβλέπει ο αντιρατσιστικός νόμος.
ΥΓ 4: Οι ημέρες περνούν και ο κ. Φίλης παραμένει Υπουργός Παιδείας...
