Άρθρο του Βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Θεόδωρου Καράογλου, στο περιοδικό "Νέες Ιδέες", που δημοσιεύτηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2024
"Οι αξίες της Ευρώπης και η ανάγκη για επιστροφή στις (κοινές) ρίζες"
Η Ευρώπη, σήμερα, καλείται να απαντήσει σε ένα σοβαρό ταυτοτικό δίλημμα αναφορικά με την πορεία της τα επόμενα χρόνια. Στέκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και πρέπει να διαλέξει ποια κατεύθυνση θα επιλέξει. Η απόφαση θα κρίνει εν πολλοίς τον ρόλο που θα διαδραματίσει τα επόμενα χρόνια, αλλά και τον βαθμό συνοχής των κρατών-μελών, αφού είναι σημαντικό να αποδυναμωθούν οι φυγόκεντρες τάσεις που παρατηρούνται και καταγράφονται στο εσωτερικό της. Τα υψηλά ποσοστά αποχής, που καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου πρέπει να αποτελέσουν αιτία προβληματισμού, διότι μαρτυρούν την απογοήτευση των πολιτών για τον αποστειρωμένο τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων που εδρεύουν στις Βρυξέλλες.
Το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι πολίτες στρέφουν την πλάτη τους στα ευρωπαϊκά δρώμενα έχει συγκεκριμένες αιτίες. Ξεκινώ από τον διχασμό που έχει φωλιάσει στην άλλοτε ενιαία ευρωπαϊκή "οικογένεια" και συνεχίζω με την αδυναμία της Ευρώπης να εμπνεύσει τα μέλη της, ούσα παραδομένη σε ζητήματα όπως η μειωμένη ενωσιακή αλληλεγγύη, οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές και η απουσία οράματος. Το έλλειμμα ταυτότητας, προσανατολισμού, συνοχής και ηγεσίας είναι εμφανές και απόρροια της ευθείας αμφισβήτησης των αξιών της Ευρώπης, που άλλοτε λειτουργούσαν ως συνεκτικός ιστός της.
Βλέπετε, στα πρώτα χρόνια της ιστορικής της διαδρομής, η ΕΟΚ και μετέπεται η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν μόνο μια "ένωση κρατών", αλλά συνιστούσε ένα αξιακό σύστημα, το περιεχόμενο του οποίου εξελισσόταν ιστορικά. Προόδευε και εκσυγχρονιζόταν. Πλέον, αυτή η συνθήκη έπαψε να υφίσταται, με αποτέλεσμα τα κράτη-μέλη να μην γνωρίζουν ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν, ώστε να επιτύχουν τον στόχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στόχος που μοιάζει να απομακρύνεται.
Άρα, αρχής γενομένης από την έναρξη της νέας θητείας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, είναι προφανές ότι η Ευρώπη της περιόδου 2024-2029 πρέπει να αναζητήσει και να βασιστεί σε μια νέα αρχιτεκτονική που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο.
Η Ευρώπη, όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της, δεν είναι η γραφειοκρατική διοίκηση, ούτε η σημερινή φυσιογνωμία της. Είναι η ανάπτυξη και οι ίσες ευκαιρίες που μπορεί να παρέχει, παρά τις όποιες δομικές ατέλειες. Οφείλει να είναι ταυτόσημη με την προοπτική και την εξέλιξή των μελών της, τον διάλογο και την ελπίδα. Ήταν και παραμένει προορισμός και όχι.. φορτίο, είναι η εξωστρέφεια των χωρών και όχι η εσωστρέφεια των τελευταίων χρόνων, είναι συνώνυμη με τη συνομιλία και την συνεννόηση, την ελευθερία και τον ορθολογισμό, τη φροντίδα και τον πολιτισμό, είναι δεσμοί φιλίας και όχι διαχωριστικά σύνορα μεταξύ βορρά και νότου. Είναι, σε τελική ανάλυση, μια κατάκτηση που μας διασφάλιζε επί δεκαετίες το πολύτιμο αγαθό της ειρήνης, που τόσο αμφισβητείται και αυτό σήμερα.
Με αφορμή, λοιπόν, τη χαμηλή συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών στις κάλπες της 9ης Ιουνίου και την απουσία ενδιαφέροντος των εθνικών πληθυσμών για τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, πρέπει να γίνουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις προτού το ευρωπαϊκό όνειρο "σβήσει" δίχως να το έχουμε αντιληφθεί. Οι αξίες της Ευρώπης πρέπει να φωτίσουν ξανά τον δρόμο μας, ώστε οι ευρωπαίοι πολίτες να επιστρέψουμε στις κοινές "ρίζες" μας.
