Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «Δημοκρατία» (03.05.2015)
Άρθρο: «Ομολογία αδυναμίας διακυβέρνησης»
Το πρώτο τετράμηνο του 2015 πορευόμαστε με φόντο έναν πολυποίκιλο λαϊκισμό, που πασχίζει να δείξει πόσο χρήσιμος είναι στον τόπο...
Οι πάντες θέλουν να ρίξουν στην πυρά το Μνημόνιο, βιώνοντας την αυταπάτη της απαλλαγής από τους μηχανισμούς εποπτείας των πιστωτών στα επόμενα τριάντα χρόνια, προσπαθώντας να δείξουν στους Έλληνες ψηφοφόρους πόσο κακοί είναι ή θα είναι απέναντι στην τρόικα..
Με ακατανόητη τακτική, με αντιφατικές στρατηγικές και με πλήθος ανδρών και γυναικών ενός μετρίου πολιτικού αναστήματος και ήθους, προσπαθούν να πείσουν οι εραστές της εξουσίας τους πολίτες, ότι η σωτηρία της χώρας εξαρτάται από τη σύγκρουσή τους με την τρόικα και μόνο.
Καλό θα ήταν, ωστόσο, να μην θεωρούμε ως άλλοθι των κακοτεχνιών των οικονομικών μας πολιτικών τα λάθη των μνημονίων.
Πράγματι, η αποσάρθρωση του βιομηχανικού ιστού της χώρας δεν είναι προϊόν του μνημονίου ή του ευρώ. Οφείλεται στις ακατάλληλες επιλογές των δικών μας πολιτικών ηγεσιών, οι οποίες ουδέποτε κατανόησαν τις επιπτώσεις της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς και της παγκοσμιοποίησης, στη διεθνοποιημένη παραγωγή και στο εμπόριο.
Το γεγονός ότι είμαστε η πρώτη προς χρεοκοπία χώρα του πλανήτη, δεν είναι πάλι συνέπεια ενός μνημονίου, αλλά το αποτέλεσμα μιας εγχώριας πολιτικής ευδαιμονισμού.
Το ότι είμαστε η 80η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη, δεν είναι το επακόλουθο μνημονιακών διεργασιών, αλλά δικών μας επιλογών.
Η κατάντια τέλος της ελληνικής δικαιοσύνης και το φαύλο πολιτικό σύστημα, που αναδείχθηκε με τη λίστα Λαγκάρντ και με τόσα άλλα γεγονότα που ζούμε, δεν συνδέονται με μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας, αλλά είναι το αποτέλεσμα πάλι δικών μας βαθυστόχαστων επιλογών.
Η σύγκρουση με έναν πολιτικά ισχυρό αντίπαλο, όπως είναι οι πιστωτές μας, είναι μια άσκηση στρατηγικής πολέμου. Η επιτυχία της διεξαγωγής νικηφόρων μαχών δεν εξαρτάται μόνο από τις δικές μας δυνάμεις, που συχνά τις υπερτιμούμε.
Όποια, όμως, και αν είναι η επιλογή μας, οι ιαχές, οι άναρθρες κραυγές και η πολιτική των εντυπώσεων δεν λύνουν το πρόβλημα. Αντίθετα, μια συγκροτημένη στρατηγική, που κινείται με συνέπεια και χωρίς αποκλίσεις, αναδεικνύοντας έντεχνα τα πλεονεκτήματα μας και εκμεταλλευόμενη από την άλλη τις αδυναμίες του αντιπάλου, θα δώσει εύλογα καλύτερα αποτελέσματα από ότι λεκτικές φοβέρες και πομπώδεις εκφράσεις περί σχισιμάτων των μνημονίων.
Οι παραπάνω 346 λέξεις, με τις οποίες συμφωνώ σχεδόν στο ακέραιο, δεν απηχούν μόνο προσωπικές μου απόψεις αλλά αποτελούν αυτούσιες παραγράφους άρθρου που δημοσίευσε τον περασμένο Δεκέμβριο στο protagon.gr ο εξαίρετος καθηγητής Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ., κ. Δημήτριος Μάρδας, περίπου έναν μήνα πριν αναλάβει καθήκοντα Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών.
Ιδίως ο επίλογος του περί «άναρθρων κραυγών» και «πολιτικής των εντυπώσεων», εστιάζει στην «καρδιά» του προβλήματος που βασανίζει από το πρωί της 26ης Ιανουαρίου την πατρίδα μας.
Όλα ξεκινούν από το γεγονός πως η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντί να παράγει αναπτυξιακές πολιτικές, επιδίδεται σε οριακά διαπραγματευτικά παιχνίδια.
Εθισμένη στην πολιτική της ατάκας και εγκλωβισμένη σε αντιπολιτευτικές λογικές, κάνει το... κομμάτι της με τα διαθέσιμα των φορέων του Δημοσίου, λησμονώντας ότι το Δημόσιο χρέος έφτασε στο 177% του ΑΕΠ.
Κάπως έτσι επί 100 ημέρες διακυβέρνησης για πρώτη φορά από Αριστερή Κυβέρνηση, η Ελλάδα βιώνει ένα πολιτικό-οικονομικό δράμα, πληρώνοντας τις συνέπειες του φανταστικού κόσμου που δημιούργησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο ο Αλέξης Τσίπρας και οι αυτάρεσκοι Υπουργοί του μαθαίνουν (με τον σκληρό τρόπο) ότι ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται, ο χρόνος (πολιτικός και οικονομικός) της πατρίδας μας τελειώνει.
Η γραμμή της «σκληρής διαπραγμάτευσης» μας έβαλε στο ευρωπαϊκό περιθώριο και από τα... νταούλια στο ρυθμό των οποίων θα χόρευε η Ευρώπη, επιστρέψαμε στην αβεβαιότητα του Grexit.
Ούτε τα μνημόνια σκίστηκαν, ούτε η εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπειά μας τονώθηκε. Αντίθετα η λιτότητα παραμένει και ο κόσμος που τους εξέλεξε χάνει την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπό τους, όπως προκύπτει από το συντριπτικό «ναι» που φώναξαν υπέρ της παραμονής στο ευρώ, στο ΝΑΤΟ και στην επίτευξη συμφωνίας με τους «θεσμούς», σε πρόσφατη δημοσκόπηση που πραγματοποίησε εφημερίδα των Αθηνών.
Η κοινωνία βάζει πλέον τις δικές της κόκκινες γραμμές στην Κυβέρνηση. Και όσον αφορά στα διάφορα σενάρια περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, το μόνο που έχω να επισημάνω είναι ότι αποτελούν ομολογία αδυναμίας διακυβέρνησης.
Για την αντιγραφή και τον σχολιασμό...
Θεόδωρος Καράογλου
