Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στον "Ελεύθερο Τύπο" (20.06.2015)
"Πατώντας τη.... ΣΥΡΙΖΟΦΛΟΥΔΑ!"
Είναι σκληρό να συντάσσεις ένα κείμενο το οποίο μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν πίστευες ποτέ ότι θα γράψεις.
Πόσω μάλλον όταν μέσα από αυτές τις γραμμές απευθύνεσαι στο σύνολο των συμπατριωτών σου, μακριά και πέρα από κόμματα ή παρατάξεις, μαζί με τους οποίους έδωσες κοινούς αγώνες και πάλεψες προκειμένου να κρατήσουμε όλοι μαζί όρθια την Ελλάδα σε δύσκολες εποχές και με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Απευθύνομαι, λοιπόν, σε εσένα που πίστεψες ότι μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου πήγες για πρώτη φορά... Αριστερά και σχεδόν πέντε μήνες μετά παρακολουθείς αποσβολωμένος την αλαζονεία μιας γεννόσημης Κυβέρνησης η οποία, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας Στέλιος Ράμφος, σε καλεί να διαλέξεις "μεταξύ της αλήθειας με λιτότητα ή της πείνας με ψέμα".
Απευθύνομαι σε εσένα που προεκλογικά πάτησες τη... ΣΥΡΙΖόφλουδα και πίστεψες στο σχίσιμο του μνημονίου, στην επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης δεδομένα, στο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" και σε μια σειρά άλλων εύηχων συνθημάτων.
Ομολογώ ότι αρχικά όλοι περιμέναμε να δούμε ποιό ήταν το πλάνο διακυβέρνησης που είχαν κατά νου. Ακόμη και εγώ δήλωσα κατά καιρούς, στις δημόσιες τοποθετήσεις μου, ότι οφείλουμε να τους δώσουμε περίοδο χάριτος μέχρι να βρουν βηματισμό.
Το αποτέλεσμα όμως είναι πως με τους ερασιτεχνικούς τους χειρισμούς η πατρίδα μας βρίσκεται στη χειρότερη δυνατή θέση και μπροστά στο φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας, την οποία είχαμε αποφύγει με τεράστιες θυσίες της κοινωνίας μας την τελευταία πενταετία.
Ακόμη και η θεωρία του σοκ που προσπαθούν να εφαρμόσουν έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, παρά στους πιστωτές.
Κάπως έτσι φτάσαμε από το "δόξα τω Θεώ" του 2014, στο "βοήθα Παναγιά" του 2015.
Πλέον ο χρόνος μας χτυπά αδυσώπητα την πόρτα.
Και τώρα είναι η στιγμή που καλούμαστε να... ζυγιστούμε όλοι, μετρώντας τις δικές μας ευθύνες.
Ποιές είναι αυτές;
Πρώτα από όλα να συνειδητοποιήσουμε ότι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που οφείλει να προχωρήσει στη χώρα είναι να βάλουμε το "πρέπει", πάνω από το "θέλω".
Να αλλάξουμε, δηλαδή, τη δική μας θεώρηση των πραγμάτων.
Να κάνουμε την εθνική μας αυτοκριτική και να αντιληφθούμε αφενός ότι η Ελλάδα δεν είναι ο... ομφαλός της γης και αφετέρου ότι οι σύγχρονες κοινωνίες παράγουν πλούτο μονάχα όταν δουλεύουν.
Διαχρονικά η λέξη "ευκολία" αποτελεί δεύτερο συνθετικό της "Αριστεράς". Καθήκον και υποχρέωσή μας είναι να μην επιτρέψουμε να γίνει συνώνυμο του Έλληνα.
Τέλος, όσον αφορά στον Αλέξη Τσίπρα και στους Υπουργούς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., θα γράψω μονάχα τούτο. Όσο συνεχίζουν να χορηγούν στην κοινωνία μας επιχρυσωμένα χάπια παρηγοριάς, τερατώδη ψέμματα και εύπεπτες δικαιολογίες, πολύ σύντομα θα έχουν την τύχη του... ψεύτη βοσκού!
