Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στην ιστοσελίδα "Political" στις 22 Μαΐου 2025.
Πανεπιστημία χωρίς βία: Η ευθύνη όλων μας
Η βία στους πανεπιστημιακούς χώρους έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα του ελληνικού ακαδημαϊκού συστήματος. Τα πρόσφατα επεισόδια στη Νομική Σχολή της Αθήνας, με τον τραυματισμό ενός φοιτητή, δείχνουν ότι το πρόβλημα απαιτεί άμεση και αποφασιστική παρέμβαση. Τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν σε οποιαδήποτε ομάδα που επιθυμεί να επιβάλλει τις απόψεις της με τη βία, αλλά στους φοιτητές και τους καθηγητές. Ως εκ τούτου η αποκατάσταση της τάξης είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί η ελευθερία της γνώσης και η ανάπτυξη των νέων μας.
Η σύγκριση με άλλες χώρες αναδεικνύει τη σημασία της τάξης και της ηρεμίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο Tsinghua του Πεκίνου, το οποίο επισκέφθηκα πρόσφατα με διακομματική αντιπροσωπεία της Βουλής, η ανάπτυξη της επιστήμης και της έρευνας συνυπάρχει με την ελευθερία της σκέψης, χωρίς να παραχωρείται χώρος για επιθέσεις ή βία. Αντίθετα, στην Ελλάδα, τα πανεπιστήμια συχνά μετατρέπονται σε πεδία πολιτικών συγκρούσεων, όπου η βία και η ανομία κυριαρχούν. Παρά τη θέσπιση του νόμου το 2021 για την αποκατάσταση της τάξης, η ατολμία και η αναποφασιστικότητα στην εφαρμογή του νόμου έχουν αφήσει το πρόβλημα να παραμένει άλυτο.
Επιπρόσθετα, το συγκεκριμένο ζήτημα είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής νοοτροπίας που καλλιεργήθηκε για πολλά χρόνια και έχει συντηρηθεί κυρίως από την Αριστερά, η οποία με το πρόσχημα της υπεράσπισης της «ακαδημαϊκής ελευθερίας» και του «ασύλου της γνώσης» δημιούργησε κλίμα ανοχής προς τις παραβατικές ομάδες. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, η άρνηση αναγνώρισης του προβλήματος από τα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε συνδυασμό με τις επιθέσεις που εξαπολύουν κατά κάθε νομοθετικής προσπάθειας για την αποκατάσταση της τάξης, ενίσχυσαν τη συνεχιζόμενη ανομία.
Από την πλευρά της, η Νέα Δημοκρατία έχει αναγνωρίσει τη σοβαρότητα του προβλήματος και έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για να αποκαταστήσει την τάξη στα πανεπιστήμια. Με τη θεσμοθέτηση του νόμου για την κατάργηση του ασύλου ανομίας, άνοιξε ο δρόμος για την προστασία των πανεπιστημίων ως χώρων ελεύθερης σκέψης και όχι ως χώρων βίας και ανομίας. Η θετική υποδοχή αυτών των νομοθετικών ρυθμίσεων από τους πολίτες αποδεικνύει ότι η κοινωνία επιθυμεί την αλλαγή.
Συνοψίζοντας, η ασφάλεια στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν περιορίζει την ελευθερία, αλλά δημιουργεί τις συνθήκες για την ελεύθερη και ασφαλή διακίνηση των ιδεών. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα, για να αποκαταστήσουμε τα πανεπιστήμια ως χώρους επιστημονικής δημιουργίας και ακαδημαϊκής ελευθερίας. Σε τελική ανάλυση, το μέλλον των παιδιών μας εξαρτάται από αυτή την αλλαγή και όλοι έχουμε την ευθύνη να τη φέρουμε εις πέρας.
