Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στο «Protoplano.gr» (29.05.2015)
ΣΥΡΙΖΑ:«Το κράτος είμαστε εμείς!»
Από την επομένη ημέρα των εκλογών η Ελλάδα μοιάζει να είναι "όμηρος" μιας Κυβέρνησης που έχει ως ιδεολογία την ανάδειξη της μετριότητας, την εκπλήρωση προσωπικών απωθημένων, τον απόλυτο κρατικό έλεγχο και τον εθνικό αυτισμό.
Μιας Κυβέρνησης η οποία ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με "σφαγιαστική" διάθεση, διακατέχεται από μια καθεστωτική αντίληψη και έχει "Λουδοβίκεια" άποψη για το πως πρέπει να ασκείται η Δημόσια Διοίκηση, καθώς με τα μέχρι τώρα (αρνητικά) δείγματα γραφής συμπεριφέρεται λες και το κράτος της ανήκει ή ακόμη χειρότερα ότι το κράτος είναι εκείνη!
Το ζήσαμε σε πλείστες περιπτώσεις όπου συγγενείς πολιτικών, πολιτευτές, "κολλητοί", κομματικά στελέχη, ακόμη και κομματικοποιημένοι καλλιτέχνες, κατοχύρωσαν μισθό στο Δημόσιο.
Θέσεις, φαίνεται, πως υπάρχουν για όλους...
Το ζούμε τόσο με την ανακοίνωση του Δ.Σ. της νέας ΕΡΤ, όσο και με την αυταρχική απόφαση του αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού να ανακαλέσει τον διορισμό του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, κ. Σωτήρη Χατζάκη, σε μια πρωτοφανή κίνηση ασφυκτικού κομματικού εναγκαλισμού του κράτους.
Για να μην αναφερθώ στον πόλεμο παρασκηνίου που βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ημέρες σε βάρος του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, την οποία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θέλουν να ελέγξουν τοποθετώντας "δικούς τους" κομματικούς ανθρώπους, διαρρέοντας φήμες ότι ο κ. Στουρνάρας δήθεν υπονομεύει το Κυβερνητικό έργο ή στην πρόσφατη επίθεση που εξαπέλυσε η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κα. Ραχήλ Μακρή, στον δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας κατηγορώντας τον ότι εξυπηρετεί τα... συμφέροντα της προηγούμενης Κυβέρνησης.
Στην πρώτη περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου ξεπλήρωσε προεκλογικά γραμμάτια για τη "μάχιμη" αρθρογραφία. Στη δεύτερη κομματικοποιεί τον χώρο του πολιτισμού και προχωρά σε πολιτικές διώξεις, στην τρίτη ανακαλύπτει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν και στην τέταρτη αντιμετωπίζει ως αντιφρονούντες τους δημοσιογράφους που τολμούν να ασκούν κριτική.
Δυστυχώς για την πρώτη φορά Αριστερή Κυβέρνηση το κράτος δικαίου ξεχάστηκε την επομένη των εκλογών, βυθίζοντας τη χώρα στην κομματοκρατία και την αδιαφάνεια.
Πρώτη φορά Αριστερά, πρώτη φορά τόσο μαζικό βόλεμμα κομματικού στρατού και "ημετέρων".
Τρεις μήνες ήταν αρκετοί για την Αριστερά που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει το όποιο μικρό ή μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα μπορεί να είχε συγκριτικά με τις προηγούμενες Κυβερνήσεις.
Προχωρά στη διανομή της εξουσίας με πρακτικές "μια από τα ίδια", επιστρέφοντας την Ελλάδα στη δεκαετία του 1980 όπου για μια θέση στο Δημόσιο αρκούσε να επιδείξει κανείς την κομματική του ταυτότητα.
Όσο τα "σοβιέτ" του ΣΥΡΙΖΑ θα αλώνουν το κράτος, τόσο θα εξαλείφονται οι λιγοστές (πλέον) ελπίδες της Ελλάδας να φύγει προς τα εμπρός.
Όσο ο προσωποπαγής χαρακτήρας της κομματοκρατίας θα εδραιώνεται ξανά στη συνείδηση του κόσμου, τόσο θα απομακρύνεται ο στόχος του εθνικού συμφέροντος.
Αντί επιλόγου θα θυμίσω μονάχα τι ανέφερε άρθρο της εφημερίδας "Αυγή" στις 22 Ιανουαρίου 2015 με τίτλο: "Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κοινή λογική".
"Η παρακαταθήκη που άφησαν η Μεταπολίτευση και ο δικομματικός της περιόδου αυτής είναι γνωστή σε όλους. Το κομματικό κράτος, η αναξιοκρατία και ο νεποτισμός, οι πολιτικές επιλογές χωρίς σχεδιασμό για το μέλλον κυριάρχησαν στην Ελλάδα".
Αυτά έλεγαν τότε. Τι κάνουν σήμερα;
-Γενικός γραμματέας Οικονομικών Σχέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών προσελήφθη ο πρώτος ξάδερφος του Αλέξη Τσίπρα, Γιώργος Τσίπρας.
-Νέος Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας στο υπουργείο Δικαιοσύνης τοποθετήθηκε ο Κώστας Παπαϊωάννου του οποίου η σύζυγος, Κλειώ Παπαπαντολέων, είναι ειδική συνεργάτρια του υπουργού Δικαιοσύνης.
-Ο υπουργός Πολιτισμού, Νίκος Ξυδάκης, τοποθέτησε ως σύμβουλό του τον αδερφό της Ρένας Δούρου, Π. Δούρο.
-Ο Γιώργος Κατρούγκαλος τοποθέτησε στη θέση του προέδρου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης τη σύντροφο του Υπουργού Δικαιοσύνης, Ιφιγένεια Καμτσίδου.
-Επιπλέον, ο διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Πρωθυπουργού, Ευάγγελος Καλπαδάκης, είναι ανιψιός του Υπουργού Εσωτερικών, Νίκου Βούτση.
Και υπάρχει συνέχεια...
