Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στο «KARFITSA.GR» (Δευτέρα 22.06.2015)
ΣΥΡΙΖΑ: Η μεγαλύτερη "φούσκα" της Μεταπολίτευσης
Από την εποχή της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, τα μάτια μας έχουν δει πολλά να συμβαίνουν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής στην πατρίδα μας, πολύ δε περισσότερο στο πεδίο της πολιτικής.
Αυτό που ζούμε, όμως, από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου μέχρι σήμερα, ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο κατάφερε να αλλάξει το νόημα των λέξεων καθιστώντας, για παράδειγμα, την ελπίδα συνώνυμη της ρήξης, αλλά επί σχεδόν πέντε μήνες επιτίθεται σε ολόκληρη την κοινωνική και οικονομική δομή της χώρας.
Δεν είναι μόνο ότι καταστρέφουν την οικονομία, "θανατώνουν" τον ιδιωτικό τομέα, απονομώνουν διπλωματικά τη χώρα ή επενδύουν στον κρατισμό.
Το πιο ανησυχητικό από όλα, είναι ότι έχουν εγκαθιδρύσει ως καθεστώς στην πατρίδα μας τον παραλογισμό.
Επινοούν φιέστες για να καλλιεργήσουν ψευδαισθήσεις νίκης και μιλούν για συλλογικότητα και Δημοκρατία, την ώρα που αδιαφορούν για τις μαζικές εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες, την άτυπη στάση πληρωμών από το Δημόσιο και τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή είναι η δική τους "Δημοκρατία", εντός της οποίας μπορείς στο όνομα μιας γενικόλογης "Αριστεροσύνης" να περνάς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, να μπερδεύεις την επαναστατικότητα με τις καταλήψεις, να ευτελίζεις θεσμούς (και δεν εννοώ την τρόικα) και αξιώματα, να δημιουργείς ελλείμματα, να συντηρείς και να γιγαντώνεις τον δημόσιο τομέα με δανεικά, να δημιουργείς νέα ελλείμματα και να βασίζεις την πολιτική σου ύπαρξη σε προεκλογικά πυροτεχνήματα.
Για αυτό και η ζοφερή διαπίστωση είναι πως η Ελλάδα του 2015 δεν μπορεί να κυβερνάται με non paper και ότι κινδυνεύει περισσότερο από τους... μέσα, παρά από τους... έξω.
Κινδυνεύει από τους μέχρι πρότινος "αντιμνημονιακούς" που αναμασούν εθνικοσοσιαλιστικές θεωρίες και "πουλούν" (για να το γράψω στην καθομιλουμένη)... τρέλα εντός και εκτός συνόρων.
Κινδυνεύει από όλους εκείνους που μιλούν με όρους "άσπρου-μαύρου" και αναβιώνουν εμφυλιοπολεμικές συμπεριφορές, θέτοντας παράλληλα ζήτημα (άκουσον-άκουσον) προστασίας και θωράκισης του πολιτεύματος.
Κινδυνεύει από όσους προσπαθούν να εθίσουν μια ολόκληρη κοινωνία στην πλαστή ευημερία της ευκολίας και αποδίδουν τα αίτια της κρίσης σε εξωτερικούς παράγοντες που βάφτισαν ως "εχθρούς".
Όμως αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Και όλοι καταλαβαίνουν πως η παραπάνω διαπίστωση δεν αποτελεί προϊόν κομματικής αντιπαράθεσης, αλλά αναγνώριση της τραγικής πραγματικότητας.
Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η πατρίδα μας κινδυνεύει να χάσει σε μια νύχτα όλα όσα κέρδισε με θυσίες από το 1974 και μετά.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της δημαγωγίας, του άκρατου λαϊκισμού, της αναβίωσης των πρακτικών των αρχών της δεκαετίας του '80. Όμως οι ταυτότητες της... κλαδικής ανήκουν πλέον σε ένα παρελθόν που όλοι θέλουμε να διαγράψουμε από τη μνήμη μας.
Είναι η ώρα ο ελληνικός λαός να κοιτάξει την πραγματικότητα.
Και επειδή κάθε Κυβέρνηση κρίνεται βραχυπρόθεσμα από τις εκλογές και μακροπρόθεσμα από την ιστορία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αξιολογήσουν την παρούσα (γενόσημη) Κυβέρνηση ως τη μεγαλύτερη "φούσκα" της Μεταπολίτευσης.
