Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην «KARFITSA» (30.05.2015)
"Συμφωνία ή χρεοκοπία;"
Στη ζωή μου έχω μάθει να είμαι πρακτικός. Για αυτό και ξεκινώ αυτό το άρθρο υπενθυμίζοντας σε όλους τι πρόκειται να συμβεί στην πατρίδα μας αν η Κυβέρνηση δεν πληρώσει τη δόση του 1,6 δισεκατομμυρίου ευρώ στο ΔΝΤ στις 5 Ιουνίου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την Bank of America, η αλληλουχία των γεγονότων θα έχει ως εξής:
1) Αποστέλλεται άμεσα προσωπικό του ΔΝΤ, καλώντας το μέλος του (δηλαδή την Ελλάδα) να κάνει την πληρωμή αμέσως. Στο μέλος δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε χρήση των πόρων του Ταμείου, ούτε να υποβάλει κάποιο αίτημα για τη χρήση των πόρων του Ταμείου, προτού τακτοποιηθούν οι καθυστερούμενες οφειλές.
2) Μετά από δυο εβδομάδες, η διοίκηση στέλνει μια ανακοίνωση προς τον επικεφαλής του κράτους-μέλους, τονίζοντας τη σοβαρότητά του να μην τηρηθούν οι υποχρεώσεις, ζητώντας την πλήρη και ταχεία διευθέτηση.
3) Μετά από έναν μήνα, η επικεφαλής του ΔΝΤ ενημερώνει το εκτελεστικό συμβούλιο ότι υπάρχει υποχρεώση που δεν έχει διευθετηθεί.
Αν το ΔΝΤ και ο ISDA (ο οργανισμός που αποφασίζει για την ενεργοποίηση των ρήτρων στα ομόλογα) αποφασίσουν ότι η μη πληρωμή της δόσης θεωρείται χρηματοπιστωτικό γεγονός, τότε έχουμε επίσημη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να αντιληφθεί ότι η πολύμηνη διαπραγμάτευση με τους δανειστές βρίσκεται στην πλέον κρίσιμη φάση της και η συμφωνία πρέπει να ολοκληρωθεί εδώ και τώρα.
Το γιατί είναι προφανές...
Χρειάστηκαν μονάχα τέσσερις μήνες προκειμένου από τα πλεονάσματα και την ανάκαμψη να επιστρέψουμε στα ελλείμματα και την αστάθεια.
Την ίδια ώρα η οικονομία στενάζει εξαιτίας της παρατεταμένης πιστωτικής ασφυξίας, οι επιχειρήσεις δίνουν καθημερινά σκληρές μάχες επιβίωσης, το κράτος έχει κηρύξει άτυπη στάση πληρωμών, οι μισθοί και οι συντάξεις εξασφαλίζονται στο... παρά ένα και γενικότερα η Ελλάδα ζει μια πρωτοφανή περίοδο ατελείωτης αβεβαιότητας.
Με λίγα λόγια όλα βαίνουν καλώς... εναντίον μας, όπως τιτλοφορείται και το ομόνυμο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη.
Τι και αν στις 120 ημέρες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εγκατέλειψαν τη χώρα κεφάλαια ύψους 55 δισεκατομμυρίων ευρώ;
Τι και αν είχαμε εκκροή καταθέσεων 35 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες;
Τι και εάν το ΑΕΠ μειώνεται καθημερινά κατά 22,3 εκατομμύρια ευρώ;
Τι και αν κάθε ημέρα βάζουν λουκέτο 59 επιχειρήσεις και χάνονται 613 θέσεις εργασίας;
Τι και αν περίπου ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι απλήρωτοι απο έναν έως πέντε μήνες;
Όλα αυτά είναι... ψιλά γράμματα για μια Κυβέρνηση που θεωρεί ότι ανάπτυξη είναι να δίνεις προνόμια σε λίγους, φόρους σε πολλούς και να γιγαντώνεις τις συντεχνίες.
Η ώρα της αλήθειας έφτασε. Και το ευτύχημα είναι οτι δεν έμειναν πολλές ημέρες δημιουργικής ασάφειας ακόμη.
Το δίλημμα που έχει μπροστά της η Κυβέρνηση είναι συμφωνία ή χρεοκοπία.
Και επειδή κανείς δεν νοείται να ποντάρει στην αποτυχία, εύχομαι ο Αλέξης Τσίπρας να πάρει τη σωστή απόφαση.
Να ακολουθήσει το δρόμο της λογικής που θέλει η πλειοψηφία των Ελλήνων, κλείνοντας μια συμφωνία έστω και αν αυτή είναι πολύ χειρότερη από το e-mail Χαρδούβελη και να γυρίσει την πλάτη στις ακραίες φωνές κάποιων συνιστωσών που εκφράζουν το 40% του ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες θέλουν την Ελλάδα εκτός του ευρώ.
Αντί επιλόγου θα επανέλθω στα λόγια του σημερινού Πρωθυπουργού, όταν είπε προεκλογικά: "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Μόνο που για να μπορέσει ο... αθλητής να κάνει το άλμα πρέπει πρώτα από όλα να έχει φόρα και να πάρει την απαιτούμενη ταχύτητα. Αντ' αυτού, στην προκειμένη περίπτωση, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ούτε φόρα, ούτε ταχύτητα έχει. Και το πιο ανησυχητικό από όλα είναι οτι ακόμη ψάχνει να βρει το... σκάμα, με αποτέλεσμα το άλμα να κινδυνεύει να γίνει στο... κενό.
