Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στη «Μακεδονία της Κυριακής» (18.10.2015)
«Υπεράνω όλων η ενότητα»
Ποτέ δεν μου άρεσε ο ρόλος του... μετά Χριστόν προφήτη, ούτε τον διεκδικώ, ωστόσο δεν μπορώ να μην υπενθυμίσω ότι από την επόμενη κιόλας ημέρα των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου, είχα εκτιμήσει ότι η Νέα Δημοκρατία βαδίζει σε έναν λάθος δρόμο που την οδήγησε στη σημερινή απαράδεκτη -κατ' εμέ- εσωστρέφεια.
Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η έναρξη των εσωκομματικών διαδικασιών για την εκλογή νέου Προέδρου του κόμματος είναι μια λάθος επιλογή, η οποία δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από εκείνα που θα λύσει προσωρινά.
Αντί, για παράδειγμα, να ασχοληθούμε σοβαρά και υπεύθυνα με την κρίση ταυτότητας που βασανίζει τη Νέα Δημοκρατία και να αναζητήσουμε το "τις πταίει" για το γεγονός ότι απομακρυνόμαστε συνεχώς από την κοινωνία, εμείς κρύψαμε για ακόμη μια φορά (τα τελευταία χρόνια) τα προβλήματα κάτω από το χαλί και χωριστήκαμε σε "στρατόπεδα", λες και το πρόβλημα μας είναι αριθμητικό ή θέμα ποσόστωσης τάσεων και εσωκομματικών συνιστωσών.
Κάπως έτσι η εκλογική ήττα των 7,7 μονάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ, για δεύτερη φορά σε διάστημα 7 και κάτι μηνών, πέρασε σε δεύτερη μοίρα και η Νέα Δημοκρατία, για πρώτη φορά στην 41χρονη ιστορία της, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν γενικευμένο προβληματισμό, όσον αφορά στο ποιά είναι, τι πρεσβεύει και που θέλει να πάει πολιτικά.
Αυτός ο προβληματισμός που προκαλεί δικαιολογημένο σκεπτικισμό σε όλους όσους ανήκουν στη μεγάλη παράταξή μας, με οδήγησε στην απόφαση να επαναφέρω στην τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, την περασμένη Τετάρτη, την πρότασή μου να αλλάξει η ροή των εσωκομματικών γεγονότων.
Πιο συγκεκριμένα να συνεδριάσει πρώτα η Κ.Ο. του κόμματος, όπου θα αναλυθούν τα αίτια της εκλογικής ήττας, να ακολουθήσει αμέσως μετά η σύγκληση της Πολιτικής Επιτροπής όπου θα συζητήσουμε για την πολιτική μας φυσιογνωμία και ακολούθως να διεξαχθεί τακτικό συνέδριο την προσεχή Άνοιξη.
Με τη συγκεκριμένη πρόταση ήθελα να αναδείξω ότι αφού συζητήσουμε με ηρεμία και πολιτικά κριτήρια το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας, θα μπορούσαμε στη συνέχεια να προχωρήσουμε και στο θέμα των προσώπων, εκλέγοντας τον νέο μας αρχηγό.
Δυστυχώς η πρότασή μου δεν έγινε δεκτή, θυσιαζόμενη στο βωμό της τυπολατρείας.
Από τη στιγμή, ωστόσο, που δεν εισακούστηκα, απευθύνω έκκληση στους τέσσερις διεκδικητές της Προεδρίας, αλλά και στους ανθρώπους που τους περιβάλλουν, να σεβαστούν τη μνήμη και την παρακαταθήκη του Εθνάρχη και ιδρυτή μας, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και τους εκατομμύρια ψηφοφόρους που μας στηρίζουν με την ψήφο τους.
Τους ζητώ, πρώτα ως μέλος της Ν.Δ. επί 40 χρόνια και μετά ως Βουλευτής της, να βάλουν τα μαχαίρια στις θήκες, να παραμερίσουν προσωπικούς εγωισμούς και φιλοδοξίες και να συνεχίσουν με υπευθυνότητα, ηρεμία και μετριοπάθεια την προεκλογική τους δραστηριότητα μέχρι τις 22 Νοεμβρίου 2015, κινούμενοι πάντα εντός των ορίων της πολιτικής και ηθικής ευπρέπειας, έχοντας κατά νου ότι προέχει η διασφάλιση της ηρεμίας και της σταθερότητας του κόμματος.
Εστιάζω ιδιαίτερα στο τελευταίο, διότι η ενότητα της παράταξης δεν επιτυγχάνεται ούτε διασφαλίζεται με στημένες φωτογραφίες και δελτία Τύπου.
Αντίθετα απαιτείται πολιτική ωριμότητα και αλληλοσεβασμός, αφήνοντας στην άκρη μαγκιές, χτυπήματα κάτω από τη μέση, επιλεκτικές διαρροές κατά ανθυποψηφίων και επικοινωνιακά τερτίπια.
Υπεράνω όλων είναι η ενότητα του χώρου που εκφράζουμε και η ελληνική κοινωνία, ιδίως μάλιστα από τη στιγμή που η εκλογή νέας ηγεσίας στη Ν.Δ. θα αναδιαμορφώσει τόσο τον τρόπο λειτουργίας των θεσμών, όσο και τον σεβασμό της κοινής γνώμης προς αυτούς.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό. Όσο εμείς μένουμε καθηλωμένοι στα εσωκομματικά χαρακώματα, ξεχνώντας ότι η Ν.Δ. αποτελεί παράγοντα ισορροπίας του πολιτικού μας συστήματος, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. καταθέτει στο Κοινοβούλιο φοροληστρικούς και κοινωνιοκτόνους νόμους, οι οποίοι ισοπεδώνουν τη μεσαία τάξη.
Συνοψίζοντας, ο ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος βρίσκεται εκτός των τειχών και δεν κάθεται στο διπλανό έδρανο εντός της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας.
Η σημερινή μας εικόνα δεν περιποιεί τιμή για κανέναν Νεοδημοκράτη και αναμφίβολα προβληματίζει την εκλογική μας βάση, η οποία κοιτά αμήχανη και αποσβολωμένη τα όσα λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό μας.
Εδώ που φτάσαμε, λοιπόν, έχουμε μονάχα μια επιλογή. Να σοβαρευτούμε άπαντες και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα μας αρμόζει μονάχα μια φράση: "Εκεί που κρεμούσαν τα άρματα οι Καπεταναίοι, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια".
