Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου στην εφημερίδα «ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ» (01.02.2015)
Άρθρο: «Επανεκκινώντας τη Ν.Δ.»
Ο υπεύθυνος πολιτικός υποχρεούται να είναι ειλικρινής και ρεαλιστής, ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος. Και στην προκειμένη περίπτωση η αλήθεια είναι ότι στις 25 Ιανουαρίου η Νέα Δημοκρατία υπέστη μια ήττα ιδεολογικού και στρατηγικού χαρακτήρα.
Δώσαμε μια σκληρή και δύσκολη μάχη απέναντι στον δημαγωγικό και ουτοπικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσέφερε απλόχερα υποσχέσεις και ελπίδα και οφείλουμε να σεβαστούμε την ετυμηγορία του ελληνικού λαού, ο οποίος με την ψήφο του ανέλαβε την ευθύνη του ρίσκου να επενδύσει σε μια απροσδιόριστη και... θολή ελπίδα.
Τα αποτελέσματα της ετερόκλητης Κυβέρνησης που σχηματίστηκε πριν από λίγες ημέρες, την οποία συνέθεσαν η μαρξιστική Αριστερά μαζί με μια εθνολαϊκίστικη εκδοχή της άκρας δεξιάς, έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται, με την Ευρώπη να μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Αν και οι εμπρηστικές και πολλές φορές παράλογες δηλώσεις των «άγουρων» υπουργών, οι οποίοι εκτός από άπειροι είναι και παρορμητικοί, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, ως Έλληνας εύχομαι η παρούσα Κυβέρνηση να μπορέσει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να μην παρασυρθεί από τις συνιστώσες της χρεοκοπίας και να εξασφαλίσει σε όλους τους Έλληνες ένα καλύτερο αύριο, ακόμα και αν αυτό είναι «λιτό» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο νέος «Τσάρος» της ελληνικής οικονομίας κ. Βαρουφάκης, χωρίς ωστόσο να μας εξηγήσει επακριβώς τι πραγματικά εννοούσε.
Σε ό,τι αφορά τώρα στη Νέα Δημοκρατία, εκτιμώ ότι εκείνο που προέχει είναι να κάτσει η... σκόνη του εκλογικού αποτελέσματος. Άλλωστε ο πανικός και η βιασύνη ουδέποτε υπήρξαν καλός σύμβουλος.
Μόλις, λοιπόν, καταλαγιάσει ο... θόρυβος, οφείλουμε να κάνουμε ψύχραιμα την αυτοκριτική μας.
Το τι έφταιξε είναι λίγο πολύ γνωστό και σχετίζεται κυρίως με την λανθασμένη επικοινωνιακή τακτική που ακολουθήθηκε κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και με την οικονομική πολιτική που εφαρμόσαμε τα 2,5 χρόνια που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, με αποκορύφωμα τον ΕΝΦΙΑ.
Μοιραία χάσαμε την επαφή μας με την κοινωνία, η οποία δεν άντεξε τα φορολογικά βάρη και μαζί της απωλέσαμε την στήριξη παραδοσιακών κοινωνικών μας συμμάχων.
Άρα εκείνο που προέχει είναι, μέσα από μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και επανεκκίνησης, η παράταξη να επανασυστηθεί στην κοινωνία, επαναπροσδιορίζοντας την ιδεολογική της ταυτότητα, αποβάλλοντας από μέσα της κάθε τι «φθαρμένο» ή «γερασμένο» και ασκώντας εποικοδομητικά τα αντιπολιτευτικά της καθήκοντα.
Μονάχα έτσι θα καταφέρει να αλλάξει την εικόνα της, να ανασυγκροτηθεί, να ανανεωθεί και να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα.
Σε διαφορετική περίπτωση φοβούμαι ότι κινδυνεύουμε να αυτοεγκλωβιστούμε στη σήραγγα της πολιτικής απαξίωσης.
Αλλάζοντας την περπατησιά της και παραμένοντας ενωμένη, η παράταξή μας θα επιβιώσει. Και με δεδομένο ότι οι επόμενοι μήνες είναι καθοριστικοί για το μέλλον της Ελλάδας, ευθύνη της είναι να συνεχίσει να δίνει τη μάχη για τις ιδέες της, αποτελώντας για πολλά χρόνια ακόμη ακλόνητη δύναμη ευθύνης, ευρωπαϊκής προοπτικής και αναγέννησης της Ελλάδας, μέσα σε μια Ευρώπη η οποία θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τη νέα γενιά.
Αυτό κάνει, εξάλλου, υπεύθυνα και συντεταγμένα επί 40 χρόνια!
