Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «Μακεδονία» (29.03.2015)
Άρθρο: «Τι είχες Γιάννη (Πανούση εν προκειμένω), τι είχα πάντα»
Στην Ελλάδα της «πρώτης φοράς Αριστερά Κυβέρνηση», λέξεις και έννοιες όπως νόμος και τάξη έχουν δαιμονοποιηθεί.
Τα θλιβερά έκτροπα και οι καταστροφές που έλαβαν χώρα την προηγούμενη εβδομάδα στη Νομική της Αθήνας και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης δεν αποτελούν άλλη μια ντροπιαστική στιγμή για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά μας προϊδεάζουν για όσα μετά βεβαιότητας θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες.
Η εξαήμερη κατάληψη, οι καταστροφές δημόσιας περιουσίας, το πλιάτσικο, οι ξυλοδαρμοί φοιτητών και υπαλλήλων, καθώς και η απόπειρα πυρπόλησης πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από μια χούφτα «μπαχαλάκηδων», που είχαν ως αίτημα την απελευθέρωση ενός τρομοκράτη, ήταν η υπόμνηση ότι οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων και της πλατείας Ναυαρίνου θα συνεχίσουν να προσβάλλουν το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, να υπονομεύουν τους θεσμούς και να πλήττουν τη Δημοκρατία έως ότου επιβάλλουν την... τυραννία της μειοψηφίας και επιφέρουν το χάος του ψευτοπροοδευτισμού.
Δυστυχώς στο πρώτο σοβαρό crash test, ο Αναπληρωτής Υπουργός Δημόσιας Τάξης (τον οποίο «προσέλαβε» ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την πολιτική του αποστρατεία και την αποχώρηση από τη ΔΗΜΑΡ) έμεινε μετεξεταστέος.
Δεν θα σταθώ στην υποκριτική του δήλωση ότι «πρώτη φορά λύθηκε μια κατάληψη στο πανεπιστήμιο με ακαδημαϊκό και δημοκρατικό τρόπο», ούτε στην πρωτοφανή αδράνεια που έδειξε η ΕΛ.ΑΣ. κατόπιν άνωθεν εντολής, μα θα εστιάσω στο γεγονός ότι επί της ουσίας ο κ. Γιάννης Πανούσης έθεσε υπό διαπραγμάτευση τη νομιμότητα στην πατρίδα μας.
Προσωπικά αρνούμαι να δεχθώ ότι η κατάληψη ενός ΑΕΙ μπορεί να θεωρηθεί (και ακόμη χειρότερα να αντιμετωπίζεται) ως επαναστατική πράξη ή ότι η Ελληνική Κυβέρνηση διαπραγματεύεται πολιτικά με τους «μπαχαλάκηδες».
Όπως, επίσης, αρνούμαι να δεχθώ την εξίσωση των φοιτητών με τους κουκουλοφόρους, όταν ο ίδιος ο ακαδημαϊκός κ. Πανούσης χαρακτηρίζει «ενδοοικογενειακό πρόβλημα» την κατάληψη στη Νομική της Αθήνας ή τα επεισόδια στο ΑΠΘ.
Το έχω γράψει επανειλημμένα και το πιστεύω ακράδαντα ότι τα πανεπιστήμια είναι εστίες γνώσης και όχι ανομίας.
Είναι εστίες πολιτικής και κοινωνικής ώσμωσης που όχι μόνο προασπίζουν και ενισχύουν τη Δημοκρατία, αλλά «ωριμάζουν» την πολιτική... μαγιά για να προχωρήσει μπροστά η κοινωνία.
Και επειδή σε μια τέτοια δημοκρατική διαδικασία δεν χωρούν κουκούλες και κρυμμένα πρόσωπα, κάθε ανοχή στους «μπαχαλάκηδες» συνεπάγεται πολιτική και ηθική συνενοχή.
Εκτός και αν κάποιοι οραματίζονται την επιβολή στην κοινωνία μας μιας «δικτατορίας των μετρίων», μέσω της πλήρους επιστροφής της Παιδείας μας στον πρωτογονισμό της δεκαετίας του '80, τότε που όλα ισοπεδώνονταν προς τα κάτω.
Η ουσία όλων των παραπάνω είναι μια. Για έξι ημέρες η Νομική κατάντησε άντρο αντιεξουσιαστών και το ΑΠΘ παρ'ολίγο να παραδοθεί στις φλόγες.
Και ενώ η κοινωνία μας αρνείται να εθιστεί στη βαρβαρότητα, ο κ. Πανούσης δηλώνει ότι «η Αστυνομία δεν είναι αρμόδια να λύνει τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, ούτε τα ακαδημαϊκά προβλήματα της χώρας».
Ο χρόνος φεύγει και οι ευκαιρίες ξοδεύονται ανούσια από μια Κυβέρνηση η οποία ενώ θα έπρεπε να είχε κάνει βήματα μπροστά (έστω και σημειωτόν), εν τούτοις οπισθοδρομεί παρασυρόμενη από ιδεολογικές της εμμονές, επιβεβαιώνοντας και στην πράξη την παροιμία του λαού μας: «Τι είχες Γιάννη (Πανούση εν προκειμένω), τι είχα πάντα»!
