Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «Karfitsa» (28.03.2015)
Άρθρο «Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου»
Η κατάληψη της Νομικής Σχολής στην Αθήνα από ομάδα ροπαλοφόρων αναρχικών, οι καταστροφές εξοπλισμού, οι λεηλασίες δημόσιας περιουσίας, το κάψιμο βιβλίων και τα όσα θλιβερά ακολούθησαν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με τον τραυματισμό δυο διοικητικών υπαλλήλων και την αιχμαλωσία της Συγκλήτου, έδωσε σε όλους μας ένα πολύτιμο μάθημα.
Απέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το πλεόνασμα ασυδοσίας που διακρίνει τους «κουκουλοφόρους», μα και την αδυναμία (ή μήπως απροθυμία;) της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να διαφυλάξει την έννομη τάξη.
Για την οικονομία χρόνου και λέξεων θα παραβλέψω το αυτονόητο, όπως είναι δηλαδή η απώλεια διδακτικών ωρών, η ταλαιπωρία των φοιτητών και το κόστος των καταστροφών που θα κληθούμε να πληρώσουμε όλοι μας, για αυτό και θα εστιάσω στην ουσία του πράγματος.
Με τη στάση του αρμόδιου Υπουργού, του ακαδημαϊκού Γιάννη Πανούση και την εντολή που δόθηκε στην Ελληνική Αστυνομία να παρακολουθεί αμέτοχη τους βανδαλισμούς στη Νομική Σχολή, η Κυβέρνηση έγινε συνεργός στην ανομία.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι με την παθητική της συμπεριφορά απέναντι σε μια χούφτα «απαίδευτων» έθεσε υπό διαπραγμάτευση τη νομιμότητα στην πατρίδα μας.
Το χειρότερο όλων ήταν η προκλητική αδιαφορία με την οποία χειρίστηκε τις δυο υποθέσεις, επιλέγοντας συνειδητά το ρόλο του «Πόντιου Πιλάτου».
Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται ευθέως είναι: Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να τα βάλει με τα «δικά του παιδιά»;
Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η εμμονική επιμονή της ηγεσίας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που έχει καθήκον, υποχρέωση και αποστολή να διασφαλίζει την κοινωνική ηρεμία, να φύγουν ανενόχλητοι οι καταληψίες από το χώρο των Πανεπιστημίων.
Το δυστύχημα είναι ότι με αυτήν πρακτική γυρίσαμε αρκετά πίσω, τότε που οι περίφημοι «γνωστοί-άγνωστοι» πυρπολούσαν πανεπιστήμια και έχτιζαν πόρτες πρυτάνεων.
Οι εποχές όμως άλλαξαν και επειδή η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη, οι Κυβερνώντες θα πρέπει να καταλάβουν σύντομα ότι πρώτον η απαξίωση θεσμών (όπως π.χ. τα ΑΕΙ) δεν είναι δείγμα προοδευτισμού και δεύτερον πως η διακυβέρνηση του τόπου είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.
Ιδίως, μάλιστα, από τη στιγμή που τα στελέχη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπαψαν να βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης, από τα οποία μπορούσαν να κουνούν εύκολα το δάκτυλο παραδίδοντας θεωρητικά μαθήματα δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους ότι τα πανεπιστήμια είναι εστίες γνώσης και όχι ανομίας, όπως φυσικά και ότι το να φοράς κουκούλα ή να δηλώνεις «προοδευτικός» δεν σε καθιστά αυτόματα υπεράνω του νόμου.
